Η εκλεκτή μου προσκεκλημένη στο ποιητικό μου σπίτι , είναι η ποιήτρια Κατίνα Μέτσιου. Είναι οικονομολόγος και μένει στην Ακράτα. Έργα της έχουν βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Το 2014 κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή και είναι υπό έκδοση η δεύτερη. Θα παρουσιάσω δέκα ποιήματά της. Λόγος συνταρακτικά συναισθηματικός και βαθύς, ευφάνταστα σχήματα λόγου κι έντονες εικόνες που ξεπετιούνται σαν πουλιά μπροστά μας κι εκπλήσσουν ευχάριστα. Με συγκλόνισε η "Βρεγμένη μάσκα",κάτι μου θύμισε!
Ποιητική συλλογή : "Κανείς δε μίλησε για γιατρειά"
ΞΑΝΑ
Αν σου έστελνα ένα γράμμα- το έχω ξαναγράψει,
άλλα έλεγε-πόθο γυμνό θα χαρακτήριζες το είναι μου.
Το είναι του καθενός πόθος γυμνός.
Φύλλο του φθινοπώρου-χάθηκε- που πηγαίνει δεν ρωτά.
Στη θάλασσα δάκρυ του βράχου,
ο ίδιος ο βράχος τι τον λειώνει δεν ορίζει.
Φωτιά με τα αερικά που χορεύει, το είναι του ενός.
Το έχω ξαναγράψει, το πέταξα στο θυμό που έκανα φίλο μου,
στον εχθρό που βρήκε επιτέλους μιαν αιτία να με πολεμά,
μόνο αφορμή νεκρό τον αφήνει.
Την ψυχή μου γράφω και την σχίζω, ούτε έμπνευση ή ποίηση,
πόθος γυμνός –Ζωή-
ΒΡΕΓΜΕΝΗ ΜΑΣΚΑ
Έβρεχε όλη νύχτα.
Μουδιασμένη άνοιξη κι ούτε οι απόντες -ζωντανοί και νεκροί-
μπορούν να πουν το τραγούδι που λύνει τα μάγια.
Αλυσίδες κρατάνε την ευωδία των ρόδων.
Δεσμοφύλακες έξω από την πόρτα μου ένας παλιοκαιρισμένος εγωισμός
και η ανίδεη δικαιοσύνη.
Το δίκαιο του χθες ενάντια στην απώλεια της μνήμης.
Με στραβοκοιτάς.
Δεν με βλέπεις πουθενά.
Δεν είμαι εκεί που κοιτάς. Δεν είσαι αυτό που βλέπω.
Όποιος φορά το αληθινό του πρόσωπο δεν χρειάζεται να δοκιμάζει μάσκες.
Όποιος βγει πρώτος έξω στη βροχή να της δώσει την μάσκα του.
Η βροχή μετά θα είναι πολύ υπάκουη, υπομονετική, γοητευτική
ή θα τα γνωρίζει όλα, σιωπηλή ή με παράπονο.
Έτσι θα σταματήσει η βροχή, θα ’χει περάσει η νύχτα.
Θα ’ρθει ένας άλλος δεσμοφύλακας που θα τον λένε ελευθερία.
Το άρωμα των λουλουδιών θα τραβηχτεί στις ρίζες τους.
Σκύψε, να φτάσεις μέχρι το χώμα, να δοκιμάσεις λίγη αλήθεια.
Φοβάμαι τα πρόσωπα των νεκρών.
Είναι τα αληθινά τους μα τα φοράνε πολύ αργά.
Ή όποιος δεν έχει τίποτα ψεύτικο είναι ήδη νεκρός;
Η αλήθεια ειναι νεκρή.
Κάθε άνοιξη μουδιασμένη.
Κι εδώ ποτέ δεν βρέχει.
GETTING OLDER
Κρατάω σφικτά στην αγκαλιά τα παιδικά μου παιχνίδια
και ξέρω πως ποτέ δεν μεγάλωσα.
Ή ποτέ δεν ήμουν παιδί;
Εσύ όμως ξέρεις τη λύση κι έτσι ποτέ δεν σε βρίσκω.
Θα είμαι υπερβολικά εγώ ή υπερβολικά εκείνη.
Υπερβολικό ανάθεμα και δείκτες ρολογιών να γυρνούν
ανάποδα στο χρόνο υπάρχουν;
Δείκτες ρολογιών να ταξιδεύουν, κι αυτό δεν θα με πείραζε.
Κι οι δείκτες εαυτών;
Τρεις και πέντε.
Αυτή η Κατερίνα θα μου πηγαίνει καλύτερα.
Θα με φέρνει πιο κοντά στην ενηλικίωση των παιχνιδιών.
Ίσως έχουν εκείνα κάποια ελπίδα.
ΑΤΙΤΛΟ
Διατυπώσεις φωτός ο έρωτάς σου.
Έρμαιο καιρών απασχολημένων
και ανεπανάληπτων ευκαιριών.
Πηγή στερημένη από δίψα.
Ανέξοδη επιστροφή.
Το δέμα μόνο του ξανοίγεται στη θάλασσα.
Τι νόμιζες;
Πλημμύρα τώρα πειρασμών και άδειες κουβέντες.
Με παίρνεις από το χέρι για να με αφήσεις πιο κάτω.
Περνάει ο καιρός,
με δάνεια προεξοφλημένα τα φιλιά σου.
Μου μιλάς για να επιβεβαιώσεις τις υποψίες σου.
Ακούω τελικά,
μα έκοψες τελευταία τις κουβέντες με τη φωνή σου.
Ρόδα μυρωμένα δεν θα σε περιμένουν
να σε κρατήσουν στο άγριο μήκος και πλάτος
της οικουμένης μας.
Μόνο, λέω, ίσως το άρωμα από τον χτύπο της καρδιάς
να απέμεινε μετά τον ξένο αποχωρισμό μας.
Δικό μου μόνο το όνομα σου κρατάω,
να το ψιθυρίσω την νύχτα των παθών
στο ανενόχλητο σύμπαν.
ΑΤΙΤΛΟ
Κύλησε στο σκαλοπάτι ένα κάτι,
μικρό κι ανυπολόγιστο,
σαν τον χρόνο που περνά όταν κοιμάσαι
κι έπιασε πάτο.
Αδύναμο και αμετακίνητο ένα κάτι,
σαν σκέψη φευγαλέα μα οριστική.
Κομμάτι να το πω από το σπασμένο όλο;
σπασμένο μέσα μας παιδί;
Ποιητική συλλογή "Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο"
ΒΑΜΒΑΚΟΣΚΩΛΗΞ ( για την άλλη άνοιξη του 2020)
Είναι μια άνοιξη μπαμπάκι,
σαν σε σφάζει δηλαδή,
είναι μια άνοιξη αιθέρας,
δεν σου φτάνει.
Με όλα που θα 'ρθουν σαν ταινία,
με όλα που 'φυγαν,
διαγραφή.
Είναι μια άνοιξη το τέρας,
πως να γιάνει.
ΑΝΑΠΑΥΣΗ
Πάνε οι πεθαμένες μάνες
να ευχηθούνε στα παιδιά τους;
Τρέχουν πρώτες το πρωί να προλάβουν
με λουλούδια κι όνειρα,
στα μάτια να τα φιλήσουν;
Φέρνουν νερό και χώμα
πάλι ανθρώπους να τους φτιάξουν;
Οι πεθαμένες μάνες άραγε
ακούνε μα δεν ξέρουνε;
Δεν το ξέρουνε πως φύγαν πια;
Περιμένουν ακόμα ως τα ξημερώματα
ένα κλειδί στην πόρτα.
Ετοιμάζουν βότανα και ραντίζουν μέλι
τον πόνο και τον πυρετό.
Κι ύστερα ο κόσμος ξεδιπλώνεται
να γίνει αγκάλη
στου παιδιού την προσμονή.
Οι πεθαμένες μάνες δεν το ξέρουνε.
Σκουπίζουν δάκρυα αόρατα και ορατά
με το ίδιο μαντήλι που κρατά
την στερνή ανάσα τους.
Την παντοτινή τους ανάσα .
Στεγνώνουν ρούχα και κορμιά βρεγμένα.
Τα απλώνουν στον ήλιο της αγάπης
τον απέθαντο.
Οι πεθαμένες μάνες αρμενίζουν
στην ζωή μας διακριτικά.
Κι ας μην το ξέρουνε,
πως για αυτές τα βράδια κλαίμε.
Έρχονται να ευχηθούνε στις γιορτές μας.
Μην τις διώχνετε.
ΚΟΣΜΟΣ ΘΝΗΤΟΣ
Μεσονύκτια ανάρτηση.
Μεσοτοίχια αναπνοή.
Κατανυκτική η αγάπη κι όλο τσουλάει.
Καταπληκτική εφεύρεση το διαδίκτυο.
Σε καιρούς άλλους θα μας έλεγαν θεούς.
Μα είναι θνητή η φωτογραφία προφίλ μας.
Πιάνεται στο δίκτυ του θανάτου τελικά
η ζωή που ανεβοκατεβάζουμε.
Σε άλλους καιρούς θα μας έλεγαν ηττημένους.
Ηττημένοι θεοί, ας μην μας τσακίσει ο χρόνος.
Ανίερη νοημοσύνη ας μην εκραγεί.
Πρόσκαιρο καλοκαίρι στη μνήμη των σωμάτων.
Τρία χαϊκού αδημοσίευτα
Βεντάλια κλειστή
τ ' Αυγούστου τα τζιτζίκια
απολύθηκαν.
Αυτός ο βράχος
δίχως κύματα γύρω
τι παντέρημος.
Κυκλώνεις ρόδο
τις αστραπές ισιώνεις
και φεγγοβολάς.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στην Αθήνα. Είμαι Οικονομολόγος και εργάζομαι ως υπάλληλος στο Κέντρο Υγείας Ακράτας. Ποιήματά μου έλαβαν βραβεία και διακρίσεις σε Πανελλήνιους και Διεθνείς Ποιητικούς Διαγωνισμούς. Έχουν επίσης συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις και λογοτεχνικά περιοδικά. Το 2014 εκδόθηκε η πρώτη μου ποιητική συλλογή « Κανείς δεν μίλησε για γιατρειά». Σύντομα θα κυκλοφορήσει η νέα μου ποιητική συλλογή « Το τίποτα που πλέει ευτυχισμένο» από τις εκδόσεις Φίλντισι.
