Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Κατερίνα Μαρδακιούπη. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Λαμία και κατοικεί στην Αθήνα. Σπούδασε Νομική και Ψυχιατροδικαστική. Έχει μεταφράσει σε συνεργασία με τον Σταμάτη Πολενάκη ένα βιβλίο του Αμερικανού ποιητή Lee Slonimsky. Στο τέλος του 2023 κυκλοφόρησε η πρώτη της ποιητική συλλογή. Τιτλοφορείται "Το άρρωστο ζώο" και τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο του Περιοδικού Αναγνώστης (2024) στην κατηγορία Πρωτοεμφανιζόμενη Στην Ποίηση. Η ποίησή της είναι λυρική, υπαρξιακή, προσωποκεντρική. Ο λόγος της ρέει αβίαστα σαν τρεχούμενο νερό, οι εικόνες στέρεες και διάφανες, οι αποχρώσεις των συναισθημάτων συχνά ερεβώδεις, μα καταφέρνουν να κλέψουν λίγο φως. Θα ταξιδέψουμε με έξι μοναδικά ποιήματά της!
Ποιητική συλλογή "Το άρρωστο ζώο", Εκδόσεις Ενύπνιο 2023
Το άρρωστο ζώο υποφέρει σιωπηλά
Έχω ολοένα την αίσθηση
ενός γυάλινου κενού που ραγίζει
Έχω την αίσθηση που έχουν
λίγο ή πολύ όλοι
όταν δεν μπορούν να εξηγήσουν
τη συμμετρία του ήλιου στα πρόσωπα
Μεγαλώνω
η καρδιά μου υποφέρει σιωπηλά
όπως σιωπηλά υποφέρουν τα μάτια
του άρρωστου ζώου
Μεγαλώνω
με τον τρόπο που μεγαλώνουν
λίγο ή πολύ όλοι
μα και αλλιώτικα
μια κραυγή μέσα μου
διασχίζει το σκοτάδι
Ηχώ
Στο πάτωμα σαλεύουν
μανιασμένα τα κύματα
αχτίδες μαύρες
έχουν ντύσει τους τοίχους
Γδύνομαι αργά
ένα καρφί περιμένει τα ρούχα μου
το δέντρο με τις χαρακιές
στην καρδιά –στάχτη πηχτή–
Έξω από εδώ
μια γυάλινη σφαίρα ο κόσμος μας
ένα το κερί που το κοιτώ
και σβήνει
Περίπατος
Μέσα στο σκοτάδι
μια καρδιά χτυπά
φωνή απέραντη
άκου
πουλιά
πολλά πουλιά στα δίχτυα
ακολουθούν το ποτάμι
που οδηγεί στον άνεμο
άκου
τα ευάλωτα κόκαλα
στο σκοτάδι
την ανάσα των νεκρών
να μην θαφτώ
να μην ξεχάσω τον ήλιο
Ανέκδοτα ποιήματα
Το χέρι σου
Το χέρι σου είναι το ζεστό βήμα του ελαφιού
η εμμονή της έλλειψης
ένας αντιπερισπασμός μέσα σε κόσμο
από λάφυρα και ηδονές
πάνω στο μέτωπό μου το χέρι σου
είναι κραυγή σε σχήμα κέρινο
υπάρχει το χέρι σου
σαν ηλιαχτίδα σε παγωμένη
θάλασσα που αντανακλά ένα φως
το χέρι σου
που χρόνια τώρα το παρατηρώ να μ’ ακουμπά
μοιάζει με το κόκκινο αμπέλι λίγο πριν το χρώμα
καταπιεί τον λαιμό του βαν Γκογκ.
Όταν χορεύει
Μαζεύω τα συντρίμμια ενός πανάρχαιου
κήπου
ακούγοντας μια προσευχή
το πράσινο χρώμα του κάμπου
απλώνει στα μάτια μου
ένα απόκοσμο φως
νόμοι ονειρικοί
εδώ βασιλεύουν
γίνεται στον ύπνο μου το φως
μια σφαίρα διάφανη
μέσα της
όλος ο κόσμος χορεύει
Στη σωφρονιστική αποικία
Ο άνθρωπος που σέρνει σαν κατάδικος
την σιδερένια αλυσίδα, ο άνθρωπος εκείνος
με τη λάσπη στο πρόσωπο και το παλτό
με το λογότυπο της κατασκευαστικής εταιρείας,
ο άνθρωπος που ζει στο άσυλο
πενήντα ολόκληρα χρόνια, ο άνθρωπος που περιμένει
στο λιμάνι το μπουκάλι με το μήνυμα αλλά
και ο άνθρωπος που λαχταρά τον ουρανό, ο άνθρωπος
μέσα στα ποιήματα των άλλων και ο άνθρωπος
που πεθαίνει έξω από αυτά, ο άνθρωπος στη ροή
της ιστορίας και η ροή της ιστορίας που φέρει
τον άνθρωπο, ο άνθρωπος δέντρο ποτάμι και άνεμος
τις πιο σκοτεινές νύχτες του χειμώνα
κρύβει στην καλύβα του το φεγγάρι.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κατερίνα Μαρδακιούπη γεννήθηκε στη Λαμία το 1988. Σπούδασε Νομική στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και Ψυχιατροδικαστική στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει μεταφράσει το ποιητικό βιβλίο, Ο Πυθαγόρας και τα ζώα (Pythagoras and the animals), του Αμερικανού ποιητή Lee Slonimsky (Ενύπνιο, 2023) σε συνεργασία με τον Σταμάτη Πολενάκη. Τα τελευταία δέκα χρόνια ζει στην Αθήνα. Το άρρωστο ζώο είναι το πρώτο της ποιητικό βιβλίο και τιμήθηκε με το λογοτεχνικό βραβείο του Περιοδικού Αναγνώστης (2024) στην κατηγορία Πρωτοεμφανιζόμενη Στην Ποίηση.
