4 Απριλίου. Παγκόσμια ημέρα αδέσποτων ζώων. Θα ταξιδέψουμε με τρία πανέμορφα τραγούδια για αδέσποτα ζώα κι αδέσποτες υπάρξεις γενικά... Στην ερμηνεία ο Γιώργος Πολυχρονιάδης, ο Απόστολος Ρίζος κι οι Οπισθοδρομικοί!
Σαν αδέσποτο σκυλί
Στίχοι: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΑΛΑΚΗΣ
Μουσική: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΑΣΑΛΑΚΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗΣ
Μετρώ τα βήματά μου στο σταθμό,
πλοκάμια οι ράγες του με ζωνουνε σαν φίδια,
έχω μια σφήνα μέσα στο μυαλό
κι οι κούληδες, αγριωπά μου παίζουνε παιχνίδια.
Δαρμένος σαν τ’ αδέσποτα σκυλιά,
σε πιάτσες - φάντασμα, στοιχειό να τριγυρίζω,
ξερνάω το σώμα μου, ουρλιάζω να σωθώ,
μα αλίμονο, την τύχη μου δεν μπόρεσα να ορίζω.
Έλα κι εσύ, δε σε φοβάμαι,
ακροβατώ σ’ ένα σκοινί,
το αίμα, νερό στο σώμα μου θα 'ναι,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή.
Στις χώρες του μυαλού μου, τις τρελές,
καθώς τη νύχτα έχω κάνει μέρα,
να σβήνω σαν αδέσποτο σκυλί,
σκιά με τις σκιές του φεγγαριού,
να βγαίνω για το τέρμα.
Έλα κι εσύ, δε σε φοβάμαι,
ακροβατώ σ’ ένα σκοινί,
το αίμα, νερό στο σώμα μου θα 'ναι,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή.
πλοκάμια οι ράγες του με ζωνουνε σαν φίδια,
έχω μια σφήνα μέσα στο μυαλό
κι οι κούληδες, αγριωπά μου παίζουνε παιχνίδια.
Δαρμένος σαν τ’ αδέσποτα σκυλιά,
σε πιάτσες - φάντασμα, στοιχειό να τριγυρίζω,
ξερνάω το σώμα μου, ουρλιάζω να σωθώ,
μα αλίμονο, την τύχη μου δεν μπόρεσα να ορίζω.
Έλα κι εσύ, δε σε φοβάμαι,
ακροβατώ σ’ ένα σκοινί,
το αίμα, νερό στο σώμα μου θα 'ναι,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή.
Στις χώρες του μυαλού μου, τις τρελές,
καθώς τη νύχτα έχω κάνει μέρα,
να σβήνω σαν αδέσποτο σκυλί,
σκιά με τις σκιές του φεγγαριού,
να βγαίνω για το τέρμα.
Έλα κι εσύ, δε σε φοβάμαι,
ακροβατώ σ’ ένα σκοινί,
το αίμα, νερό στο σώμα μου θα 'ναι,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή,
είμαι κραυγή χωρίς φωνή.
Σκυλί αδέσποτο
Στίχοι: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ
Μουσική: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ
Ερμηνεία: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ
Αποκομμένος τριγυρνώ
Σαν σκυλί αδέσποτο
Δε σηκώνω κανενός το βλέμμα
αν δεν ξεκινάει απ’ την καρδιά.
Όλες οι λέξεις που μιλώ
ένα γαύγισμα κοφτό
να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις
και δαγκώματα.
Ωωω, η ώρα έρχεται!
Γεμίζει το φεγγάρι
ο κόσμος όλος καίγεται
φυτίλι σε μπουκάλι.
Έχω δυο μάτια φορτηγά
κι όπως περνώ απ’ τα στενά
φορτώνω στην καρότσα τους
ανθρώπινα σκουπίδια.
Για χρόνια με καμάρωνες
στη βόλτα, στο παζάρι
ώσπου καλά βαρέθηκα
του αφέντη μου το χάδι.
Ωωω, η ώρα έρχεται!
Γεμίζει το φεγγάρι
ο κόσμος όλος καίγεται
φυτίλι σε μπουκάλι.
Σαν σκυλί αδέσποτο
Δε σηκώνω κανενός το βλέμμα
αν δεν ξεκινάει απ’ την καρδιά.
Όλες οι λέξεις που μιλώ
ένα γαύγισμα κοφτό
να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις
και δαγκώματα.
Ωωω, η ώρα έρχεται!
Γεμίζει το φεγγάρι
ο κόσμος όλος καίγεται
φυτίλι σε μπουκάλι.
Έχω δυο μάτια φορτηγά
κι όπως περνώ απ’ τα στενά
φορτώνω στην καρότσα τους
ανθρώπινα σκουπίδια.
Για χρόνια με καμάρωνες
στη βόλτα, στο παζάρι
ώσπου καλά βαρέθηκα
του αφέντη μου το χάδι.
Ωωω, η ώρα έρχεται!
Γεμίζει το φεγγάρι
ο κόσμος όλος καίγεται
φυτίλι σε μπουκάλι.
Αδέσποτα σκυλιά
Στίχοι: ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ
Μουσική: ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ
Ερμηνεία: ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΙΚΟΙ
Στα μέρη που μεγάλωσα, μένουν Πακιστανοί,
κι αυτοί για μεροκάματο, δουλεύουν 'δω και 'κει.
Σε βενζινάδικα σταθμούς μέσα σε χώρους μυστικούς,
φθηνοί εργάτες του χεριού για τις δουλειές του ποδαριού.
Στα μέρη που μεγάλωσα γνωστούς δεν βλέπω πια,
κι εκείνοι που δε χάθηκαν γυρνούν σαν ξωτικά.
Μέσα στης πόλης τη βουή φίλος παλιός που να βρεθεί,
οι μόνοι φίλοι τώρα πια μαύροι κι αδέσποτα σκυλιά.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
Στα μέρη που μεγάλωσα, θα δεις τις Κυριακές,
κάτι μπουλούκια βιαστικά κι ανάκατες φυλές.
Δεν έχει γλώσσα η μοναξιά, περιπλανιέται για καλά,
Κι άλλοτε πόλη του φωτός, μαύρα σκοτάδια δυστυχώς.
Στα μέρη που μεγάλωσα, νιώθω δικούς μου εδώ,
Ρώσους Ποντίους Πολωνούς και Αιγύπτιους σωρό.
Οι άλλοι που θρονιάστικαν, ποτέ τους δε μ’ αγάπησαν,
και οι μόνοι φίλοι τώρα πια, μαύροι κι αδέσποτα σκυλιά.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
κι αυτοί για μεροκάματο, δουλεύουν 'δω και 'κει.
Σε βενζινάδικα σταθμούς μέσα σε χώρους μυστικούς,
φθηνοί εργάτες του χεριού για τις δουλειές του ποδαριού.
Στα μέρη που μεγάλωσα γνωστούς δεν βλέπω πια,
κι εκείνοι που δε χάθηκαν γυρνούν σαν ξωτικά.
Μέσα στης πόλης τη βουή φίλος παλιός που να βρεθεί,
οι μόνοι φίλοι τώρα πια μαύροι κι αδέσποτα σκυλιά.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
Στα μέρη που μεγάλωσα, θα δεις τις Κυριακές,
κάτι μπουλούκια βιαστικά κι ανάκατες φυλές.
Δεν έχει γλώσσα η μοναξιά, περιπλανιέται για καλά,
Κι άλλοτε πόλη του φωτός, μαύρα σκοτάδια δυστυχώς.
Στα μέρη που μεγάλωσα, νιώθω δικούς μου εδώ,
Ρώσους Ποντίους Πολωνούς και Αιγύπτιους σωρό.
Οι άλλοι που θρονιάστικαν, ποτέ τους δε μ’ αγάπησαν,
και οι μόνοι φίλοι τώρα πια, μαύροι κι αδέσποτα σκυλιά.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
Κι αναπολώντας τα παλιά, τρέχουν τα δάκρυα καυτά,
χίλια ξυράφια στην πληγή να’ σαι ένα αδέσποτο σκυλί.
