Πέντε τραγούδια του Νίκου Πορτοκάλογλου για άλλες φωνές

Κάποιος σε σκοτώνει
Κάποιος σου γελά
Κάποιος σε γλιτώνει
μέσ' απ’ τη φωτιά

Κι όπως ξημερώνει
κάποιος σε ξυπνά
Το όνειρο τελειώνει
κι όλα είναι γνωστά

Μα είν’ ένας άγνωστος στην πόρτα και χτυπάει
Και περιμένει να του ανοίξεις μόνο εσύ
Είν’ ένας άγνωστος εκεί και σου ζητάει
Να βγεις να παίξετε οι δυο σας στην αυλή

Δίπλα σου κοιμάται
Δίπλα σου ξυπνά
Ντύνεται, φοβάται
Και δε σου μιλά

Άγνωστος και ξένος
σκύβει, σε φιλά
Πάντα αγαπημένος
Πάντα μακριά

Είν’ ένας άγνωστος στην πόρτα και χτυπάει
Και περιμένει να του ανοίξεις μόνο εσύ
Είν’ ένας άγνωστος εκεί και σου ζητάει
Να βγεις να παίξετε οι δυο σας στην αυλή

Μες στο χειμώνα το βαρύ
ήσουνα εσύ
η κρυφή μου η ανατολή

Ένα παράθυρο ανοιχτό
που μ’ άφηνε να δω
θάλασσα μονάχα κι ουρανό

Είμαι δυο μάτια σκοτεινά, δυο μάτια μελαγχολικά σαν το φεγγά
σαν το φεγγάρι στα νερά
Δυο μάτια μελαγχολικά, με σημαδέψαν στην καρδιά, μια νύχτα στην
μια νύχτα στην Αστροπαλιά

Το καλοκαίρι είναι κοντά, κι άνοιξα πανιά να σε ψάξω σ’ όλα τα νησιά

Κι όταν μια μέρα θα σε βρω, δε θα σου το πω, του χειμώνα μου το μυστικό

Είμαι δυο μάτια σκοτεινά, δυο μάτια μελαγχολικά σαν το φεγγά
σαν το φεγγάρι στα νερά
Δυο μάτια μελαγχολικά, με σημαδέψαν στην καρδιά, μια νύχτα στην
μια νύχτα στην Αστροπαλιά.

Βάζω φωτιά στη νύχτα κι ακόμα να φανείς
κι ακόμα να με δεις
αχ να φανείς
αχ να με δεις

Γύρνα πίσω, γύρνα πίσω
τώρα ξέρω ν’ αγαπήσω
γύρνα πίσω, δε κοιμάμαι
και τα λάθη μου θυμάμαι
αχ και θυμάμαι και δεν κοιμάμαι

Στο πιο ψηλό μπαλκόνι
στο πιο ψηλό βουνό
θ’ ανέβω να σε δω
αχ να σε δω
αχ να στο πω

Γύρνα πίσω, γύρνα πίσω
τώρα ξέρω ν’ αγαπήσω
γύρνα πίσω, δε κοιμάμαι
και τα λάθη μου θυμάμαι
αχ και θυμάμαι και δεν κοιμάμαι.

Βαρύς καπνός
κι όλο καπνίζεις
και μ'εμποδίζεις
μες στα μάτια να σε δω
βαρύς καιρός
κι όλο μαυρίζει
μου λες να φύγω
από σένα να σωθώ.

Μα την καρδιά μου εγώ
δεν τηνέ λυπάμαι
κάθε πληγή
δώρο μυστικό
στη σιγουριά μου εγώ
δεν ξανακοιμάμαι
κι απ'το φιλί
δε θα φυλαχτώ.

Δε μου μιλάς
δε σου μιλάω
της μοναξιάς σου
ψάχνω το άγνωστο μισό
δε μου ζητάς
ό, τι ζητάω
κι όλο βουλιάζω
μες στου φόβου το βυθό.

Είναι οι δρόμοι σκοτεινοί
Κι οι άνθρωποι κρυμμένοι
Άδειες πλατείες
Άδειοι σταθμοί
Καρδιά μου παγωμένη

Έρημη πόλη
Λείπουνε όλοι
Ούτε χαρά ούτε λύπη
Έρημη πόλη
Λείπουνε όλοι
Αφού η χαρά λείπει

Δώσ’ μου αγάπη να πιαστώ
Στην πόλη που πεθαίνει
Άδειες πλατείες
Άδειοι σταθμοί
Καρδιά μου παγωμένη