Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά," τη λογοτέχνιδα Καρίνα Βέρδη. Η καλεσμένη μου έχει σπουδάσει σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης κι Ευρωπαϊκό Πολιτισμό. Έχει μαθητεύσει στους τομείς της δημιουργικής γραφής, του σεναρίου και της πολιτιστικής διαχείρισης. Εργάζεται ως αρθρογράφος και πολιτιστική συντάκτρια στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Ασχολείται με την επιμέλεια εκδόσεων, την οργάνωση παρουσιάσεων βιβλίων και τον συντονισμό πολιτιστικών εκδηλώσεων. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές , έχει συμμετάσχει σε συλλογικά έργα,ενώ είναι υπό έκδοση μια συλλογή διηγημάτων της. Βραβεύτηκε για την ποίησή της σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ένα διήγημά της επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο θέατρο, μαζί με άλλες έξι ιστορίες. Η ποίησή της είναι λυρική. Ο συνδυασμός των λέξεων που επιλέγει, αποπνέει αρμονία και μουσικότητα. Με όχημα την αλληγορία ,υφαίνει σύνθετα νοήματα και ξεδιπλώνει βαθιά συναισθήματα, παράγοντας έναν λόγο υψηλής αισθητικής απόλαυσης. Με τη σύμπραξη συγκεκριμένων κι αφηρημένων ουσιαστικών στο ίδιο ονοματικό σύνολο, δημιουργεί πρωτότυπα σχήματα λόγου. "Τα γλαστράκια της υπομονής, η σκούπα της κατανόησης, στις παρυφές της αγωνίας" είναι μερικά μόνο παράγωγα της σαγηνευτικής αυτής γραφής. Η μεταφορά κι η προσωποποίηση είναι πρωταγωνίστριες στα γραπτά της κι αυξάνουν το συγκινησιακό φορτίο. Ο έρωτας, οι στενές σχέσεις, η φύση, η επαφή με το όνειρο,η κοινωνική αδικία,ο πόλεμος κι όλα τ' "ανθρώπινα", σκανάρονται από την ευαίσθητη ματιά της δημιουργού. Θ'απολαύσουμε δέκα υπέροχα ποιήματά της!
ΑΠΕΥΘΥΝΣΗ
Μια κακιά ώρα χάλασε τις θωριές των ανέμων
Όλα τα δροσερά γλαστράκια της υπομονής μαράθηκαν
Κάτω απ’το βουνό της αποκάλυψης
Όταν είπες πια δεν θες!
Δεν με θες
Να καίω τα μεσημέρια στην κουπαστή..
Τα ξερά λοφάκια έμεναν πάντα έφηβα
Δεν άκουγαν το ορατόριο της Χαλκιδικής
Τα μικρά αγόρια στο εστιατόριο
Λυπόντουσαν τα κυδώνια που αποστράγγιζες με τη γλώσσα σου
Κι εγώ σε κοιτούσα με σαγήνη
Μέχρι που μ’ έδιωξες απ' τη βάρκα εκείνο το πρωί
Σταγονίδες πήδηξαν πάνω απ' τους ώμους σου καθώς ξεμάκραινες
Αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν το εννοούσες
Γιατί σ’ έπιασα να με ξανακοιτάζεις έτσι
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΒΑΘΙΑ
Ανάσκελα στη θάλασσα
Με τα αυτιά στο νερό
Ο ουρανός νεφελώδης με κοίταξε
Με το τεράστιο μάτι του
Φαντάστηκα μια Κυριακή που δεν τελειώνει ποτέ
Σε μια άγνωστη θάλασσα ενός άλλου πλανήτη
Κι η μνήμη να 'ναι μόνο του προηγούμενου σύννεφου
Σαν να λυτρώθηκα
Σε ευδαιμονική πλήξη
Ο έρωτας να μην μ’αφορά
Στην αμφίβια φύση μου
Ελεύθερη στην στρογγυλή Κυριακή του άστρου
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΚΑΘΟΔΟΣ (Ανέκδοτο)
Κοιμόμουν όταν ακούστηκε η καμπάνα που ανήγγειλε τον θάνατό του στο χωριό. Συνέχισα να κοιμάμαι, ενώ ο θάνατος πλανιόταν. Κατέβηκα σε ένα λιβάδι με ασφόδελους που στρίγγλιζαν και ηλιοτρόπια μαύρα σε σώματα παιδιών. Ένας γέρος μιλούσε καταλάνικα και κουνούσε το τενεκεδένιο του δάχτυλο μπρος σε μια στρατιά σκαθαριών με εκπληκτικές καμπύλες, που του πρόσφεραν την αρχηγό τους για να διασχίσουν την στενωπό. Αυτή τον φύσηξε στο πρόσωπο και κατάφερε να περάσει όλες τις μοχθηρές του σκέψεις απ’τα αυτιά του. Τινάχτηκαν γρήγορα και για λίγο μύρισε μεθάνιο. Μετά αυτός έγινε καλός και θυμήθηκε μια προσευχή της γιαγιάς του. «Αιωνία σου η μνήμη, Αξιομακάριστε και αείμνηστε αδελφέ υμών». Έφυγε κλωτσώντας άσκοπα το φτερό ενός μανδαρίνου. Δεν είχε τίποτα να κάνει, αν δεν ήταν κακός. Από τα δέντρα βγήκαν φιγούρες και αγκάλιασαν τον νεοφερμένο.
ΤΟ ΜΙΚΡΟΒΙΟ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Επωάστηκε μικρόβιο έρωτα
Αδύνατον να καταπνιγεί
Εξαπλώνεται μέσα μου
Μόνο ένα παιδικό χάδι με παρηγορεί
Τα αθώα χέρια που μου χαρίζουν
Glitter και αυτοκόλλητα
Για να ’μαι χαρούμενη
Με ζωγραφίζουν με μαλλιά κυματιστά
Κι έναν ήλιο ζαχαρωτό
Έτσι για λίγο ξεχάστηκα
Πώς μύρισες το δέρμα μου
Πώς ξάπλωσες στη χώρα μου
Μοναδικός επιζών
Η μέρα έκαιγε απ 'το ρούμι της Αβάνας
Μέσα στο δωμάτιό σου
Σκοτώσαμε τους παλιούς έρωτες
Αχόρταγοι και έμπειροι
Οι μεγάλες αποφάσεις μαγνητίστηκαν στις παρειές
μιας χοάνης
νομίζω το ξέραμε
πώς αυτή η συνάντηση
ήταν η αρχή
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΑ ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΕ
Φαινόταν ατέλειωτος χειμώνας
Ήταν μόνο πέντε μήνες
Και μετά εκεί που δεν το περιμέναμε
Ήρθαν τα πρώτα μυρμήγκια
Τα πρώτα χελιδόνια
η άνοιξη δεν αργοπόρησε
κι ας ράγισε μια φιλία
κι ας πέθανε ένα γατί απ 'το χιόνι
που κανείς δεν άκουγε μες την ηλεκτρική κουβέρτα-σάβανο
κι ας σφίχτηκαν τα σώματα απ' την εγγύτητα που απώλεσαν.
Επιζήσαμε.
Πάντα χάνουμε κάτι
μες τη χαρά που επιζήσαμε
άνθρωποι, ζώα, πράγματα
έμειναν πίσω
η άνοιξη τα προσπέρασε
πόσο ολόκληροι είμαστε
πόσο λαμπερή είναι η νίκη μας;
Η αριθμητική των μπουμπουκιών
Λησμονά τη μηδενική της μήτρα
Και οδεύει τοξωτά
Στο καταφατικό της μέλλον.
Χαίρε γλυκύ έαρ.
Ζεσταμένη στις καταπράσινες φυλλωσιές σου
Με τρομάζουν οι γυμνές μέρες του χειμώνα
Κι ας πέρασε.
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΜΟΓΚΑΝΤΙΣΟΥ
Ανάμεσα στους πυρσούς του Μογκαντίσου
Λάμπουν μακριά τα φώτα της ανατολής
Η υποσαχάρια επιθυμία σου για αναρρίχηση
Τρόμαξε
Τους πετεινούς που σώπασαν
Άκου
Πλησιάζει η μέρα της επανάστασης
Σάλπιγγες ηχούν στα κωφάλαλα χωριά
Περίμενε
Μην ξεγυμνώνεσαι ακόμα
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΦΑΒΕΛΑ
Της άνοιξης τα γιορτινά
Μέσα στης φτώχειας τα στενά μαραίνονται.
Πικρά λαθραία πρωινά
Τρυπώνουν
και τους στεναγμούς λυμαίνονται.
Της νιότης τους το άγιο φως
Το έκλεψε τόπος κακός και άνθρωποι..
Με κούρσες
νύχτας καθεστώς
Ληστεύουν όνειρα ζωής σε άλλη γη.
Τους νίκησαν θολά πιοτά
Καμιά πατρίδα γιατρειά δεν βρέθηκε.
Το γέλιο μόνο μιαν αυγή
Χωρίς ταυτότητα εκεί αφέθηκε.
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΕΝΟΧΗ
Βάλτωσε η νύχτα στις παρυφές της αγωνίας
Έτρεχε στην τσιμεντένια άσφαλτο
όλο και πιο γρήγορα
Βραδινός προπονούμενος
με κατεβασμένο σκουφάκι στ' αυτιά
Κάτω απ’το δέρμα του η ενοχή γλίστραγε υγρή
Πέρασε ώρα
Το χαλασμένο φανάρι άναψε ένα κοραλλί που φωσφόριζε
Σιγά σιγά το έδαφος άρχισε να βουλιάζει
Πρώτα, αισθάνθηκε δάχτυλα να αγγίζουν τη φτέρνα του
Κοντοστάθηκε
Ξεγελάστηκε πώς ήταν κράμπα
Όμως ήταν δάχτυλα
Τότε θυμήθηκε τη γάτα με τα λιωμένα έντερα που σερνόταν στο δρόμο
όταν έπεσε πάνω της με τ'αμάξι
Πιο γρήγορα, πιο γρήγορα
Η άσφαλτος λιώνοντας σε σπείρα τον τύλιξε
Θάβοντάς τον μέσα.
Έπειτα έγινε ησυχία
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΜΟΔΑ
Φόρεσα τα νιάτα της μητέρας μου
Μέσα από το vintage φουστάνι της
Δυο φορές καινούρια
Συμπυκνωμένη δύναμη τριών ταχυτήτων
Μ’ αυτή του μυαλού μου που βιάζεται
Να τα μάθει όλα
Ενδύθηκα μια πίστη στα όνειρα
Που προεξαγγελτικά έμοιαζαν
Θα εκπληρωθούν ένα προς ένα
Μου άρεσε ένα μητρογονικό χρέος στη χαρά
Μου έδινε σκοπό ποθητό
Δυο φορές καινούρια
Μέσα από την επιστρεφόμενη μόδα,
Εγώ και τα νιάτα της μάνας μου κουμπωμένα στο παρόν
Αυτό το φουστάνι είναι η μαγική σκούπα
Της κατανόησης
Που έχουμε γενναιόδωρα στην αρχή
Καθώς δεν αναλύονται όλες οι καταστροφές σε βάθος
Με τόση δύναμη
Θα γητέψω τα λόγια σας.
Τα αποτελέσματα θα είναι μόνιμα.
~ Ηλεκτρικό Βυσσινί, Όστρια, 2018 ~
ΕΚΔΟΧΗ
Θέλω να σε κρατήσω στο δωμάτιό μου
Και να σου διαβάσω ποιήματα του Καβάφη
Αλλά εσύ με μια φέτα καρπούζι
Ψάχνεις το ελληνικό καλοκαίρι
Φοράς ήδη το στενό μαύρο μαγιό σου
Και οι τέλειες γραμμές σου
Με κάνουν να παρατώ την ποίηση
Στην παραλία
το ξανθό σου κεφάλι
Τραβά τα βλέμματα των κοριτσιών
Ένα σ’ αναγνωρίζει
Απ'τις εφημερίδες
θέλει να φωτογραφηθεί μαζί σου
Είσαι αυτός της ταινίας
Αρχικά με ζηλεύουν. Μα η ομορφιά σου νικά τον φθόνο.
Κι όσο σε βλέπω να στεγνώνεις την πετσέτα στον ήλιο
Συναντώ
μια ταξιδιάρικη εκδοχή
Συνομιλώντας με τον Καβάφη, επιμ. Κουμανίδου,Κ.,Όστρια, 2018,Αθήνα
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνοθεσία κινηματογράφου και τηλεόρασης στη σχολή Λυκούργου Σταυράκου και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Έχει παρακολουθήσει μαθήματα δημιουργικής γραφής, σεναρίου και πολιτιστικής διαχείρισης. Εργάζεται ως αρθρογράφος-πολιτιστική συντάκτρια σε έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα και επιμελήτρια εκδόσεων, ενώ διοργανώνει και επιμελείται παρουσιάσεις βιβλίων με μουσική σύμπραξη καλλιτεχνών. Συχνά συντονίζει ποιητικές δράσεις και απαγγελίες ποιημάτων σε χώρους πολιτισμού.Συμμετέχει σε performances, μικρού μήκους ταινίες,video poetry. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές και έχει επιμεληθεί δύο ανθολογίες διηγήματος, για λογαριασμό των εκδόσεων Κύμα. Η μία εξ αυτών έλαβε τιμητική διάκριση από τον Όμιλο Για Την Unesco Πειραιώς και Νήσων, στην οποία με δική της πρωτοβουλία επιλέχθηκαν ζωγραφιές παιδιών του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος, για την εικαστική επιμέλεια του βιβλίου. Για την ποίησή της έχει βραβευτεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, σε Ελλάδα και Κύπρο.Είναι μέλος του Πειθαρχικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών και άλλων πολιτιστικών συλλόγων. Έχει προλογίσει δύο βιβλία ποίησης που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Όστρια και Επτάλοφος, ενώ ασχολήθηκε και με την κριτικογραφία για την έντυπη έκδοση της εφημερίδας Στερεά Νέα. Είναι συνεργάτης των λογοτεχνικών περιοδικών Κέφαλος και Κύμα. Υπό έκδοση βρίσκεται η συλλογή διηγημάτων της Ομαρόσα και η τρίτη κατά σειρά ανθολογία διηγημάτων στις εκδόσεις Κύμα, με το τίτλο Ιστορίες της πόλης, που θα κυκλοφορήσει τον Δεκέμβριο του 2020. Το διήγημά της Ζαφείρα η Ζάφα, εκδόσεις Άπαρσις, επιλέχτηκε και ανεβαίνει στο θέατρο, μεταξύ 6 ακόμα ιστοριών, με τίτλο «Εφτά Καραντινάτες Ιστορίες», από τον Δήμο Ζωγράφου ( σκηνοθεσία Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη).
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
ΑΙΡΕΤΙΚΟ ΓΕΡΑΚΙ, χαικού, Εκδόσεις Όστρια,2018
ΗΛΕΚΤΡΙΚΟ ΒΥΣΣΙΝΙ, Ποίηση, Εκδόσεις Όστρια,2018
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ, ανθολόγηση-επιμέλεια διηγημάτων, Εκδόσεις Κύμα,2018
ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ, ανθολόγηση-επιμέλεια διηγημάτων, Εκδόσεις Κύμα,2019
Πρόλογος στο ΚΟΓΧΕΣ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ, Εκδόσεις Επτάλοφος,2017
Πρόλογος στο ΣΚΟΤΟΣ,ΕΡΩΣ, ΦΩΣ, Εκδόσεις Όστρια,2019
ΧΡΩΜΑΤΑ ΨΥΧΗΣ( συλλογικό), Εκδόσεις Όστρια,2018
ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΒΑΦΗ( συλλογικό) Εκδόσεις Όστρια,2018
ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ, τ.Α΄ Εκδόσεις Κύμα,2017
ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ(συλλογικό) Έκδοση του Φιλοζωικού συλλόγου Λαμίας,2016
Επίλεκτον-Όταν η Ζωγραφική συναντά την Ποίηση (συλλογικό λεύκωμα), εκδόσεις Όστρια, 2019
Τα Υπογείως Ανεωχθέντα, συλλογικό, ποίηση, επιμ. Γ.Χ. Θεοχάρη, εκδόσεις Ρώμη,2019
e-book «Προσωπικότητες»(δημοσιογραφικό-work in progress)
ΟΜΑΡΟΣΑ, διηγήματα( υπό έκδοση)
* Η λογοτέχνιδα Κορίνα Βέρδη φωτογραφήθηκε από τον Χρήστο Μενεγάτο.
