Πέντε τραγούδια της Ελένης Καραΐνδρου

Άρρωστη καρδιά δε βρίσκει γιατρειά στη λησμονιά
χάνεται στ’ αγιάζι μέσα στο βοριά στα ξένα μακριά

Κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι θα φανεί θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας

Σ’ άγγιξε ξανά του κόσμου η παγωνιά κι η ερημιά
πώς να τη γιατρέψεις την παλιά πληγή βαθιά μες στην ψυχή

Κι όλο περιμένει πάλι τη στιγμή να ξαναρθεί
το καράβι στο λιμάνι θα φανεί θαλασσινό πουλί στα όνειρά μας

Σε πήραν μια βραδιά
τα όνειρα σεριάνι
κι είδανε τα παιδιά
μια θάλασσα πουλιά

Δεν είν’ αυλή να δροσιστείς
φωτιά για να παγιάσεις
ξένος ο κόσμος γύρω σου
πως να τον αγκαλιάσεις

Σε πήρε μια βραδιά
η πίκρα σου σεριάνι
κι είδανε τα παιδιά
καράβια στα νερά

Δεν είν’ αυλή ...

Σε πήρε μια βραδιά
η μοίρα σου σεριάνι
κι έφυγαν τα παιδιά
στα ξένα μακριά

Δεν είν’ αυλή ...

Μες στο νερό ψάρι χρυσό γλιστράς
κι εγώ ψαράς με δίχτυ αδειανό
Θάλασσα εσύ κι εγώ ο ναυαγός σου
Στην αγκαλιά σου πεθαίνω και ζω

Είσαι νοτιάς κι εγώ πουλί χαμένο
Εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
Είσαι βοριάς, παγώνεις τα φτερά μου
Κι ύστερα μ’ ένα φιλί ψηλά με πας

Κρατάς εσύ τιμόνι και πανιά
Κι εγώ παιδί χαμένο μοναχό
Μάγισσα εσύ κι εγώ ακόλουθός σου
Χωρίς εσένα δεν ξέρω να ζω

Είσαι νοτιάς κι εγώ πουλί χαμένο
Εκεί που θέλεις με πηγαίνεις, με πετάς
Είσαι βοριάς, παγώνεις τα φτερά μου
Κι ύστερα μ’ ένα φιλί ψηλά με πας

Αύγουστος, φώτα στην παραλία
τα πλοία φεύγουν για τα νησιά.
Φεύγουν οι φίλοι, φεύγουν τα πλοία.
Με γέλασες και είναι αργά.

Ήρθε ο Σεπτέμβρης, ήρθε ο χειμώνας
στην παραλία τη σκοτεινή.
Χάθηκα μέσα στη ζωή μου,
χάθηκες μέσα στη βροχή...

Τιμή δεν έχει η αγάπη,
τιμή δεν έχει κι η ζωή.
Ποιος την πουλά, ποιος αγοράζει,
ποιος τήνε βγάζει στο σφυρί;

Τιμή δεν έχει η αγάπη,
τιμή δεν έχει κι η ζωή.
Όποιος την έχει τήνε δίνει
με μια ματιά, μ’ ένα φιλί.

Αν έχεις λίγη αγάπη, δώσ’ μου
να μου γλυκάνεις τη ζωή.
Τιμή δεν έχει η αγάπη,
τιμή δεν έχει κι η τιμή.