Πέντε τραγούδια για την μπίρα

Είσαι από άλλο κόσμο διαφορετικό
Μα πίστεψα ότι θα επισκεφθείς και τον δικό μου
Στον χαζό μου τον κόσμο να μπεις και να δεις που σε έχω εγώ
κυβερνήτη στο σμαραγδένιο το υποβρύχιο μου

Τον εαυτό μου τον έχω ξεπεράσει
Τι άλλο να κάνω πια, δε μου έμεινε άλλη δράση
Τα `δωσα όλα και τίποτα δεν πήρα
Και τριγυρνάω σε μια πόλη που βυθίστηκε στην μπύρα

Είχα μια ελπίδα να γινότανε το μαγικό
Και μια στιγμή να μ’ ήθελες, έτσι να ξεγελαστώ
Έχω εκτεθεί σε σένα πια τόσο πολύ
που όποιος και να με `βλεπε θα λεγε κρίμα το παιδί

Αυτοί που θα 'ναι δίπλα σου την δύσκολη στιγμή
αυτοί που θα σου σφίξουνε το χέρι
αυτοί που για την πάρτη σου θα πούλαγαν κορμί
θα κάναν τον χειμώνα καλοκαίρι

Δεν είναι οι φίλοι που κερνάν έναν καφέ
δεν είναι οι φίλοι που τηλέφωνο τους πήρες
δεν είναι οι φίλοι με τα εύκολα τα ναι
είναι οι φίλοι που σου πίνουνε τις μπίρες

Αυτοί που θα σε βγάλουνε από την φυλακή
αυτοί που θα σε βάλουν στο φορείο
αυτοί που όταν θα πονάς θα βρίσκονται εκεί
και θα σε πάνε στο ψυχιατρείο

Δεν είναι οι φίλοι που κερνάν έναν καφέ
δεν είναι οι φίλοι που τηλέφωνο τους πήρες
δεν είναι οι φίλοι με τα εύκολα τα ναι
είναι οι φίλοι που σου πίνουνε τις μπίρες

Αυτοί που θα διψάσουνε για να ενυδατωθείς
αυτοί που θα ξυπνήσουν αν φοβάσαι
αυτοί που θα σε πάρουν αγκαλιά να κοιμηθείς
και θα ‘ναι ξυπνοί όταν θα κοιμάσαι

Δεν είναι οι φίλοι που κερνάν έναν καφέ
δεν είναι οι φίλοι που τηλέφωνο τους πήρες
δεν είναι οι φίλοι με τα εύκολα τα ναι
είναι οι φίλοι που σου πίνουνε τις μπίρες

Μη μου κάνεις ματσαράγκες,
θέλω πάντα να περνάς,
να 'ρχεσαι στη γειτονιά μου
μάγκα και να μου μιλάς.

Άρχισες να μου τις κάνεις,
κάθε βράδυ με γελάς,
μες στην μπίρα του Γιαννάκη
πας με άλλη και γλεντάς.

Με μια μόρτισσα, τσαχπίνα,
αχ, νταλγκαδάκια μου περνάς
και εμένανε λιγάκι
δε θυμάσαι, με ξεχνάς.

Θα τ' αποφασίσω, μάγκα,
αχ, να ξέρεις πως θα σκοτωθώ,
μες στην μπίρα του Γιαννάκη
θα 'ρθω να σ' εκδικηθώ.

Τα χασαπάκια, βρε παιδιά
κι όλα τα ψαραδάκια,
στου Πίκινου συχνάζανε
τα πιο πολλά βραδάκια.

Από τις δώδεκα κι εκεί
που οι ταβέρνες κλούσαν,
όσοι γουστάραν όργανα,
στου Πίκινου τραβούσαν.

Στου Πίκινου πηγαίνανε,
ν' ακούσουν και λιγάκι,
Σαμπαχαδάκι έμορφο
από το Σαμιωτάκι.

Εκεί γλεντούσαν έμορφα,
τους έπαιρνε η μέρα,
με κέφι πάντα έμορφο
κι ο Πίκινος παρέα.

Μέρα νύχτα μες στις μπύρες ξενυχτάμε με τις χήρες,
αχ ώπλες, αχ ώπα, αχ φέρτε μπίρες στους μερακλήδες,
φέρτε μπίρες, να πιουν οι χήρες.

Για να σπάσουμε νταλκαδάκι, θα τραγουδήσει το Ροζάκι,
αχ ώπα, αχ άκου, αχ φέρτε μπίρες στους μερακλήδες,
φέρτε μπίρες, να πιουν οι χήρες.

Όλα εδώ, βρε παιδιά, αχ, θα μας μείνουνε
στον ψεύτικο ντουνιά αχ βαράτε βρε βιολιά,
αχ ώπλες, αχ άιντε, αχ κι όσα θέλετε λεφτά.

Για να σπάσουμε νταλκαδάκι, θα μας παίξει το ουτάκι,
αχ άιντε, αχ ώπλες, αχ φέρτε μπίρες στους μερακλήδες,
φέρτε μπίρες, να πιουν οι χήρες.