Πέντε τραγούδια σε στίχους του Ισαάκ Σούση

Εκεί στο Νότο
που τρίζει ο θάνατος κι η αγάπη κάνει κρότο
σαν άδειο κάθισμα ταξίδεψα για χρόνια
ψάχνοντας να βρω το κατάλληλο κορμί

Εκεί στα φώτα
εύρισκε η νύχτα τα σημάδια της τα πρώτα
είχα ξεμείνει από τσιγάρα και συμπόνια
και συ με κέρασες καπνό μ’ ένα φιλί

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Εκεί στο Νότο
εκεί μου κλήρωσε ο έρωτας στο Λόττο
κουλουριασμένος σαν τη σαύρα στη σκιά του
σαν νόμισμα έπεφτα στο μαύρο σου βυθό

Χλωμά καντήλια
άναβε η φτώχεια σου τα τάιζε με ζήλεια
μα συλλαβίζαν σ’ αγαπώ τα βογγητά σου
σαν ένα άρρωστο στην κούνια του μωρό

Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα
σωπαίνεις, θυμάσαι
και μεθυσμένη μες τον ύπνο σου γελάς
Ποια πόλη, ποια χώρα
ποια θάλασσα σε ταξιδεύει τώρα

Οι φόβοι σου κι οι φόβοι μου στο ίδιο το τραπέζι
στη μέση το φαρμάκι μας γλυκό σαν πετιμέζι
και μέσα του σαν ζάχαρη να λιώνει αυτό τ’ αστέρι
αυτό που πρώτη η αγάπη μας μας έβαλε στο χέρι

Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη

Κι αν μένει ακόμα νόημα και μισοερειπωμένο
μες στα ερείπια αυτά μαζί σου εγώ θα μένω
μέχρι να `ρθει η άνοιξη και να μας ξεκουνήσει
και μέσ’ από το θάνατο ζωή να μας χαρίσει

Δε μου υπόσχεσαι ζωή και θαύματα δεν κάνω
μα αν μου ζητάς λατρεία μου για σένα να πεθάνω
και μία δεύτερη φορά σαν τον παλιό στρατιώτη
θα πέθαινα αγάπη μου καλύτερα απ’ την πρώτη

Η ζωή μου ξανά έχει αλλάξει,
σε καινούρια τραβήγματα μπήκε
στα κλεφτά σου φιλιά ξαναβρήκε
ό, τι ως τώρα μ’ είχε τρομάξει
Μα χαλάλι μικρό μου, χαλάλι
Τόσο σπάταλος είναι ο πόνος
δε με νοιάζει που χάνεται ο χρόνος
κι η καρδιά μου μυαλό δε θα βάλει

Το κορμάκι αυτό που λατρεύω
σατανάς στις δικές του τις φλόγες,
θα φωτίζει αυτά που πιστεύω
όπως καίγεται σ’ άλλη αγκαλιά
Του Φλεβάρη, του Μάρτη τα χιόνια,
του εργένη τριμμένα σεντόνια,
θα μου δώσουν αυτό που γυρεύω
ένα ψίθυρο στη μοναξιά
το κορμάκι αυτό που λατρεύω

Χαμηλώνουν της νύχτας οι νότες,
στην ψευδαίσθηση που άλλαζε χρώμα
Μία μάχη χρωστάνε ακόμα
της καρδιάς οι τρελοί πατριώτες
Πως μου λείπεις να ξέρω δε φτάνει
και γουλιά τη γουλιά κολυμπάω
με τους άλλους πνιγμένους να πάω,
ως εκεί το κόλπο δεν πιάνει

Όσα λες και μουρμουρίζεις
τα 'χω μάθει πια απ’ έξω
και μετά παραπονιέσαι
πως βαριέμαι να σε παίξω.

Έχω μέσα στο συρτάρι
ένα σαρανταπεντάρι
μα μπορώ να σε τελειώσω
μόνο με το μαξιλάρι.

Ίσως να μη σε πονέσω,
κάτι λίγο σ’ αγαπάω
στο κρεβάτι θα σε δέσω
και περίπατο θα πάω.
Και θα λιώνουνε τα χιόνια
κι όλα θα 'ναι μαγεμένα
και η τύχη μου βουνό
που θα έχω αντί για σένα
στο μυαλό μου ένα ηλιόλουστο κενό.

Ξέρω πως για όλα φταίω
και αντί να σου τη δίνει
θα 'πρεπε να σε τιμάει
που 'χει άλλος την ευθύνη.

Αν δεν ήμουνα ντουβάρι
εσύ θα 'σουνα κουβάρι.
Η ιδέα μου αρέσει
μόνο με το μαξιλάρι...

Ίσως να μη σε πονέσω,
κάτι λίγο σ’ αγαπάω
στο κρεβάτι θα σε δέσω
και περίπατο θα πάω.
Και θα λιώνουνε τα χιόνια
κι όλα θα 'ναι μαγεμένα
και η τύχη μου βουνό
που θα έχω αντί για σένα
στο μυαλό μου ένα ηλιόλουστο κενό.

Τις λέξεις μου έβαλα ξανά σε λάθος λήμμα
Και σαν κροτίδες τις πετάω στο νερό
Έγινα πάλι των ονείρων μου το θύμα
Όμως δε βρήκα για τη νύχτα θυρωρό

Η καταιγίδα κι η αντάρα στο φιλί σου
Ξύπνησαν μέσα μου ορέξεις τολμηρές
Μα ούτε εσένα σε αφήνουν οι δικοί σου
Ούτε κι εμένα με ξεχνάει αυτό το χθες

Στης Προβηγίας τις ακτές ξενοκοιμάται
Ο υπηρέτης με τα όπλα της τιμής
Η Βενετία ούτε θέλει να θυμάται
Πώς είναι ο θάνατος που ψάχνουμε εμείς
Πώς είναι ο θάνατος που ψάχνουμε εμείς

Να να να …

Στο μισοσκόταδο της αίθουσας σε φέρνω
Σε χαμουρεύω, σου μιλάω σαν δανδής
Κάνω το λάθος την ευθύνη ξαναπαίρνω
Για την ταινία που δεν πρόκειται να δεις

Τώρα σε Λίβερπουλ, σε Πάτρα, Βαρκελώνη
Μέσα στους άνεργους θα δεις τον καβγατζή
Μια τσόντα κάτω απ’ το βιβλίο να διπλώνει
Να καμακώνει έναν πλούσιο χιμπατζή
Τώρα σε Λίβερπουλ, σε Πάτρα, Βαρκελώνη
Μέσα στους άνεργους θα δεις τον καβγατζή
Μια τσόντα κάτω απ’ το βιβλίο να διπλώνει
Να καμακώνει έναν πλούσιο χιμπατζή

Να να να…