Πέντε τραγούδια του Μάνου Λοΐζου εμπνευσμένα από ζώα

Είπα στον κόκορά μου
Είπα στον κόκορά μου
Είπα στον κόκορά μου
Κι όπου λαλεί πουρνό

Να κόψει τη συνήθεια
Να κόψει τη συνήθεια
Να κόψει τη συνήθεια
Για θα του βγει ξινό

Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως σ’ ακούει κανείς;
Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως ξυπνάει κανείς;

Θέλεις να μας ξυπνήσεις
Θέλεις να μας ξυπνήσεις
Θέλεις να μας ξυπνήσεις
Να πιάσουμε δουλειά

Δεν ήρθε ακόμα η ώρα
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα
Δεν ήρθε ακόμα η ώρα
Εμείς ξυπνάμε αργά

Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως σ’ ακούει κανείς;
Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως ξυπνάει κανείς;

Εδώ είναι πολιτεία
Εδώ είναι πολιτεία
Εδώ είναι πολιτεία
Μεγάλη και τρανή

Για κοίτα να σωπάσεις
Για κοίτα να σωπάσεις
Για κοίτα να σωπάσεις
Μη χάσεις τη φωνή

Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως σ’ ακούει κανείς;
Τι θέλεις και φωνάζεις
Μήπως ξυπνάει κανείς;

Πα πα πα πα πα πα πα...

Το παπί που πάει παντού,
κάπο κάποτες επήγε
σ’ ένα καπηλειό εμπήκε
κόπιασε κι ήπιε πιοτί,
το παπί ήπιε σαν στουπί.

Πα πα πα δεν παν τα πόδια
γύρω μου γυρίζουν όλα.
Πα πα πα χάνω τα λόγια
πώς γυρίζουν γύρω μου όλα;

Πα πα πα πα πα πα πα...

Πα πα πα πάπια μαμά μου
πώς βαρύναν τα φτερά μου
κι έγινα σαν το στουπί
που 'μουν μια χαρά παπί.

Πα πα πα δεν παν τα πόδια
γύρω μου γυρίζουν όλα
πα πα πα χάνω τα λόγια,
πώς γυρίζουν γύρω μου όλα;

Πα πα πα πα πα πα πα...

Το παπί που πάει παντού,
κάπο κάποτες επήγε
σ’ ένα καπηλειό εμπήκε
κόπιασε κι ήπιε πιοτί,
το παπί ήπιε σαν στουπί.

Ένα πουλί θαλασσινό
λέει σε πουλί βουνίσιο
Θέλω ν’ ανέβω στα ψηλά
για να σε πολεμήσω.

Δεν πολεμώ σε πέρδικα,
τρυγόνα, περιστέρα
μον’ κατεβαίνω κι έρχομαι
να σου περάσω βέρα.

Εγώ είμ’ αητός και πέτουμαι
στα ζύγια του συννέφου
οχτροί `ναι και με χαιρετούν,
φίλοι κι ουδέ μου γνέφουν.

Η ανέμη του παραμυθιού
πήρε και ξετυλιέται
Είναι κρυφή η αγάπη μου
και δεν ξομολογιέται.

Αχ χελιδόνι μου πώς να πετάξεις
σ’ αυτόν το μαύρο τον ουρανό
αίμα σταλάζει το δειλινό
και πώς να κλάψεις και πώς να κλάψεις
αχ χελιδόνι μου

Αχ παλληκάρι μου τα τρένα φύγαν
δεν έχει δρόμο για μισεμό
κι όσοι μιλούσαν για λυτρωμό
πες μου πού πήγαν πες μου που πήγαν
αχ παλληκάρι μου

Άχου καρδούλα μου φυλακισμένη
δε βγαίνει ο ήλιος που καρτεράς
μόνο ο ντελάλης της αγοράς
σε ξεκουφαίνει σε ξεκουφαίνει
άχου καρδούλα μου

Μια πάπια, μια χήνα,
μια Κατερίνα,
ένα λουλούδι του μπαξέ,
τα φυλλοκάρδια μου 'καψε.

Ένα λουλούδι του μπαξέ,
τα φυλλοκάρδια μου 'καψε,
μια πάπια, μια χήνα,
μια ελαφίνα.

Μια πάπια, μια χήνα,
μια ελαφίνα,
μηλίτσα και χρυσομηλιά,
για άλλονε είχε τα φιλιά.

Μηλίτσα και χρυσομηλιά
για άλλονε είχε τα φιλιά,
μια πάπια, μια χήνα,
μια καρδερίνα.

Μια πάπια, μια χήνα,
μια καρδερίνα,
ένα κλαράκι κερασιά,
έφερε κοσμοχαλασιά.

Ένα κλαράκι κερασιά,
έφερε κοσμοχαλασιά,
μια πάπια, μια χήνα,
μια Κατερίνα