Τέσσερα τραγούδια του Γιάννη Σπάρτακου

Θα σε πάρω να φύγουμε
σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη
που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δε μας ξέρει

Δε θα έχει η αγάπη μας
καρδιοχτύπια και πόνους
κι αγκαλιά θα βαδίζουμε
στους μεγάλους τους δρόμους

Θα σε πάρω να φύγουμε
ως του κόσμου την άκρη
για να πάψει απ’ τα μάτια σου
να κυλάει το δάκρυ

Θα σε πάρω να φύγουμε
σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη
που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δε μας ξέρει

Θα σε πάρω να φύγουμε
σ’ άλλη γη σ’ άλλα μέρη
που κανέναν δεν ξέρουμε
και κανείς δε μας ξέρει

Σε φανταζόμουνα και σε περίμενα
και περιμένοντας πέρασαν χρόνοι,
κι ήρθες μιαν άνοιξη σαν χελιδόνι
και μεγαλύτερη χαρά μου έδωσες
κι όταν επέρασε το καλοκαίρι
αλλού φτερούγιζες σαν περιστέρι.

Αγάπη μου πού να 'σαι,
ποιος να ξέρει που να βρίσκεσαι απόψε,
ποιος να ξέρει αν με θυμάσαι,
αγάπη μου πού να 'σαι.

Αχ, αγάπη μου πού να 'σαι,
ποιος να ξέρει που να βρίσκεσαι απόψε,
ποιος να ξέρει αν με θυμάσαι,
αχ, αγάπη μου πού να 'σαι.

Θυμήσου όταν είμαστε παιδιά
της νιότης πλάθαμε όνειρα τρελά
κι ήσουν η μόνη χαρά μου
στα παιδικά όνειρά μου

Πίστευα πάντα σε σένα
κι ήμουν μικρός βασιλιάς

Κι έτσι τα χρόνια κυλάνε
κι είμαστε ακόμα μαζί
τέτοια αγάπη δε σβήνει
κι όσο θα ζούμε θα ζει

Και όποιος αγάπησε πολύ
κι έχασε το πρώτο του φιλί
μ' έρωτα, πίστη κι ελπίδα
είναι μικρός βασιλιάς

Μην το θαρρείς ότι μπορείς
την αγκαλιά μου πως θα λησμονήσεις.
Μην το θαρρείς ότι μπορείς
τον έρωτα μου με μιας να σβήσεις.

Μη μου το λες πως δεν πονάς
και πως καρδιά δεν έχεις μες στα στήθη.
Το παρελθόν δεν το ξεχνάς,
δε θα βρεις άλλης αγκαλιά, τι λύπη.

Θα γυρίσεις ξανά
στη παλιά μας φωλιά, θα γυρίσεις.
Τη θερμή αγκαλιά
και τα πρώτα φιλιά θα ζητήσεις.

Λόγια αγάπης θα πεις
και χωρίς να ντραπείς θα δακρύσεις.
Το κορμί σου και αν πουλάς,
θα γυρίσεις, μη γελάς!
Το παλιό μας το ρομάντζο θα ζητάς.