Πέντε τραγούδια σε στίχους του Κώστα Κωτούλα

Πικρό το βράδυ σκυθρωπό
αργεί να ξημερώσει
στο σπίτι μέσα το κλειστό
ερημιά έχει φυτρώσει

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια

Αυτό το βράδυ δεν μπορώ
γωνιά να βρω ν’ αράξω
στο δρόμο τον ερημικό
να βγω και να φωνάξω

Με πνίγει τούτη η σιωπή
τούτη η στενοχώρια
στο δρόμο να 'χουνε γιορτή
κι εμείς να ζούμε χώρια

Τι αγάπη πάει χαμένη
που δε θέλεις να με δεις
το κατώφλι μου προσμένει
κάποια νύχτα να διαβείς.

Τι αγάπη περισσεύει
στη φτωχούλα μου καρδιά
το φιλί μου σε γυρεύει
σαν το ξύλο τη φωτιά.

Τι αγάπη θα γνωρίσεις
μΈχρι να ρθεί το πρωί
τόση αγάπη για να ζήσεις
μιαν ολόκληρη ζωή...

Μονάχος μου περνώ, στα κύματα μετρώ
πόσες μέρες λείπεις μακριά μου.
Άδειασε ο γιαλός κι έρημος, μοναχός
γλάρους έχω μόνο συντροφιά μου.

Βάρκα χωρίς πανιά, μακριά απ’ τη στεριά
μ’ άφησες να δέρνομαι στο κύμα.
Βάρκα χωρίς κουπιά σε θάλασσα πλατιά
βούλιαξε η αγάπη μας, τι κρίμα.

Περνούσαμε καλά, βαρκάδα κι αγκαλιά
και τα βράδια βόλτα στην πλατεία.
Μόνος μου θα χαθώ, λιμάνι πώς να βρω,
στ’ ανοιχτά με βρήκε η τρικυμία.

Ξέχασες πως ζήσαμε μαζί
μια ολόκληρη ζωή.
Ξέχασες τις ήσυχες στιγμές
στις απόμερες γωνιές.

Κι ήρθα νύχτα με αστροφεγγιά
στα παλιά σοκάκια που πηγαίναμε αγκαλιά.
Ίδια η νύχτα ίδια κι η στιγμή,
μοναχά που μου ’λειπες εσύ.

Ξέχασες τα λόγια που ’χες πει
κάποια νύχτα σαν κι αυτή.
Ξέχασες πως κλάψαμε μαζί
κάποια δύσκολη στιγμή.

Κι ήρθα νύχτα με αστροφεγγιά
στα παλιά σοκάκια που πηγαίναμε αγκαλιά.
Ίδια η νύχτα ίδια κι η στιγμή,
μοναχά που μου ’λειπες εσύ

Νύχτα μέρα στο μπαλκόνι
και με ήλιο και με χιόνι
η Ελένη περιμένει
μα εκείνος πουθενά,
δεν τη νοιάζει η φλυαρία
άφησε και τα βιβλία
κάθεται δυστυχισμένη
στο μπαλκόνι της ψηλά.

Κυριακή γιορτή Ελένη
η παρέα περιμένει
ξέχασέ το το μπαλκόνι
είν’ ωραία η ζωή,
Κυριακή γιορτή Ελένη
μη μας κάνεις την καημένη
πάψε πια να μένεις μόνη
απ’ το βράδυ ως το πρωί.

Μην τη σκέφτεσαι Ελένη
την αγάπη τη χαμένη
στη ζωή θα συναντήσεις
χίλιες δυο αναποδιές,
τα παιδιά σού τραγουδάνε
όλα σου χαμογελάνε
είναι δύσκολο να ζήσεις
άλλες τέτοιες Κυριακές.