Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Μαρία Θωμάδη. Η καλεσμένη μου είναι λογοθεραπεύτρια και διαμένει στη Χίο. Ποιήματά και κείμενά της έχουν φιλοξενηθεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες. Είναι μέλος της ποιητικής ομάδας "Σείστρο" που εκδίδουν το ομώνυμο περιοδικό στο νησί της μαστίχας. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, λυρική, φιλοσοφική. Ο λόγος της είναι μεστός, αποφθεγματικός, καίριος. Εμπνέεται από την ομορφιά της φύσης, από την παρατήρηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς, από την αναζήτηση των πραγματικών αξιών της ζωής. Θα τη γνωρίσουμε μέσα από δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
Μια αγκαλιά ασπίδα
Δυο χέρια αγκαλιάζουν με αγάπη
τον πιο γλυκό πόνο της ζωής τους,
στέκοντας με θάρρος και στοργή
σε κάθε στιγμή σαν στήριγμα από ατσάλι.
Τα χέρια της μάνας, μια αγκαλιά ασπίδα.
Δάκρυα
Τα θερινά πρωινά,
πρόσωπα και χέρια κουρασμένα
κεντούν με υπομονή και επιμονή
τα ρυτιδωμένα κορμιά της γης,
που στέκουν με καμάρι
πάνω απ’ τ’ ασπροχώματα.
Τα μάτια υγραίνουν.
Τα δάκρυα κυλούν.
Το χαμόγελο γεννιέται.
Μύρισε μαστίχα και γιορτή.
Θάλασσα
Θάλασσα...
Σπλάχνο της μάνας Γης .
σπλάχνο ατίθασο και θαρραλέο.
Θάλασσα...
Στα μπλε ντυμένη, μ’ αλάτι τυλιγμένη.
Όστρακα και πεταλίδες στολίζουν την κώμη σου.
Χειμώνες και θέρη διαβαίνουν το είναι σου.
Και όταν χορεύεις,
η αλμύρα σου καλπάζει στα σώματα
που πάλλονται μέσα στη δίνη.
******************************
Μικρές κουκίδες φωτός
-πάνω στον χάρτη τ’ ουρανού-
θα δώσουν λίγη λάμψη στο σκοτάδι.
*******************************
Το φιλότιμο και η αξιοπρέπεια
ούτε αγοράζονται, ούτε πωλούνται.
κάποια πράγματα στη ζωή
δεν είναι (κατ)αναλώσιμα προϊόντα.
*********************************
Οι μάσκες έπεσαν,
τα βλέμματα χαμήλωσαν
και οι σκέψεις πλέουν ανάμεσα
στη συνείδηση και τη διαφθορά.
********************************
Listen & Silent.
δυο λέξεις γραμμένες
με τα ίδια γράμματα.
Ένας απλός αναγραμματισμός,
μία σύνθετη πραγματικότητα.
*******************************
Δεν φοβάμαι το σκοτάδι.
παρά μόνο τους ανθρώπους
που ζουν σε αυτό.
*******************************
Κοίτα ψηλά,
ακόμη κι αν δεν μπορείς
να φτάσεις τα άστρα.
*******************************
Όνειρα πεταμένα
στον κάδο απορριμμάτων…
Άραγε θα παραμείνουν εκεί
ή θα τα σώσει κάποια νεράιδα;
Βιογραφικό σημείωμα
Ονομάζομαι Θωμάδη Μαρία και είμαι Λογοθεραπεύτρια, απόφοιτη του ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ στα Ιωάννινα. Γεννήθηκα στο νησί της Μαστίχας, τη μυροβόλο Χίο. Σκέψεις, συναισθήματα και προβληματισμοί αποτυπώνονται σε χαρτιά σημειώσεων ή ηλεκτρονικά. Κείμενά μου, κυρίως ποιήματα, ταξιδεύουν στο διαδίκτυο και σε συλλογικά έργα. Το ΜΠΣ της Δημιουργικής Γραφής του ΕΑΠ, στο οποίο φοιτώ από τον Οκτώβριο του 2019, με βοήθησε να ανακαλύψω και άλλα είδη γραφής -κινηματογραφική & θεατρική γραφή, δημοσιογραφικό λόγο- και να διαπιστώσω ότι, η γραφή, σε κάθε της μορφή, δημιουργεί νέους κόσμους, πλάθει το νου, ταξιδεύει το συναίσθημα.
