Πέντε τραγούδια σε στίχους του Κώστα Βίρβου (β)

Γιαλαούμπι γιαλαούμπι γιελ για χαμπίμπι για 

Ζαΐρα θα 'ρθω να σε κλέψω κάποια βραδιά
απ’ την αγκαλιά του μαχαραγιά
σβήνω απ’ τον πόθο μ’ άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαΐρα μου γλυκιά

Γιαλελέλι γιαλελελελι γιαλελέλι ωωω
σβήνω απ’ τον πόθο μ’ άλλον σαν σε νιώθω
αχ Ζαΐρα μου γλυκιά

Ζαΐρα λάμπεις σαν αστέρι στην αραπιά
μ’ άναψες φωτιά δεν αντέχω πια
κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ’ αφήσω
σκλάβα του μαχαραγιά

Γιαλελέλι γιαλελελέλι γιαλελέλι ωωω
κάστρα θα γκρεμίσω μα δε θα σ’ αφήσω
σκλάβα του μαχαραγιά

Γιαλαούμπι γιαλαούμπι γιελ για χαμπίμπι για (...)

Μη σκαλίζεις τη στάχτη να ξανάβρεις φωτιά
η δική μας αγάπη τώρα έσβησε πια.
Κι αν υπάρχουνε σπίθες που ακόμα κρατούν
μ’ ένα φύσημα αγέρα και αυτές θα χαθούν.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Μια φορά εγελούσες όταν έκλαιγα εγώ
σαν σκυλί με τραβούσες πότε εκεί, πότε εδώ.
Μα περάσαν τα χρόνια κι ήρθαν άλλοι καιροί
τώρα εγώ θα γελάω μα θα κλάψεις εσύ.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Η δική σου εικόνα έχει πλέον χαθεί
την σκεπάζουν αράχνες και την κρύβει η ντροπή.
Προκειμένου να είσαι της ζωής μου σκιά
κοίτα βρες κάποιον άλλον πριν γεράσει η καρδιά.

Με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
εσύ ήσουνα για μένα μια παλιά ιστορία
με μια αγάπη καινούργια θα χαράξω πορεία.

Λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι
που φεύγεις χωρίς να σκεφτείς,
κι αν χώρια τους δρόμους τραβάμε
εσύ θα ζητήσεις να 'ρθεις,
μα τότε μονάχος δε θα'μαι,
λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι

Για στάσου, για στάσου, για στάσου
στο πρωτοτελευταίο σκαλί,
με ποιον πας να φύγεις στοχάσου
και ποιον πας ν’αφήσεις τρελή,
πικρό θα'χεις τέλος φοβάμαι,
λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι.

Αντίο, αντίο, αντίο,
και φύγε να πας όπου θες,
μα κάποιος αν κλάψει απ’ τους δύο
εσύ θα 'σαι αυτή που θα κλαις,
πικρό θα 'χεις τέλος φοβάμαι,
λυπάμαι, λυπάμαι, λυπάμαι.

Θα κάνω ντου βρε πονηρή
στα στέκια που αράζεις
κι αν σε τρακάρω πουθενά
μ’ αυτόν τον άνθρωπο ξανά
να ξέρεις δεν τη βγάζεις

Καθάρισε τη θέση σου
μ’ αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση

Τον τελευταίο τον καιρό
μου τα 'χεις κάνει ρόιδο
δυο τρεις μου την καρφώσανε
πως πάλι σε τσακώσανε
με κείνο το κορόιδο

Καθάρισε τη θέση σου
μ’ αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση

Θα κάνω ντου για να σε βρω
Αθήνα και Περαία
κι αν θα σε κάνω τσακωτή
να ξέρεις η βραδιά σου αυτή
θα είν’ η τελευταία

Καθάρισε τη θέση σου
μ’ αυτή σου την κατάσταση
πριν κάνω επανάσταση

Πάρ’ την καρδιά σου, πάρ’ την ψυχή σου,
κάθε δικό σου πάρ’ το μαζί σου.
Μα θες δε θέλεις, θα μου αφήσεις
τις αναμνήσεις, τις αναμνήσεις.

Δε με νοιάζει που θα φύγεις
σ’ άλλη αγκαλιά να ζήσεις,
θα ’χω μέσα στην καρδιά μου
τις δικές σου αναμνήσεις.

Κι αν εσύ με πρόδωσες
κι όλα τα ’χεις κάνει στάχτη,
από την αγάπη μας
θα μου απομείνει κάτι.

Πάρ’ την καρδιά σου, πάρ’ την ψυχή σου,
κάθε δικό σου πάρ’ το μαζί σου.
Μα θες δε θέλεις, θα μου αφήσεις
τις αναμνήσεις, τις αναμνήσεις.

Θα θυμάμαι ένα ένα
τα ευτυχισμένα χρόνια,
με τη σκέψη θα μιλάμε
και θα σ’ αγαπώ αιώνια.

Με τις αναμνήσεις σου
μέρα νύχτα θα περνάω,
με τις αναμνήσεις σου
κάθε πόνο θα ξεχνάω.

Πάρ’ την καρδιά σου, πάρ’ την ψυχή σου,
κάθε δικό σου πάρ’ το μαζί σου.
Μα θες δε θέλεις, θα μου αφήσεις
τις αναμνήσεις, τις αναμνήσεις.