Η σημερινή μου καλεσμένη είναι η λογοτέχνιδα Έλσα Κορνέτη. Έχει εκδώσει δεκατρία βιβλία και εννέα απ'αυτά είναι ποιητικές συλλογές. Τα ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες κι έχουν αποσπάσει σημαντικές βραβεύσεις. Δυο βιβλία της έχουν προταθεί για το Κρατικό Βραβείο ποίησης. Το έργο της ζωγραφίζει την καθημερινότητα και τις ανησυχίες του σύγχρονου ανθρώπου. Το παιχνίδι της πένας της με τις λέξεις είναι ανεξάντλητο και συναρπαστικό. Θα δούμε δέκα θαυμάσια ποιήματά της!
Συμπάσχοντας με την ανθρωπότητα
Στέκομαι έκπληκτος
Και με κοιτώ
Έγινα αυτό που πάντα ονειρευόμουν
Οδεύοντας αργά και σταθερά
Υπηρετώ πειθήνια την τάξη
Με πείσμα ακολουθώ τον ίσιο δρόμο
Στέκομαι ασάλευτος όπου με ακουμπήσουν
Οι αρθρώσεις μου δύσκαμπτες
Πέφτοντας δυσκολεύομαι να σηκωθώ
Ένα κλειδί μου τρυπά επίμονα την πλάτη
Δεν διαμαρτύρομαι ποτέ
Αδιαμαρτύρητα όλα τα υπομένω
Με αισθήματα μεταλλικά
Με γλώσσα ανύπαρκτη
Αφήνομαι στο έλεος
Όσων με διαλύουν Όσων με σπάνε
Όσων με κλωτσάνε Όσων με πετάνε
Όμως εμένα μου αρκεί
Μόνο για πάντα να με θυμούνται
Γι’ αυτό που πάντα ονειρευόμουν
Γι’ αυτό που έγινα
Ένα Κουρδιστό Ανθρωπάκι
Κανονικός άνθρωπος
Είμαι
Ένας άνθρωπος τυχερός
Ζω από την επικερδή διαχείριση ενστίκτου
Και την επιτυχημένη εξάσκηση της
Αισθηματικής αλητείας
Είσαι
Ένας άνθρωπος ευτυχισμένος
Όταν χορεύεις εξαφανίζεσαι
Και τότε
Τ’ όνειρό σου
Κυνηγάει
Τη σκιά του
Είναι
Ένας άνθρωπος κανονικός
Ο Θεός του έδωσε
Ένα κεφάλι υπολογιστή
Ένα σώμα γραφείο
Μια καρδιά χρηματοκιβώτιο
Άνθρωπος Εσωτερικού Χώρου
Αν κάποιος είναι σημαντικός
Δεν τον αφήνεις να φύγει
Τον φυτεύεις σε μια γλάστρα
Τον ποτίζεις
Τον βάζεις στο φως
Τον ονομάζεις
Άνθρωπο Εσωτερικού Χώρου
Κάποτε μια μύγα θα τον φτύσει
Κάποτε ένα κατοικίδιο θα τον μασήσει
Κάποτε ένα παιδάκι θα τον μαδήσει
Κάποτε η αδιαφορία θα τον μαράνει
Δον Κιχώτης
Το αποφάσισε
Σήμερα θα γίνει ελαφρύς
Θα βγάλει το σιδερένιο κοστούμι και τη χαλύβδινη γραβάτα
Θα πετάξει το γραφείο στον κενό από το παράθυρο του ορόφου
Θα φορέσει μόνο καθαρό και φίνο κρύσταλλο Βοημίας
Το αποφάσισε
Από σήμερα θα γίνει
Ένας γυάλινος παράφορος ιππότης
Από σήμερα θα γίνει ένας αλλοπαρμένος φούρναρης ιππότης
Κάθε χάραμα θα ζυμώνει τον κόσμο που επιθυμεί με άνθη λωτού κι
Έπειτα θα γεμίζει τον ουρανό με αφράτα πολύχρωμα μπαλόνια -
καρβέλια για να ταΐζει πλάνητες αγαθούς κι ονειροπόλους
Το αποφάσισε
Από σήμερα θα γίνει οπαδός της ανάποδης σκέψης
Άλλωστε για τον περιπλανώμενο στην έρημο της τρέλας
Η μόνη ελπίδα είναι το παράλογο
Κι αυτός προχωρά μόνος
Ντυμένος στα λευκά γιατί
Η έρημός του είναι απ’ αλεύρι
Τα μπαλόνια τα τρυπούν μνησίκακα πτηνά
Και τα καρβέλια πέφτουν επάνω του σαν μετεωρίτες
Τα όνειρά του αλέθονται στη μυλόπετρα της αλήθειας
Περνούν μέσα από τρύπια ανεμόμυλων φτερά κι έπειτα
Πασπαλίζουν τα σύννεφα με την αδιαφορία του αέρα
Κι η Δουλτσινέα;
H Δουλτσινέα του ήταν ένας άγγελος-τραβεστί που τον ξεμυάλισε
Φορώντας μια ξανθιά περούκα και το μακρύ δαντελένιο νυφικό της
απάτης
Το αποφάσισε
Σήμερα θα σπάσει την ελαφρότητα
Σε χίλια κομμάτια
Για ν’ απογειωθεί
Χωρίς πανοπλία
Τουβλάκια
Τι ωραία -
Παίζετε πάλι με τα τουβλάκια
Τα έχετε χωρίσει
Εκείνος βάζει τα μπλε
Εσύ βάζεις τα κίτρινα
Το σπίτι σηκώνεται ψηλά
Κάθεστε επ
άνω
Σε τριάντα ορόφους
Προχωράτε γελώντας
Χτίζετε
Ακόμα πιο γρήγορα
Ανεβαίνετε
Ακόμα πιο ψηλά
Φθάσατε στα σύννεφα
Περάσατε τα σύννεφα
Εκεί ο πατέρας χάθηκε
Το σπίτι πέφτει
Τα κομμάτια
Σκορπίζουν στο κενό
Το κουκλόσπιτο
Όταν ήσουν μικρή
Έπαιζες με τις κούκλες σου κρυφτό
Μια μέρα έτρεξες να κρυφτείς
Εκεί όπου κανείς δεν μπορούσε να σε βρει
Τότε κλειδώθηκες κατά λάθος σε λιλιπούτεια φυλακή
Η γάτα του σπιτιού κατάπιε κατά λάθος το κλειδί
Η απουσία σου κατά λάθος δεν έγινε από κανέναν αντιληπτή
Κάποτε κατά λάθος μεγάλωσες
Τότε τα χέρια σου βγήκαν από τα παράθυρα
Τα πόδια σου από την πόρτα
Και το κεφάλι σου από την καμινάδα
Η απόδρασή σου απ’ το κουκλόσπιτο
θεωρήθηκε κατά λάθος επαναστατική
Η βουλιμική οικογένεια
Ήταν μια εποχή
που ο πατέρας τάιζε
έναν μικρό πράσινο παπαγάλο
με λευκά σπόρια και χοντρό αλάτι
Ζούσα σ’ έναν αθέατο κι αλλόκοτο κόσμο
οι φίλοι μου ήταν ερμαφρόδιτα κοράλλια
Τις νύχτες ανέβαινα μια σκάλα που έλιωνε σαν παγωτό
Τις μέρες το μωβ ταβάνι στο δωμάτιο
γινόταν μια μέδουσα που άπλωνε το ζελέ της
κι έπειτα έπεφτε με πάταγο στο πιάτο του μεσημεριανού
Όταν ενηλικιώθηκα κατάπια έναν βάτραχο
κι ένας πρίγκιπας στρογγυλοκάθισε στο στομάχι μου
Η δυσπεψία έγινε χρόνια κι εγώ εγκρατής
στην κατανάλωση ωμού αντρικού κρέατος
Η ευθυγράμμιση
Κυκλοφορείς πάνοπλος ανάμεσα σε μασκαράδες
ντυμένος σταυροφόρος της τελειότητας
με θώρακα περικεφαλαία ασπίδα και σπαθί
αμύνεσαι
κρατώντας σε απόσταση
αόρατους εχθρούς
κρατώντας σε απόσταση
τον ίδιο τον εαυτό σου
Προσέχεις την τσάκιση στο παντελόνι
τις ζάρες στα σεντόνια
τα γουβιασμένα μαξιλάρια
την ευθυγράμμιση της χωρίστρας
κι ούτε μια υποψία τρίχας
στο σαγόνι
Όλα πρέπει να είναι τέλεια
είσαι ο ορκισμένος υπερασπιστής της τελειότητας
κάθε μέρα δίνεις μία ακόμη μάχη
να μην σε δει ποτέ κανένας τσαλακωμένο
να μην κάνεις ποτέ παρέα με τσαλακωμένους
να φοβάσαι να μην αποκαλυφθεί ποτέ σε κανέναν
η τσαλακωμένη σου ψυχή
Όταν πια η αναζήτηση της ατέλειας σε κουράσει
όταν η διάψευση στα όνειρά σου εγκατασταθεί
τότε διπλώνεσαι προσεκτικά στα τέσσερα
με τέλειες τσακίσεις και πτυχές ώστε τίποτα να μην εξέχει
μπαίνεις στον φάκελο
με το μεγάλο γραμματόσημο στη ράχη
τον ταχυδρομείς
σε αποστέλλεις
σε επιστρέφεις
(Α)τέλειο
στον ψεύτη Δημιουργό
Πουλί
Κούρνιασε μες στο βρόμικο φτέρωμά σου
Μην ανησυχείς για τις γάτες
Γουργούρισε στα έντερα το γνώριμο σκοπό
Ακόνισε στο μέταλλο ένα μπαστούνι ράμφος
Χρήσιμο σε μια κάδου ανάδευση
Κάτοικε της πόλης αόρατε
Άστεγε απαξιωμένε
Κάποιος κάποτε
για σένα θα εκδικηθεί
εφορμώντας από ψηλά
Ένα περιστέρι ίσως
ζωσμένο με
εκρηκτικά
Ψάρι
Ήταν το ένα και μοναδικό ψάρι
ζωντανό σε κόλπο θαλάσσης
Αυτό το αγχωμένο με τις διαταραχές
το σύνδρομο καταδίωξης
Αυτό ψαρεύεται
αυτό αλιεύεται εκ περιτροπής
από χίλιους ερασιτέχνες ψαράδες
Αυτό το δύσμοιρο το ξεφτισμένο
δρομέας μηδενικών αποστάσεων
Αυτό το αλιείας τρόπαιο το φτωχό
είναι το ψάρι του αργόσχολου ψαρά
σώμα αναίσθητο που της πλήξης
το κενό με θάνατο γεμίζει
Το ίδιο ψάρι ψαρεύεται πάντα
ξανά και ξανά
κι ας γράφει
πάνω στα χαλασμένα λέπια του
με ουλές ανάγλυφες:
«Είμαι το ψάρι
Μη Με Πληγώνεις»
Βιογραφικό σημείωμα
Η Έλσα Κορνέτη γεννήθηκε στο Μόναχο. Σπούδασε Oικονομικά στην Ελλάδα και στην Γερμανία. Εργάστηκε ως δημοσιογράφος. Δημοσιεύει τακτικά ποιήματα, διηγήματα, δοκίμια, κριτικά κείμενα και μεταφράσεις. Ποιήματά της έχουν περιληφθεί σε ελληνικές και ξένες ανθολογίες και έχουν μεταφραστεί και δημοσιευτεί σε έντεκα γλώσσες. Έχει εκδώσει δεκατρία βιβλία εκ των οποίων τα εννιά είναι ποιητικές συλλογές. Δύο ποιητικά βιβλία της το «Ένα μπουκέτο ψαροκόκαλα (2009) και το «Κονσέρβα Μαργαριτάρι» (2011) ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης. Το ποιητικό βιβλίο της «Κανονικοί Άνθρωποι με λοφίο και μια παρδαλή ουρά» (2014) τιμήθηκε με το βραβείο «Γιώργος Κάρτερ». Πρόσφατο βιβλίο της η συλλογή με διηγήματα «Το νησί πάνω στο ψάρι κι άλλες ευφάνταστες ιστορίες» εκδόσεις Μελάνι 2020.
