Η Μαρία Αργυρακοπούλου, είναι μια ποιήτρια που γνώρισα από το διαδίκτυο, ταξιδεύοντας στο προσωπικό της blog, όπου δημοσιεύει ποιήματα και πεζά. Είδα ένα μαγικό παιχνίδισμα με τις λέξεις, ολοζώντανες εικόνες και μια ματιά ανήσυχη για τα προβλήματα της εποχής μας. Η Μαρία έχει σπουδάσει Μαιευτική κι έχει ασκήσει το λειτούργημα. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή, ενώ έργα της δημοσιεύονται σε πολλά συλλογικά έργα. Έχει βραβευθεί στον ποιητικό διαγωνισμό "Ανδρέας Εμπειρίκος". Θ'απολαύσουμε δέκα ποιήματά της!
Το δάκρυ της βροχής
Κι όταν με λευκό σεντόνι
ο ορίζοντας θα με τυλίξει
θα βαφτεί κόκκινος
απ’ τα πυρά των εκβολών
κι η θάλασσα, λευκή
απ’ τα μαντήλια των γλάρων
που θα σκουπίζουν της βροχής το δάκρυ
κάτω από το αντίο του ήλιου
ο άνεμος θα στέκει ωχρός
σε βράχο ακουμπισμένος
δίχως να εκφράζει ένα νεύμα
να κατευνάζει το πέλαγος
όταν η στάχτη μου
θα εισχωρεί εντός του.
Γκρίζο παραβάν
Σκηνή με γκρίζο παραβάν στήνεται
ολόγυρα σε λημέρι γόνιμο
κι εσύ -Λαέ μου- παρατηρητής ηθελημένος
μεταγγίζεις τα μυστικά σου
σε κουφάρια άδειων συνειδήσεων.
Οι χρόνιες λιτανείες των άνωθεν
-που εσύ επέλεξες-
προσπαθούν να καλυφθούν με φύλλο συκαμιάς
όμως η άμπωτη το ξέβρασε ως πολυκαιρινό χαρτί
πολλαπλών μελανιασμένων κηλίδων.
Το από ανέκαθεν λευκό όνειρό σου – Λαέ μου -
απουσιάζει απ’ το στρωμένο τραπέζι του λόγου,
διαφεύγει παρέα με τις σκέψεις σου
λιθοβολώντας τις ερωτήσεις του φαίνεται
οι δε προς τα έξω απαντήσεις του λαβείν
αμέτοχες κι αυτές
ευθαρσώς τις αποκρύπτουν πτυχές εμβόλιμα ρυτιδιασμένες.
Στο βαθύ σου εγώ αγεφύρωτα αμπαρώνεσαι
η κρύπτη σου άβυσσος, πυρπολεί ενίοτε
τη μέθη της ανάγνωσης των πιο κρυφών κυττάρων σου.
ΥΓ: Μην απορρίπτεις τη στιγμή
που εύτακτα περισώζουμε των ιδεών την επίπλωση
έτσι που τα όνειρα πιασμένα απ’ το χέρι
μαζί πετούν προς τον παράδεισο της επίγνωσης.
Θαρρώ το γνωρίζεις καλά πως
κάθε σκέψη αναδιπλώνεται
στο αντιφέγγισμα του δειλινού
κάθε ιεροτελεστία στο ξέφωτο της αυγής.
Αβρές ηλιαχτίδες
Κονδυλοφόροι χαράσσουν
κι απόψε το μέσα σου
αβρές ηλιαχτίδες
που αχνά ανατέλλουν.
Ίσκιοι διχαλωτοί κοσμογονίας αφόρητης
κυλούν στο πρεβάζι της ματιάς σου
καλύπτοντας τον σπόρο δακρύων
που εμφυτεύτηκε άδηλα
στις ρωγμές της σιωπής σου.
Δαντελωτά κυκλάμινα οι ανάσες σου
παρεισφρέουν στον φλογισμένο ιδρώτα
και δένουν με κόμπους το πάθος
μην τυχόν κι αποδράσει
κι επιφέρει τη βουή εκείνη
που αποπροσανατολίζει
ευανάγνωστους στόχους.
ΥΓ: Κι εσύ απουσιάζεις ξανά απ’ το πάνθεον
πριν καν εμφανιστείς εμπρός του.
Από την πρώτη ματιά
Ραγισμένη ενθύμηση σε τεθνεώς ουτοπία
μιας φύσης που διατελεί υπό τον έλεγχο
τολμηρών γεγονότων
ενός χαρακτήρα άνυδρου
ενός κοχλασμού ανελέητου
που βράζει ρίγη έξαρσης
και οδύνη σπαραγμού.
Επιτηδευμένες ξόβεργες στήνουν παγίδες
σε αναστήματα ναρκωμένα
σφραγίζουν ελπίδες
σε μάτια δακρυσμένα.
Δεν είναι ρίψη βεγγαλικών
ούτε οφθαλμαπάτη πεφταστεριών.
Όλεθρος είναι από την πρώτη ματιά.
Έλαμψε η ωδίνη των ματιών σου
Το βλέμμα σου καλύπτει
μάσκα κρουστών φυσαλίδων
και καθώς προσπαθείς ν’ ανασάνεις
δάκρυα απρόβλεπτης ζέστης
εκκολάπτονται στους πνεύμονές σου.
Παράπλευρες απώλειες, θα ‘ναι, σκέφτεσαι
μα ο δρόμος, φεγγαρόφωτη ωδίνη,
στήνεται απέναντί σου
πετροβολώντας όλο και πιο συχνά το γέλιο σου
και τέμνοντας τους καρπούς της ηδονής σου.
* Το παραπάνω ποίημα κατέλαβε την τρίτη (3η) θέση μεταξύ 317 συμμετεχόντων στον ΔΕΥΤΕΡΟ (2ο) ΕΤΗΣΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΑΝΔΡΕΑΣ ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ με θέμα "Θρίαμβος και τραγωδία" που διεξήγαγε το Φθινόπωρο του 2020 η Υπερρεαλιστική Ομάδα Θεσσαλονίκης.
Προσάραξη
Αγκυροβολεί η ησυχία στον μυχό της σκέψης
διαπερνάει κυματιστά το σώμα η ηχώ της
αφήνοντας πίσω της ουλές
πότε με θωριά ευφημισμού
και πότε με κεντήματα ιστού αράχνης.
Ανταύγειες θαλπωρής
Και σήμερα ο ήλιος καταγράφει
σκιές κι απουσίες
ενώ το φεγγάρι ολονυχτίς
πολύβουες ανάσες
που αιωρούνται στα συντρίμμια της ψυχής
δυσφορώντας στην ψυχρή μοναξιά.
Το χιόνι έρχεται κι αυτό απρόσμενα
να κρατήσει σταθερές τις αξίες
ώστε αργότερα
σμίγοντας με το πολυπόθητο
χάδι της ύπαρξης
αυτές να αναζωπυρωθούν.
Και κάπου ενδιάμεσα ο άνθρωπος
ανασφαλής και αβέβαιος
να προσπαθεί να πλανέψει την άνοιξη
χρωματίζοντας με ανταύγειες θαλπωρής
το γκρίζο στερέωμα.
Κρυφτό με το φως
Ραντίστηκε η ματιά με υφάλμυρο δάκρυ
καθώς κύλησαν πάνω της κουκίδες ανυπάκουες
οξείες παραμορφωμένες, σύνεσης ελλιπούς
τσαλάκωσαν τα βλέφαρα
κι η ακοή νεκρώθηκε
εμπρός σε εφιαλτικά ρίγη
μιας αλήθειας που καίει
ό,τι στη ζωή καταλύει.
Τρόπαια μιας άνισης μάχης στροβιλίζονται
καταμεσής πειστήριων συμπλεγμάτων
λαξεύουν τις σκέψεις
δίνοντάς τους τροφή δανεική
έντεχνα να παλέψουν μιαν ατέρμονη ήττα.
Ένα φως στο βάθος παίζει κρυφτό
με ανεμοδαρμένους σταλακτίτες.
Άραγε τούτος ο δρόμος θα έχει γυρισμό;
Στην κοιλάδα του χρόνου
Απρόσωπη κι αυτή η νύχτα
δίχως σταγόνα σελήνης
κυλάει στο έρεβος.
Εύκολος στόχος σύλησης των ονείρων
καθώς όλα δείχνουνε έρημα
πίσω απ’ τ’ ορθάνοιχτα παραθυρόφυλλα.
Κατηφορίζοντας στην κοιλάδα του χρόνου
ένας εκκωφαντικός ήχος
εγείρει αισθήσεις
μάταια.
Τρεμοσβήνει στο πέρασμά του η ζωή
καθώς σύρεται σε πυρακτωμένα στεγανά
αφήνοντας πίσω της
μια παγωμένη ανάσα
μια σβησμένη φλόγα
και ένα γιατί να αιωρείται
στο παρόν
και στο μέλλον.
Το υποταγμένο πνεύμα
Μες στην οχλαγωγία του εθισμού
και στο παραστράτημα της έξαψης
κείτεται καθημερινά το υποταγμένο πνεύμα
κι εκεί που περιμένεις στο ετοιμόρροπο θέατρο
να αναστηλωθούν οι βλαστοί από επίγειους θιασώτες
κι η θράκα ν’ ανάψει από θερμόαιμους σταλαγμίτες
οι συγκλίνουσες γωνιές παραμένουν αδόνητες.
ΥΓ: Όλο και πιο βαθύ γίνεται το ρήγμα
στο πηγάδι των αναστολών της συνείδησης.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Μαρία Αργυρακοπούλου κατάγεται από το Βεσίνι Καλαβρύτων Αχαΐας. Έχει τελειώσει τα ΑΤΕΙ Μαιευτικής και εργάστηκε για πολλά χρόνια σε ιδιωτική κλινική της Αθήνας. Το διάβασμα και το αποτύπωμα των σκέψεών της ήταν πάντοτε το χόμπι της. Η κατάρρευση των ιδεών, η αλλοίωση των σχέσεων των ανθρώπων, τα κοινωνικά προβλήματα, κ.α. δεν αφήνουν αδιάφορο το ανήσυχο πνεύμα της και την ευαισθησία της στο να προσφέρει μια κουκίδα αφύπνισης, ένα λιθαράκι βοήθειας. Η σχέση της με τον πεζό και ποιητικό λόγο ξεκινάει από τα χρόνια της εφηβείας της. Πεζά κείμενα και ποιήματά της απαντούμε στο διαδίκτυο και κυρίως στον προσωπικό της ιστοχώρο Αποτυπώματα,στο ιστολόγιο οι ποιητές που αγάπησα http://dimitriosgogas.blogspot.com, στην εγκυκλοπαίδεια των σύγχρονων Ελλήλων λογοτεχνών της: ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ & ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΚΕΦΑΛΟΣ (ΚΕΦΑΛΟΣ - ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ). Το 2019 εκδόθηκε και η πρώτη της ποιητική συλλογή " Αποτυπώματα στο πουθενά" από τις εκδόσεις Χρόνος. Συμμετέχει στην υπό έκδοση ομαδική ποιητική συλλογή "Πόλεων Ποιήσεις " ανάμεσα σε 60 Έλληνες και Κύπριους ποιητές Από τις Χρόνος εκδόσεις, όπου υμνεί τη γενέτειρά της γη. Το φθινόπωρο του 2020, λαμβάνοντας μέρος για πρώτη φορά σε ποιητικό διαγωνισμό, βραβεύτηκε παίρνοντας την τρίτη θέση στον δεύτερο ετήσιο ποιητικό διαγωνισμό " Ανδρέας Εμπειρίκος " που διοργάνωσε η υπερρεαλιστική ομάδα Θεσσαλονίκης. Είναι μέλος των Φθιωτών Λογοτεχνών.
