Πέντε τραγούδια σε στίχους του Σάκη Μπουλά

Πάντα δραπέτης απ’ το όνειρο
είπες ποτέ δεν ήταν τυχερό
θηλειά που σφίγγει το σεντόνι σου
γυρνάς πλευρό να κοιμηθείς.

Οι μαύροι κύκλοι και τα μάτια σου
μέσα τους βλέπω τα κομμάτια σου
και τις χαρές που δε συνάντησες
δεν θέλεις πια να θυμηθείς, δε θέλεις πια να θυμηθείς.

Και πονάς, δε μιλάς,
σαν μοιραίος συνεργός
και σκιές κυνηγάς
κι είναι ο θάνατος αργός, κι είναι ο θάνατος αργός.

Πολλοί αλέκτορες λαλήσανε
πλήθος προφήτες που μιλήσανε
όμως τον πόνο δεν λιγόστεψε
ούτε σταμάτησε κανείς.

Στη φλέβα έστειλες το δάκρυ σου
το μίσος που έγινε η αγάπη σου
μάταια τραγούδησες τον έρωτα
γιατί δε σ’ άκουσε κανείς, γιατί δε σ’ άκουσε κανείς.

Και πονάς, δε μιλάς,
σαν μοιραίος συνεργός
και σκιές κυνηγάς
κι είναι ο θάνατος αργός, κι είναι ο θάνατος αργός.

Βλέπω τ’ αοτέρι που 'χει πάρει τ’ όνομά σου,
ο Γαλαξίας μας μικρός να το χωρέσει,
θα 'θελα να 'μουν δορυφόρος στην τροχιά σου
κι όχι κομήτης που θα σβήσει πριν να πέσει.

Σου τραγουδάω "σ’ αγαπώ"
σε οποιοδήποτε σκοπό,
σώπα και άκου, μη μιλάς,
είναι ο ήχος της καρδιάς.

Θέλω να γίνω ποιητής, να λέω λόγια,
όμορφα λόγια, τα καλύτερα που υπάρχουν
και να κρυφτώ στων κοριτσιών τα ημερολόγια
κι όλα για σένα όσα νιώθω να τα μάθουν.

Ούτε ένα τηλέφωνο κι απόψε
λες κι έχουνε βλάβη οι γραμμές,
αποφάσισε λοιπόν και κόψε
τις παράνομες διαδρομές.

Ξέρω πως κοιμήθηκες αλλού,
ξάπλωσα κι εγώ στην κουρελού,
ένιωθα πως ήταν το κρεβάτι
κάποιο πλοίο με λαθρεπιβάτη.

Έγινα στα χέρια σου παιχνίδι
κι όλα εκείνα που κατηγορώ,
μπαίνεις στην καρδιά μου μ’ αντικλείδι,
να σ’ αφήοω απ’ έξω δεν μπορώ.

Από μικρός φαινόμουνα
τι σόι μαλαπέρδας θα γινόμουνα.
Με στείλανε λοιπόν να μάθω γράμματα
γιατί ήταν λέει του θεού τα πράματα.
Δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο
για να με κάνουν έξυπνο και δίκαιο.

Mε μάθανε κλαρίνο πως να στέκομαι
και προπαντώς να μην τους αντιστέκομαι.
Με στείλανε κατόπιν φροντιστήριο
γιατί είχα ανάγκη από σωφρονιστήριο.
Mου φέρθηκαν σαν να `μουνα φαινόμενο
και τούτο ήταν φυσικό και επόμενο.

Με θέλανε στρατιώτη και υπάλληλο
με σθένος υψηλό και απαράμιλλο.
Και θαύμαζε ο πατέρας μου τον Μπότσαρη
και άντε να την βγάλω τώρα καθαρή
φαντάρος και καλλιόπη και δεν ψάρωσα.
Υπέφερα λιγάκι μα καθάρισα.

Και τις γυναίκες λάτρευα
ποτέ όμως τον πόνο μου δε γιάτρευα.
Και εκείνες αδυσώπητα
με τάραξαν στο ξου και στη χυλόπιτα.
Τους θύμιζε τορπίλα το κεφάλι μου
και γενικώς είχα το μαύρο χάλι μου.
Τις πόρνες τις απέφευγα
κι όταν μου λέγανε για παιδιά έφευγα.
Περνούσα χρόνια σκοτεινά
εγώ, η χήρα και τα πέντε μου ορφανά

Κι οι φίλοι μου, οι φίλοι μου
φυσούσαν και μου σβήναν το καντήλι μου.
Στα πάρτι δε με παίρνανε,
με στήνανε συχνά και μου τη φέρνανε.
Και μου ‘λεγαν για γκόμενα
περίμενε τα πάρτι τα επόμενα.
Τους πούλαγα χαμόγελο
μα ήταν η καρδούλα μου λαμπόγυαλο.

Και κάποτε ερωτεύτηκα
σα βλάκας ούτε μια στιγμή δε σκέφτηκα
και διάλεξα ένα κουκλί για ταίρι μου.
Δεν έκοβα καλύτερα το χέρι μου;
Συνθετικό μου βγήκε κι όχι μάλλινο
και δάκρυζε το μάτι της το γυάλινο.
Και χαχα χουχα χεχεχε και χούχαχα
φλερτάρει με το φίλο μου το μπούχαχα.

Κατάντησε το ειδύλλιο περίπτερο
και ήλπιζα σε τίποτα καλύτερο.
Με πήρε και με σήκωσε,
δεν ξέρω ποιος καλός θεός με γλίτωσε.
Και επιτέλους μ’ άφησε
αφού πρώτα τελείως με γονάτισε.

Παράπονο, παράπονο, παράπονο
με πνίγει για τον κόσμο σας τον άπονο.
Σας πλήρωσα μα πάλι δε μετανοώ
παρόλο που στιγμές στιγμές παρανοώ.
Με θέλατε μπαλάκι πάντα δίπλα σας.
Θα τα `χανε κι ο Ρότσα με την τρίπλα σας.

Μονόλογο, μονόλογο, διάλογο
κομπάρσοι σε ένα θέατρο παράλογο.
Μπορεί να προσπεράσατε
ποτέ σας όμως δε με ξεπεράσατε.
Με τις ουρές στα σκέλια σας
τρεχάτε να μαζέψετε τα κουρέλια σας.
Μπορεί να παραφρόνησα
μα πρώτα πριν το πάθω σας ξεφώνισα.

Άργησες να 'ρθεις και σήμερα
και στο τηλέφωνο πέντε λέξεις,
στον ουρανό κοίτα σήμερα,
ξέρω πως σκέφτεσαι να διαλέξεις,
στον ουρανό κοίτα σήμερα.

Τρελός απ’ την πανσέληνο,
με το φεγγάρι αγκαλιά,
και στο κορμί σου το γυμνό
να ζωγραφίζω με φιλιά,
τρελός απ’ την πανσέληνο.

Άργησες να 'ρθεις και σήμερα
και σταματάει για μένα ο χρόνος,
στον ουρανό κοίτα σήμερα,
πριν γίνουν ένα θυμός και πόνος,
στον ουρανό κοίτα σήμερα.

Τρελός απ’ την πανσέληνο,
με το φεγγάρι αγκαλιά,
και στο κορμί σου το γυμνό
να ζωγραφίζω με φιλιά.

Τρελός απ’ την πανσέληνο,
με το φεγγάρι αγκαλιά,
και στο κορμί σου το γυμνό
να ζωγραφίζω με φιλιά,
τρελός απ’ την πανσέληνο,
τρελός απ’ την πανσέληνο.