Πέντε τραγούδια του Γιώργου Μουζάκη

Το πιο όμορφο τανγκό
το τανγκό της Αθήνας
ταγκό ερωτικό
το τανγκό της Αθήνας

Με φώτα λιγοστά
η αγάπη μου πλάι
και τότε ερωτικά
η καρδιά μου χτυπάει

Έρωτα μεγάλο και δυνατό
νιώθει η καρδιά μας με το τανγκό
μες στην αγκαλιά μου θα σε κρατώ
και με τα φιλιά μου θα σε μεθώ

Το πιο όμορφο τανγκό
το τανγκό της Αθήνας
για σένα τραγουδώ
το τανγκό της Αθήνας

Το πιο όμορφο τανγκό
το τανγκό της Αθήνας
ταγκό ερωτικό
το τανγκό της Αθήνας

Έρωτα μεγάλο και δυνατό
νιώθει η καρδιά μας με το τανγκό
μες στην αγκαλιά μου θα σε κρατώ
και με τα φιλιά μου θα σε μεθώ

Το πιο όμορφο τανγκό
το τανγκό της Αθήνας
για σένα τραγουδώ
το τανγκό της Αθήνας

Σαν άνθρωπος κι εγώ μπορεί να νοσταλγώ,
μπορεί χαρές και λύπες να 'χω μέσα στην ψυχή,
οι πίκρες κι οι καημοί μου καίνε το κορμί,
γι’ αυτό και το τραγούδι μου θλιμμένο αντηχεί,
και το τραγούδι αυτό, γιατί να το κρυφτώ,
μπορούνε να το νιώσουν όσοι μείναν μοναχοί.

Πού να είσαι αγάπη μου, πού να είσαι καρδιά μου,
ποιος σε πήρε και μου 'φυγες μόνη παρηγοριά μου,
ποιος σε πήρε και μου 'φυγες και δεν ξέρω τι κάνω,
γύρνα πίσω αγάπη μου να σε δω κι ας πεθάνω.

Παιδί μου παράξενο
παιδί μου περίεργο
παιδί μου ωραίο

Τυχαία σε γνώρισα
τυχαία σ’ αγάπησα
γιατί ήταν μοιραίο

Παιδί μου αλλιώτικο
παιδί μου απίθανο
καρδιά μου μεγάλη

Τα πάντα χαλάλι σου
χαλάλι τα δάκρυα
κι οι πίκρες χαλάλι

Δεν ξέρω πού πάω
δεν ξέρω τι κάνω
και τι θα απογίνω

Η σκλάβα σου ήμουν
η σκλάβα σου είμαι
και σκλάβα θα μείνω

Όταν μου θυμώνεις
την ψυχή μου τη ματώνεις,
και με κάνεις και καρδιοχτυπώ,
μα σαν χαμογελάς,
γλυκά σαν μου μιλάς,
διπλά σ’ αγαπώ.

Μάτια μου, σ’ αγαπώ σαν τα μάτια μου,
και ζω μονάχα όταν γι’ αγάπη μου μιλάς,
μίλα μου και τα χείλια μου φίλα μου
εσύ που ξέρεις τόσο ωραία να φιλάς.

Εγώ που σ’ έχω τόσο αγαπήσει
πεθαίνω στων φιλιών σου το μεθύσι.
μάτια μου, σ’ αγαπώ σαν τα μάτια μου,
και ζω μονάχα όταν γι’ αγάπη μου μιλάς.

Μάτια μου, σ’ αγαπώ σαν τα μάτια μου,
και ζω μονάχα όταν γι’ αγάπη μου μιλάς,
μίλα μου και τα χείλια μου φίλα μου
εσύ που ξέρεις τόσο ωραία να φιλάς.

Εγώ που σ’ έχω τόσο αγαπήσει
πεθαίνω στων φιλιών σου το μεθύσι.
μάτια μου, σ’ αγαπώ σαν τα μάτια μου,
και ζω μονάχα όταν γι’ αγάπη μου μιλάς.

Ένας καημός,
ένας καημός αγιάτρευτος,
καημός που δεν τελειώνει
μεράκι εμένα με κερνά
σιγά σιγά με λιώνει.

Και το κρασί
και το κρασί με πρόδωσε
και στο γκρεμό με σέρνει
κι από την πρώτη τη γουλιά
στο λογισμό σε φέρνει.

Μέσα στην τόση ζάλη μου
σ’ αναζητώ σαν όνειρο χαμένο
σαν μια ελπίδα μυστική
σαν θησαυρό κρυμμένο.