Πέντε τραγούδια του Αχιλλέα Μωραΐτη

Αριστεία, αχρηστία, πρόσωπα γελοία,
μην ταράζεις τα νερά, θα σε δείρει η αστυνομία
κι αν φοβάσαι, κι αν πονάς
παιδί ακόμη να’σαι αν θυμάσαι
τα όνειρα που έκανες να κείτονται νεκρά
κουβέντα να μην λες κι απλά εσύ σκάσε

Παντελήδες, χασικλήδες, χρυσών αιώνων Περικλήδες
Θέαμα για τουρισμό, για φως πυγολαμπίδες
Χωνευτήρι αυτή η χώρα, τσολιαδάκια όλοι τώρα
Μη θυμώσει ο κυβερνών, βάλτε όλοι παρωπίδες

Να μη ξεχνάς ν' ανοίγεις τα φτερά σου να πετάς
κι όταν πέφτεις κάτω να τραγουδας
Να το γλεντάς, μη μασάς, ν' αγαπάς και να γελάς,
μην κοιτάς που παν οι άλλοι, πήγαινε όπου θες να πας

Κι αν προσπαθούνε να σε βάλουνε στον δρόμο τους,
πες τους αντίο και να φτύσουνε τον κόρφο τους.
Γεννήθηκες για να πετάς
και όχι για να σέρνεσαι στον σάπιο κόσμο τους.

Ο κόσμος ο δικός σου δε χωράει στην TV τους
κι η σκέψη σου θα είναι πάντα έξω απ' το κουτί τους.
Η μεγαλύτερη κατάρα και η πιο καλή ευχή
να 'σαι ελεύθερος κι ωραίος πρώτα απ' όλα στην ψυχή.

Κι αυτό φοβούνται να το βλέπουνε μπροστά τους,
τόσο οι μικροαστοί όσο και τ'αφεντικά τους.
Σε προτιμούν πνιγμένο κι απογοητευμένο,
Κατσούφη, μίζερο και αποβλακωμένο.

Κι εσύ τους κάνεις το χατίρι αδερφέ,
σκύβεις το κεφάλι και τους λες σε όλα ναι.
Κοιτάς να φας τον διπλανό σου για να νιώσεις κομπλέ,
να κοροϊδεύεις τον εαυτό σου δε βοήθησε ποτέ.

Χώρα μου αλήτισσα, πως σε καταντήσαμε
Τώρα σε συνήθισα, τώρα σε γκρεμίσαμε
Χώρα αλλοτινή, σπίτι γκρεμισμενο
Φιέστα φαντεζί, όνειρο χαμένο

Μη γκρινιάζεις, μη φωνάζεις, μουσική να μη μου βάζεις,
Τσιμπά φραγκοδίφραγκα και ρεπό να τεμπελιάζεις
Άνοιξε τιβί ξέχνα τη ζωή
Είναι ο τόπος σου κλειστός, σέλφι λάικ να αρπάζεις

Στο λύκειο μπασίστας, τριαντάρησες φασίστας
Στο δρόμο είσαι πειρατής και τρέχεις σα ραλίστας
Στο κλεινόν το άστυ δέρνεις μετανάστη
Κράζεις κοριτσάκια σαν να ’σαι τηλεστυλίστας

Απόψε πάλι μόνος τριγυρνώ
μες στη μοναξιά μου πάλι ζω
Λείπεις και δεν ξέρω που να πάω
μα ακόμη σαν τρελός σε αγαπάω

Αγκάθια τα χέρια μου τρυπάνε
Οι αναμνήσεις πάλι με πονάνε
μου λείπεις και δεν ξέρω τι να κάνω
στα όρια της τρέλας πάλι φτάνω

Μα είναι η αγκαλιά σου ένα άρμα στη βροχή
Το ξέρεις, σε ρωτάω, είναι ο πόνος μουσική

Η μοναξιά κυριεύει το μυαλό μου
Υπάρχεις πλέον μόνο στο όνειρό μου
έλα κοντά μου να ανασάνω
φοβάμαι όταν νιώθω να σε χάνω

Αγκάθια τα χέρια μου τρυπάνε
Οι αναμνήσεις πάλι με πονάνε
μου λείπεις και δεν ξέρω τι να κάνω
στα όρια της τρέλας πάλι φτάνω

Το δρόμο που σου δόθηκε εσύ θα περπατήσεις
κι ας έχεις γύρω σου πολλούς, είναι ο καθένας μόνος
κι ας πέφτεις θα σηκώνεσαι, ποτέ μη σταματήσεις
τη μαγική σου διαδρομή, θα στην πληρώσει ο χρόνος

Τα ζόρικα και οι πληγές, είν' της ζωής τα δώρα
πολύτιμα μαθήματα που πρέπει να περάσεις
μην ψάχνεις σ' άλλο ουρανό, πάτα γερά στο τώρα
και δώσε κάθε μάχη σου ακόμα κι αν την χάσεις

Ο φόβος είναι του δειλού, μια σκοτεινή παγίδα
και κάθε όνειρο γλυκό για λάφυρο το πιάνει,
πυροβολεί εξ επαφής την άμοιρη ελπίδα
κι ό,τι ζητάει η ψυχή αλύπητα ξεκάνει

Με ένα μπλουζ ερωτικό θα πλησιάσω τη ζωή σου
Τις μοναξιές σου θα τις ντύσω με γιορτές
Θα σε χωρέσω σε αλλόκοτες σελίδες
σαν κείνους τους ονειροπόλους σου ποιητές.

Θα σεργιανίσω μια βραδιά στην αγκαλιά σου
Σαν τον κουρσάρο θα ληστέψω ό,τι βρω
Μες τα κοράλλια που μπερδεύεις τα όνειρά σου
θα ψάχνω νύχτες τον χαμένο θησαυρό

Κι όταν ο πόθος μου ετοιμόρροπος στα χείλη θα
κρεμιέται
Εσύ να τον κρατήσεις πριν πεθάνει στο κενό
Κι αν η αφή των χειλιών μου σε τρομάξει
Είναι που λάθος στόματα μ' αφήσανε στεγνό

Θα σεργιανίσω μια βραδιά στην αγκαλιά σου
Σαν τον κουρσάρο θα ληστέψω ό,τι βρω
Μες τα κοράλλια που μπερδεύεις τα όνειρά σου
θα ψάχνω νύχτες τον χαμένο θησαυρό

Κάτι Κυριακές του Μάρτη γύρευες στου νου το χάρτη
Έψαχνες χρυσό κι ασήμι σε γυαλένιο καλντερίμι

Μου ζητούσες να σου φέρω όσα είδα κι όσα ξέρω
κι όπου γύρισα στην πλάση η καρδιά σου εκεί να φτάσει

Και σεργιανίζω το ντουνιά για να σε βρω
γλυκό κρασί από τα χείλη σου να πιω
Να μου κεράσεις το φιλί σου να σωθώ
κι ύστερα εγώ θα ξαναγενηθώ

Σου μιλούσα για ταξίδια, τα ματάκια σου στολίδια
και κοιτούσαμε τ' αστέρια, αναμμένα καντηλέρια

Η ψιθυριστή φωνή σου μες στο σκότος της αβύσσου
να μου λέει σ'αγαπάω κι όλο εσένα θα ζητάω