Οκτώ τραγούδια για βάρκες

Βάρκα θα πάρω με πανί
το πέλαγος να ζήσω
να πάω αντίκρυ στο νησί
κι ενός ψαρά τη λυγερή
την κόρη ν’ αποκτήσω.

Βάρκα βαρκούλα πάρε με
και φέρε με εκεί πέρα
βάρκα με τ’ άσπρο σου πανί
θαλασσοπεριστέρα.

Βάρκα με τ’ άσπρο σου πανί
θαλασσοπεριστέρα.

Πέντε πέντε δέκα
δέκα δέκα ανεβαίνω τα σκαλιά
για τα δυο σου μάτια
για τις δυο φωτιές
που όταν με κοιτάζουν
νιώθω μαχαιριές.

Βάρκα στο γιαλό
βάρκα στο γιαλό
γλάστρα με ζουμπούλι
και βασιλικό.

Πέντε πέντε δέκα
δέκα δέκα θα σου δίνω τα φιλιά.
Κι όταν σε μεθύσω
κι όταν θα σε πιω
θα σε νανουρίσω
με γλυκό σκοπό.

Πέντε πέντε δέκα
δέκα δέκα κατεβαίνω τα σκαλιά
φεύγω για τα ξένα
για την ξενιτιά
και μην κλαις για μένα
αγάπη μου γλυκιά.

Μια βάρκα μόνη λιώνει στη στεριά
χωρίς τιμόνι και χωρίς κουπιά,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή.

Είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
σαν έφυγες μακριά μια βροχερή βραδιά,
είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
που δίχως συντροφιά με τρώει η μοναξιά.

Πέρα, μακριά το πέλαγο γελά
κι εμένα σιωπηλά το δάκρυ μου κυλά.

Μια βάρκα μόνη λιώνει στη στεριά
χωρίς τιμόνι και χωρίς κουπιά
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή,
τη δέρνει η αλμύρα, ο ήλιος κι η βροχή
και μέσα στη σιωπή πεθαίνει μοναχή.

Είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
σαν έφυγες μακριά μια βροχερή βραδιά,
είν’ η καρδιά μου βάρκα στη στεριά
που δίχως συντροφιά με τρώει η μοναξιά.

Πέρα, μακριά το πέλαγο γελά
κι εμένα σιωπηλά το δάκρυ μου κυλά.

Μονάχος μου περνώ, στα κύματα μετρώ
πόσες μέρες λείπεις μακριά μου.
Άδειασε ο γιαλός κι έρημος, μοναχός
γλάρους έχω μόνο συντροφιά μου.

Βάρκα χωρίς πανιά, μακριά απ’ τη στεριά
μ’ άφησες να δέρνομαι στο κύμα.
Βάρκα χωρίς κουπιά σε θάλασσα πλατιά
βούλιαξε η αγάπη μας, τι κρίμα.

Περνούσαμε καλά, βαρκάδα κι αγκαλιά
και τα βράδια βόλτα στην πλατεία.
Μόνος μου θα χαθώ, λιμάνι πώς να βρω,
στ’ ανοιχτά με βρήκε η τρικυμία.

Έχω μια βάρκα, μια βάρκα με πανιά
και μια μικρή στην Κοκκινιά. (δις)
Ασημοστολισμένη ω ω ω
και πολυαγαπημένη ω ω ω
κι η ματιά της η γαλάζια
στην καρδιά μου κάνει νάζια. (δις)

Έχω μια βάρκα, μια βάρκα που χωρά
πέντε φιλιά και μια χαρά.(δις)
Μια πίκρα σαν θα πάρει ω ω ω
θα γείρει, θα μπατάρει ω ω ω
και η θάλασσα η γαλάζια
στην καρδιά μου κάνει νάζια. (δις)

Έχω μια βάρκα, μια βάρκα με πανιά
και μια μικρή στην Κοκκινιά. (δις)
Έχω μια βάρκα, μια βάρκα που χωρά
πέντε φιλιά και μια χαρά.
Μια πίκρα σαν θα πάρει ω ω ω
θα γείρει, θα μπατάρει ω ω ω
και η θάλασσα η γαλάζια
στην καρδιά μου κάνει νάζια. (δις)

Κλαίει το κύμα στο μουράγιο,
βαραίνει πάλι ο ουρανός,
πικρό τραγούδι το κουράγιο,
δρόμο μακρύς ο γυρισμός...

Ποιος σε κρατά , βάρκα δεμένη
γιατί η τόση μας αγάπη να πεθαίνει.

Πίνει η αμμουδιά το δάκρυ,
διψάει ο πόθος για φιλί,
στενάζει ο έρωτας στην άκρη,
γιατί σ΄αγάπησα πολύ...

Ποιος σε κρατά , βάρκα δεμένη
γιατί η τόση μας αγάπη να πεθαίνει.

Βάρκα που 'χεις τόσα δίχτυα
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
όσα αγόρια τόσα δίχτυα.

Μη ρωτάς γιατί
τα πίνω και μεθώ.
Μη ρωτάς γιατί στο σπίτι μου
δεν πάω να κοιμηθώ.

Ρώτα τη νύχτα πριν φέξει
με σένα εγώ που 'χω μπλέξει
Ωχ! Παναγίτσα μου
θα τη χάσω τη δουλίτσα μου
και δε θα λυπηθώ.
Αχ! Θα τη χάσω τη δουλίτσα μου
με σένα π’ αγαπώ.

Βάρκα που 'χεις τόσα δίχτυα
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
όσα μάτια τόσα δίχτυα.

Βρε κορμί τι θες
ποιου λόγου το αληθές
Βρε κορμί γι’ αυτό είσαι σήμερα
και γι’ άλλο ήσουν χτες.

Ρώτα τη νύχτα πριν φέξει
με σένα εγώ που 'χω μπλέξει
Ωχ! Άη Νικόλα μου
δυο φτερά στους ώμους κόλλα μου
κι αρχίζω να πετώ.

Βάρκα που 'χεις κάνει τόσα μίλια
πες στον κόσμο που 'χει ζήλεια
πες στον κόσμο που 'χει ζήλεια
άσπρα να κουνάει μαντήλια.

Βρε κορμί τι θες
τι να σου κάνω θες
Βρε κορμί γι’ αυτό είσαι σήμερα
και γι’ άλλο ήσουν χτες.
Βάρκα που 'χεις τόσα δίχτυα
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
μάζεψέ με απ’ τα ξενύχτια
όσα αγόρια τόσα δίχτυα.

Μια βάρκα μόνη
σε θαλασσί σεντόνι
στ’ απέναντι μπαλκόνι
χτες το πρωί

Στο νου μου
ανέμιζε όλα τα καλοκαίρια
που ζήσαμε μαζί

Και τα παλιά
ξανάζησαν μες το τώρα
με φίλησες στο στόμα
όπως παλιά

Με σήκωσε ψηλά
ένας τρελός αέρας
που ‘ρθε απ’ τα πουθενά

Κι απόψε μόνη
κάτω από ένα σεντόνι
καρδιά μου λιώνεις
στη μοναξιά

Πάλι τα μάτια της
θα σβήσουν στο νεράκι
απ’ το μεράκι της.