Δεκαπενταύγουστος σήμερα, γιορτή της Μεγαλόχαρης. Χρόνια πολλά κι ευλογημένα στους εορτάζοντες! Για την πονεμένη Παναγιά, αλλά και τη μητέρα, θεραπεύτρια του ανθρώπινου πόνου έχουν γραφτεί πολλά τραγούδια. Θα θυμηθούμε πέντε απ' αυτά!
Η Παναγιά
Στίχοι: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ
Μουσική: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΛΔΑΡΑΣ
Ερμηνεία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
Όπου πίκρα και ορφάνια
και φτωχολογιά
με τα μάτια βουρκωμένα
βρίσκεται η Παναγιά
Πότε γνέθει πότε υφαίνει
πότε τραγουδεί
πότε σκύβει να φιλήσει
κάποιο άρρωστο παιδί
Και την άλλη μέρα νάτη
πάλι απ’ το πρωί
να μας λέει κάντε κάτι
για ν’ αλλάξει η ζωή
και φτωχολογιά
με τα μάτια βουρκωμένα
βρίσκεται η Παναγιά
Πότε γνέθει πότε υφαίνει
πότε τραγουδεί
πότε σκύβει να φιλήσει
κάποιο άρρωστο παιδί
Και την άλλη μέρα νάτη
πάλι απ’ το πρωί
να μας λέει κάντε κάτι
για ν’ αλλάξει η ζωή
Παναγιά Παναγιά
Στίχοι: ΖΩΗΣ ΜΑΝΑΡΗΣ
Μουσική: ΧΡΗΣΤΟΣ ΛΕΟΝΤΗΣ
Ερμηνεία: ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ
Μες στα μαύρα ντύθηκαν οι μάνες
του ξεσηκωμού χτυπούν καμπάνες
πάνω στα βουνά ορμούν λιοντάρια
τα παλληκάρια, τα παλικάρια.
Παναγιά -Παναγιά
λυπήσου τα παιδιά
που απόμειναν πουλάκια έρμα
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά
και η παγωνιά φτάνει στο τέρμα.
Ήταν κεραυνός και καλημέρα
η ματιά τους τρύπαγε σαν σφαίρα
κι όπως για το θάνατο κινούσαν
πως τραγουδούσαν, πως τραγουδούσαν.
Παναγιά -Παναγιά
λυπήσου τα παιδιά
που απόμειναν πουλάκια έρμα
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά
και η παγωνιά φτάνει στο τέρμα.
του ξεσηκωμού χτυπούν καμπάνες
πάνω στα βουνά ορμούν λιοντάρια
τα παλληκάρια, τα παλικάρια.
Παναγιά -Παναγιά
λυπήσου τα παιδιά
που απόμειναν πουλάκια έρμα
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά
και η παγωνιά φτάνει στο τέρμα.
Ήταν κεραυνός και καλημέρα
η ματιά τους τρύπαγε σαν σφαίρα
κι όπως για το θάνατο κινούσαν
πως τραγουδούσαν, πως τραγουδούσαν.
Παναγιά -Παναγιά
λυπήσου τα παιδιά
που απόμειναν πουλάκια έρμα
τώρα που ανθίζουν τα κλαριά
και η παγωνιά φτάνει στο τέρμα.
Η Παναγιά στα τζάμια
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Μουσική: ΜΙΜΗΣ ΠΛΕΣΣΑΣ
Ερμηνεία: ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Τα δίκοχα στον ήλιο
μα η ψείρα μένει,
η Ελλάς λευτερωμένη
μπροστά τραβάει.
Κι η Παναγιά στα τζάμια χαμογελάει...
Το γκάζι είναι κομμένο
το φως επίσης,
με λαχανίδα σκέτη
άιντε να ζήσεις.
Κι η Παναγιά στα τζάμια μας ευλογάει...
Το θάμα το μεγάλο
μας φέρνει γούρι,
μπομπότα και πλιγούρι
με το δελτίο.
Κι η Παναγιά στα τζάμια να μας κοιτάει...
Εδώ ο Άι Στράτης
και κει η Αθήνα
εκεί ακούς βαλσάκια
μα εδώ έχει πείνα.
Κι η Παναγιά στα τζάμια δε μας κοιτάει, φαίνεται δακρυσμένη, παραμιλάει...
μα η ψείρα μένει,
η Ελλάς λευτερωμένη
μπροστά τραβάει.
Κι η Παναγιά στα τζάμια χαμογελάει...
Το γκάζι είναι κομμένο
το φως επίσης,
με λαχανίδα σκέτη
άιντε να ζήσεις.
Κι η Παναγιά στα τζάμια μας ευλογάει...
Το θάμα το μεγάλο
μας φέρνει γούρι,
μπομπότα και πλιγούρι
με το δελτίο.
Κι η Παναγιά στα τζάμια να μας κοιτάει...
Εδώ ο Άι Στράτης
και κει η Αθήνα
εκεί ακούς βαλσάκια
μα εδώ έχει πείνα.
Κι η Παναγιά στα τζάμια δε μας κοιτάει, φαίνεται δακρυσμένη, παραμιλάει...
Μια πικραμένη Παναγιά
Στίχοι: ΑΚΟΣ ΔΑΣΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Μια πικραμένη Παναγιά
στον ύπνο μου χαμογελά
κι ένα τριαντάφυλλο κλειστό
λάμπει ψηλά στον ουρανό
Μιαν ανθισμένη λυγαριά
κρατώ τη νύχτα αγκαλιά
Μια ανθισμένη λυγαριά
χλωρό κλαρί στην ερημιά
Μια πικραμένη Παναγιά
σκύβει γλυκά και μου μιλά
κι εγώ να βλέπω δεν μπορώ
το πρόσωπό της το χλωμό
στον ύπνο μου χαμογελά
κι ένα τριαντάφυλλο κλειστό
λάμπει ψηλά στον ουρανό
Μιαν ανθισμένη λυγαριά
κρατώ τη νύχτα αγκαλιά
Μια ανθισμένη λυγαριά
χλωρό κλαρί στην ερημιά
Μια πικραμένη Παναγιά
σκύβει γλυκά και μου μιλά
κι εγώ να βλέπω δεν μπορώ
το πρόσωπό της το χλωμό
Κυρά- Παναγιά
Στίχοι: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΓΚΟΥΦΑΣ
Μουσική: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Ερμηνεία: ΧΑΡΙΣ ΑΛΕΞΙΟΥ
Στα μάτια φύτρωσε καημός
κόμπο τον κόμπο η πίκρα
κυρά Παναγιά
κυρά μου Βαγγελίστρια
τι μου 'ταξες τι βρήκα
αγκάθι στην καρδιά.
Πότε θ’ ανθίσει Αυγερινός
τ’ άστρα να ζευγαρώσουν
αίμα και νερό.
Μαρμαρωμένο τ’ όνειρο
και το παράπονό σου
μαύρο κι άχαρο.
Χρόνια και χρόνι’ απάντεχα
βαριά να περιμένω
να ξεκουραστώ.
Στα χέρια σταυρολούλουδα
το παραμύθ’ υφαίνω σου
το αγέραστο.
Καραβοκύρισσα κυρά
ορθόπλωρη γοργόνα
και μας οδηγά.
Της λευτεριάς Παντάνασσα
θεμέλιωσα κολόνα
μεσοπέλαγα.
κόμπο τον κόμπο η πίκρα
κυρά Παναγιά
κυρά μου Βαγγελίστρια
τι μου 'ταξες τι βρήκα
αγκάθι στην καρδιά.
Πότε θ’ ανθίσει Αυγερινός
τ’ άστρα να ζευγαρώσουν
αίμα και νερό.
Μαρμαρωμένο τ’ όνειρο
και το παράπονό σου
μαύρο κι άχαρο.
Χρόνια και χρόνι’ απάντεχα
βαριά να περιμένω
να ξεκουραστώ.
Στα χέρια σταυρολούλουδα
το παραμύθ’ υφαίνω σου
το αγέραστο.
Καραβοκύρισσα κυρά
ορθόπλωρη γοργόνα
και μας οδηγά.
Της λευτεριάς Παντάνασσα
θεμέλιωσα κολόνα
μεσοπέλαγα.
