Πέντε τραγούδια σε στίχους του Γιώργου Παπαστεφάνου

Μια αγάπη για το καλοκαίρι
θα 'μαι κι εγώ
να σου κρατώ δροσιά στο χέρι
να σε φιλώ.
Θα μ’ αγαπάς σαν καλοκαίρι
και σαν παιδί,
μα θα μου φύγεις με τ’ αγέρι
και τη βροχή.

Μια αγάπη για το καλοκαίρι
θα 'μαι κι εγώ
να σου κρατώ δροσιά στο χέρι
να σε φιλώ.
Και σαν θα 'ρθει το καλοκαίρι
και σε ζητώ
θα μείνει μόνο έν’ αστέρι
να το κοιτώ.

Ένα πρωινό η Παναγιά μου
θα 'ρθει να με βρει στην ακρογιαλιά.
Πέλαγο κρυφό τα όνειρά μου
κι έστειλες εσύ βάρκα με πανί.

Πόσο σ’ αγαπώ κανείς δεν ξέρει
κι αν θα μ’ αγαπάς, μικρό μου ταίρι
καλοκαιρινό, σ’ αγαπώ.

Θα σταθείς ψηλά στο παραθύρι
πάνω στα μαλλιά άστρα του νοτιά.
Έχει η Παναγιά καραβοκύρη
να μας πάει μακριά, πέρα απ’ τη στεριά.

Η μέρα και το δειλινό
δε θα με βρούνε να περνώ στο δρόμο σου,
τώρα θα φύγω μακριά,
μου 'χει πικράνει την καρδιά ο τρόπος σου.

Έτσι είναι η αγάπη, δεν κρατάει,
φεύγει και πίσω δε γυρνάει,
φεύγει και σαν πουλί πετάει,
έτσι είναι η αγάπη, δεν κρατάει.

Χέρι με χέρι στο γιαλό
δεν θα μας δουν ξανά τους δυο, τα βράδια μας,
θα φύγω όσο είναι καιρός
πριν έρθει δάκρυ και καημός στα μάτια μας.

Έτσι είναι η αγάπη, δεν κρατάει,
φεύγει και πίσω δε γυρνάει,
φεύγει και σαν πουλί πετάει,
έτσι είναι η αγάπη, δεν κρατάει.

Το καλοκαίρι μαζί πηγαίναμε στην αμμουδιά
χέρι με χέρι και μ’ ένα αστέρι για συντροφιά
τώρα ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι όπως εγώ
μικρή μου αγάπη στιγμή δε φεύγεις απ’το μυαλό

Τα όνομά μας τις νύχτες γράφαμε στην αμμουδιά
και την καρδιά μας στα χέρια παίζαμε σαν τα παιδιά
τώρα ποιος ξέρει αν θα με σκέφτεσαι όπως εγώ
μικρή μου αγάπη στιγμή δε φεύγεις απ’το μυαλό

Μπρος στο μπαλκόνι σου,
μπροστά στην πόρτα σου
προσμένω άδικα για να φανείς.
Τ’ άστρα κι αν ζήταγες,
θα ’ταν στα πόδια σου
γιατί σ’ αγάπησα όσο κανείς.

Είναι φωτιά, είναι φωτιά
εγώ να λειώνω και να μη σε νοιάζει.
Μια σου ματιά, μια σου ματιά
μπορεί να διώξει μακριά το μαράζι.

Μπρος στο μπαλκόνι σου
ένα παράπονο
πνίγει τα μάτια μου π’ αδιαφορείς.
Ούτε μια απόκριση
ούτε μια λέξη σου
κι όμως σ’ αγάπησα όσο κανείς.