Σαν σήμερα,στις 3 Νοεμβρίου 2013 αποχαιρέτησε τα εγκόσμια ο Γιάννης Καλαμίτσης. Σπουδαίος στιχουργός, θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός. Θα θυμηθούμε τέσσερα τραγούδια του που έγραψαν ιστορία!
Άνθρωποι μονάχοι
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ
Μουσική:ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΠΑΝΟΣ
Ερμηνεία: ΒΙΚΥ ΜΟΣΧΟΛΙΟΥ
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
Θα σ' αγαπώ
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΑΤΖΗΝΑΣΙΟΣ
Ερμηνεία: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ’ αγαπώ
Θα σ’ αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ’ αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ’ αγαπώ
Θα σ’ αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ’ αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει
Θα σ’ αγαπώ
Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά
Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ’ αγαπώ
Θα σ’ αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ’ αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου η γη να μη γυρίζει πια
Ώσπου το φως να γίνει σκοτεινιά
Ώσπου κι αυτός ο ήλιος να σβηστεί
Ώσπου ο χρόνος πια να ξεχαστεί
Θα σ’ αγαπώ
Ώσπου στα μάτια σου να δω φωτιές
Ώσπου κι εσύ σαν κεραυνός θα καις
Ώσπου να πάψει η ανατολή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Θα σ’ αγαπώ
Θα σ’ αγαπώ όσο κανείς δεν αγαπάει
Θα σ’ αγαπώ
Με μιαν αγάπη που ο νους σου δε χωράει
Θα σ’ αγαπώ
Πέρα από κει που φτάνει η αντοχή
Θα σ’ αγαπώ και πάλι πιο πολύ
Μέχρι το θάνατο και πιο μακριά
Μέχρι να πεις πεθαίνω τώρα πια
Θα σ’ αγαπώ
Μου 'λεγες κάνε υπομονή
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ
Μουσική: ΤΑΚΗΣ ΜΠΟΥΓΑΣ
Ερμηνεία: ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΛΗΣ
Μου ’λεγες "κάνε υπομονή λιγάκι ακόμα,
να δεις που κάποτε τα πράγματα θ’ αλλάξουνε".
Ρούφαγα θάρρος από το δικό σου στόμα
και δεν τα άφηνα τα δάκρυα να στάξουνε.
Και όπως θα ’λεγες
τα πράγματα αλλάξανε,
όμως δε φτιάξανε.
Είχες μια γλύκα στη φωνή, όταν μιλούσες.
"Μην κλαις", μου έλεγες, "τα δάκρυα είναι ανώφελα".
Με τις κουβέντες σου τα βράδια με μεθούσες
και να σ’ ακούω να μιλάς, Θε μου, πώς το ’θελα.
Και όπως θα ’λεγες
τα πράγματα αλλάξανε,
όμως δε φτιάξανε.
να δεις που κάποτε τα πράγματα θ’ αλλάξουνε".
Ρούφαγα θάρρος από το δικό σου στόμα
και δεν τα άφηνα τα δάκρυα να στάξουνε.
Και όπως θα ’λεγες
τα πράγματα αλλάξανε,
όμως δε φτιάξανε.
Είχες μια γλύκα στη φωνή, όταν μιλούσες.
"Μην κλαις", μου έλεγες, "τα δάκρυα είναι ανώφελα".
Με τις κουβέντες σου τα βράδια με μεθούσες
και να σ’ ακούω να μιλάς, Θε μου, πώς το ’θελα.
Και όπως θα ’λεγες
τα πράγματα αλλάξανε,
όμως δε φτιάξανε.
Μη μιλάς
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΛΑΜΙΤΣΗΣ
Μουσική: ΣΠΥΡΟΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Ερμηνεία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΗΤΡΟΠΑΝΟΣ
Μια φορά ακόμα να σ’ αγγίξω
τρυφερά σαν και πρώτα παλιά
μια φορά ακόμα να σε σφίξω
των ματιών το δάκρυ να το πνίξω
στη δική σου αγκαλιά
Θα χαθείς στο πικρό δειλινό
κι εγώ θα μείνω να πονώ
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
Μια φορά μονάχα κοίταξέ με
και μετά όπου θέλεις να πας
μια φορά μονάχα φίλησέ με
μια φορά σαν πρώτα αγκάλιασέ με
και μετά ξεκινάς
Θα χαθείς στο πικρό δειλινό
κι εγώ θα μείνω να πονώ
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
τρυφερά σαν και πρώτα παλιά
μια φορά ακόμα να σε σφίξω
των ματιών το δάκρυ να το πνίξω
στη δική σου αγκαλιά
Θα χαθείς στο πικρό δειλινό
κι εγώ θα μείνω να πονώ
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
Μια φορά μονάχα κοίταξέ με
και μετά όπου θέλεις να πας
μια φορά μονάχα φίλησέ με
μια φορά σαν πρώτα αγκάλιασέ με
και μετά ξεκινάς
Θα χαθείς στο πικρό δειλινό
κι εγώ θα μείνω να πονώ
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
μη μιλάς, μη μιλάς εδώ τελειώνει μιας αγάπης η ζωή
