Πέντε τραγούδια του Κώστα Γιαννίδη

Ξύπνα αγάπη μου
η νύχτα τέλειωσε τ’ αστέρια χάθηκαν
πρέπει να φύγεις

Τα δυο τριαντάφυλλα
που ήταν πλάι μας κι αυτά μαράθηκαν
πρέπει να φύγεις

Μια ηλιαχτίδα σου χαϊδεύει τα μαλλιά
πρέπει να φύγεις θα μας βρούνε αγκαλιά

Ξύπνα αγάπη μου
η νύχτα τέλειωσε τ’ αστέρια χάθηκαν
πρέπει να φύγεις

Πρέπει να φύγεις
πρέπει να φύγεις

Έζησα μ' ελπίδα τόσο πιά καιρό
και ποτέ δεν είδα τη πικρή αλήθεια
κι αν μ' αυτά που λέω σε στενοχωρώ
άσε με να κλαίω από συνήθεια

Για σένα έχασα τα νιάτα μου
και ζω με όνειρα σβησμένα
ζητώντας λησμονιά σ' απόμερη γωνιά
για σένα μοναχά, για σένα

Όση κακία αν θέλεις κράτα μου
και πες μου λόγια πικραμένα
αγάπη δε ζητώ, μα πάντα θα ρωτώ
για σένα μοναχά, για σένα

Νιώθω μαράζι χωρίς ντροπή
κι αν με κουράζει αυτή σου η σιωπή
μη με ρωτήσεις αν σ' αγαπώ
μ' αν το ζητήσεις και πάλι θα στο πω

Για σένα έχασα τα νιάτα μου
και ζω με όνειρα θλιμένα
κι αφήνω τη ζωή με μια στερνή πνοή
για σένα μοναχά, για σένα

Δε με μέλλει αν οι όρκοι μας σβηστήκαν
δε με μέλλει εάν όλα ξεχαστήκαν,
πίστεψε με διόλου δεν πονώ
κι αν εσύ ξεχνάς κι εγώ ξεχνώ.

Δε με μέλλει αν η καρδιά σου άλλον θέλει,
δυνατά σου το φωνάζω δε με μέλλει,
δε ζηλεύω αυτόν που αγαπάς
δε με μέλλει όπου θέλει ας πας.

Θα ξανάρθεις,
όσα χρόνια κι αν περάσουν θα ξανάρθεις
και συμπόνια θα ζητάς μετανιωμένη
θε να 'ρθεις με ραγισμένη την καρδιά.

Θα ξανάρθεις,
δεν μπορεί παρά μια μέρα να ξανάρθεις
όταν μάθεις πως εβγήκες γελασμένη,
θα ξανάρθεις ντροπιασμένη μια βραδιά.

Δε με μέλλει αν πουλάς την αγκαλιά σου
κι αν μοιράζεις σ’ όποιον να 'ναι τα φιλιά σου,
θα 'ρθει μέρα που θα με ποθείς
σου το λέω να το θυμηθείς.

Δε με μέλλει που όποιος θέλει σ’ αγοράζει
κι αν εξέχασες τους όρκους δεν πειράζει,
ότι τώρα δυνατά ποθείς
θα 'ρθει μέρα να το βαρεθείς.

Πολλές αγάπες γνώρισα, αγάπησα και χώρισα
μα όπου κι αν γυρνούσα, εσένα ζητούσα.
Στα όνειρα τα χίλια μου, σε γύρευαν τα χείλια μου
σε γύρευε η ψυχή μου και πόθοι κρυφοί μου.

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα, σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ...

Γείρε κοντά μου, αγάπη γλυκιά μου,
θέλω ακόμα ξανά να σου πω...

Πόσο λυπάμαι τα χρόνια που πήγαν χαμένα
πριν να γνωρίσω εσένα, που πρόσμενα καιρό,
μα πως φοβάμαι πως ίσως μια μέρα σε χάσω
γιατί να σε ξεχάσω ποτέ δε θα μπορώ...

Χαρές και λύπες όλα ψεύτικα,
το σκέφτηκα το είδα
ψέματα κι η κάθε ελπίδα
κι αλήθεια η ρυτίδα

Όλα στον κόσμο είναι χίμαιρα
το σήμερα μην χάνεις
φεύγει και δε το φτάνεις
το τραίνο της ζωής

Έτσι είν’η ζωή μικρό μου
πάντα έτσι είν’η ζωή
κι όποιος δεν την ζει
πικρά μετανοεί

Νιάτα που γερνούν
χαρές που φεύγουν,πόνοι που περνούν
Μικρό μου έτσι είν’η ζωή
λουλούδι που φυλλορροεί

Το χρόνο τώρα τον αντέχουμε
και τρέχουμε σαν σχόλη
κι αυτός με το ρολόι
τη ζωή μας τρώει

Κι όταν εκείνος βγάλει τ’άχτι του
τη στάχτη του μας ρίχνει
παλιά φωτιάς τα ίχνη
που μένουν στα μαλλιά

Έτσι είν’η ζωή μικρό μου
πάντα έτσι είν’η ζωή
κι όποιος δεν την ζει
πικρά μετανοεί

Νιάτα που γερνούν
χαρές που φεύγουν, πόνοι που περνούν
Μικρό μου έτσι είν’η ζωή
λουλούδι που φυλλορροεί