Στις 13 Ιανουαρίου έχει γενέθλια ο αγαπημένος μου Γιάννης Χαρούλης. Θα του ευχηθώ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ! Θ' ακούσουμε πέντε πανέμορφα τραγούδια τα οποία υπογράφει και ως δημιουργός!
Του πρωινού
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Του πρωινού το ξέσπασμα απ’ τη σιωπή της νύχτας
κρύβει κλεμμένες αγκαλιές τυραννισμένους ύπνους
χώνονται οι κατεργάρηδες στον κόρφο της κυράς τους
μέσα στη ζάλη δε θα ιδεί πως ξένο ιδρώτα φέρνουν
Ξυπνά και όσους γεράσανε και θέλουν να προλάβουν
το βράδυ δε χορταίνουνε κι η μέρα δεν τους φτάνει
Φωτίζει τα κορόιδα που ’χουν το μαξιλάρι
παρηγοριά να ζήσουνε ζωή ονειρεμένη
Παίζει και το μωρό παιδί στης μάνας του το στήθος
που η φύση το ορμήνευσε να θρέφεται να ζει...
Για τα παιδιά του κόσμου
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Μέρες αγάπης και γροικώ
ευχές σ' όλα τα χείλη
Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά
ας γίνουμε όλοι φίλοι.
Αγάπη να σκορπίσουμε
και μυρωδιά του δυόσμου
να γίνουμε μια αγκαλιά
για τα παιδιά του κόσμου.
ευχές σ' όλα τα χείλη
Χριστούγεννα Πρωτοχρονιά
ας γίνουμε όλοι φίλοι.
Αγάπη να σκορπίσουμε
και μυρωδιά του δυόσμου
να γίνουμε μια αγκαλιά
για τα παιδιά του κόσμου.
Τα ρυάκια
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Φεύγει η ζωή και χάνεται
στον τελειωμό της μέρας
φωτιά που άρπαξε η στιγμή
και φούντωσε ο αέρας.
Κι όσες ψυχές κατέβηκαν
στη γη να κατοικήσουν
σαν τα ρυάκια κύλησαν
στη θάλασσα να σβήσουν.
στον τελειωμό της μέρας
φωτιά που άρπαξε η στιγμή
και φούντωσε ο αέρας.
Κι όσες ψυχές κατέβηκαν
στη γη να κατοικήσουν
σαν τα ρυάκια κύλησαν
στη θάλασσα να σβήσουν.
Θέατρο του δρόμου
Στίχοι: ΕΛΕΝΗ ΦΩΤΑΚΗ
Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη
μετά θα λείπω
θα βλέπεις άδειο και το δρόμο και τον κήπο
θα μ’ έχουν πάρει
με το καράβι των τρελών θα ’χω σαλπάρει
κι απ’ τα ηχεία
θα σπέρνω άγριες φωνές και δυστυχία.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τι δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
Δεν είχα μοίρα
μου ’δωσ’ ο ίσκιος μου φιλί κι εγώ το πήρα
και μόνος πάω
με μια καρδιά που δε χτυπά, θα σου χτυπάω
αγαπημένη
όλα γυρνούν, όλα περνούν, ο πόνος μένει
πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τι δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη
μετά θα λείπω
θα βλέπεις άδειο και το δρόμο και τον κήπο
θα μ’ έχουν πάρει
με το καράβι των τρελών θα ’χω σαλπάρει
κι απ’ τα ηχεία
θα σπέρνω άγριες φωνές και δυστυχία.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τι δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
Δεν είχα μοίρα
μου ’δωσ’ ο ίσκιος μου φιλί κι εγώ το πήρα
και μόνος πάω
με μια καρδιά που δε χτυπά, θα σου χτυπάω
αγαπημένη
όλα γυρνούν, όλα περνούν, ο πόνος μένει
πες μου συγγνώμη
θα περιμένω ζωντανός, μια μέρ’ ακόμη.
Ουαλαρί, ουαλαρό
τι δροσερό
που κάνει ο τρόμος ξαφνικά το μέτωπό μου
ουαλαρί, ουαλαρό
και προχωρώ
θύμα και θύτης, σ’ ένα θέατρο του δρόμου.
Σύννεφα του γιαλού
Στίχοι: ΚΩΣΤΑΣ ΣΠΗΛΙΩΤΑΚΗΣ
Μουσική: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Τη θλίψη απ’ τα μάτια μου να πάρεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ’ ανέμους να χαθώ
μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ’ αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου.....
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ’ τη βροχή
κι αν γίνει τ’ όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
και να τη ρίξεις στου πελάγου το βυθό
κι αν τύχει μες σ’ ανέμους να χαθώ
μη μ’ αρνηθείς, μη μ’ αποπάρεις
Το πιο ακριβό σου χάδι να μου δώσεις
κι αν η λαχτάρα σου κουρσέψει το κορμί
αιτία, πρόφαση να γίνει κι αφορμή
ποτέ μη μ’ αρνηθείς, μη με προδώσεις
Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
Σύννεφα του γιαλού θε ν’ αρματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου και ας ματώσω
θα 'μαι στο πλάι σου.....
Την πιο βαθιά ανάσα μου να νιώσεις
σαν άρωμα φερμένο απ’ τη βροχή
κι αν γίνει τ’ όνειρο ταξίδι και ευχή
που αγάπησες πολύ, μη μετανιώσεις
