Εφτά τραγούδια σε στίχους του Αλέκου Σακελλάριου

Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη,
σε λίγο πια θα φέξει,
θα 'ρθει η χλωμή αυγή.

Κοντεύει έξι,
ας πούμε αυτή τη λέξη
που 'χει στα χείλη μπλέξει
και δεν τολμά να βγει.

Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός
είν’ ακόμα σκοτεινός
και η νύχτα κυλά.
Μα εκεί ψηλά
κοίτα έν’ άστρο που δειλά
μοναχό φεγγοβολά και μας χαμογελά.

Έχω ένα μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
κανείς δεν το 'χει μάθει και ποτέ δε θα το πω
να μείνει θέλω πάντα δικό μου, το μυστικό μου
αυτό το μυστικό το γλυκό μου, που τ’ αγαπώ

Έχω ένα μυστικό που όλα τα ομορφαίνει
και πρώτη μου φορά με πλημμυρίζει η χαρά

Έχω ένα μυστικό που στη ματιά μου μέσα λάμπει
το ξέρουνε οι κάμποι, το 'χει μάθει το βουνό
το τραγουδούν τη νύχτα στα κλώνια όλα τα αηδόνια
και το 'χουν γράψει τα χελιδόνια στον ουρανό

Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το 'χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω

Έχω ένα μυστικό που μες στα χείλη μου έχει μπλέξει
κι είναι μια λέξη μόνο, μια λεξούλα, μόνο μια
σαν έλθει η νύχτα η ξελογιάστρα τη γράφουν τ’ άστρα
κι όλο τη λένε μέσα στη γλάστρα τα γιασεμιά

Έχω ένα μυστικό που τη ζωή μου έχει αλλάξει
μα δεν το 'χω σκοπό ποτέ μου να σάς το πω

Έστειλα ένα περιστέρι
στην απάνω γειτονιά
ένα μήνυμα να φέρει
από μιαν ομορφονιά

Πέρασε το καλοκαίρι
και με βρήκε χειμωνιά
κι έμεινε το περιστέρι
στην απάνω γειτονιά

Τι να μου πεις και τι να πω
δεν φταις εσύ που σ’ αγαπώ
Δε φταις εσύ που σ’ αγαπώ
τι να μου πεις και τι να πω

Η ελπίδα μου η μόνη
ο καημός μου ο κρυφός
ήταν ένα χελιδόνι
μέσα στο γαλάζιο φως

Τώρα έρχονται τα χιόνια
με τη γκρίζα συννεφιά
φεύγουν και τα χελιδόνια
κι είμαι δίχως συντροφιά.

Σου το 'πα μια και δυο και τρεις
αγάπη τέτοια δε θα βρεις
Αγάπη τέτοια δε θα βρεις
σου το 'πα μια και δυο και τρεις.

Ένα βράδυ στην Καστέλλα
σε μια όμορφη κοπέλα
που 'παιρνε τ’ απεριτίφ της
ρίχτηκε ένας τσίφτης
απ’ την Κοκκινιά

Δεν εγνώριζε όμως ότι
τα 'χε μ’ έναν Πειραιώτη
Πειραιώτη ντερμπετέρη
σίδερο στο χέρι
άσο στη μπουνιά

Αχ βρε παλιομισοφόρια
τι τραβάν για σας τ’ αγόρια

Αλλά και ο Κοκκινιώτης
ήταν παλικάρι πρώτης
και στο τέλος και οι δύο
στο νοσοκομείο
πήγαν σηκωτοί

Και οι δυο σε αφασία
μα εκείνη σημασία
που τους έφαγε η μαρμάγκα
και με άλλο μάγκα έκανε χαρτί

Αχ βρε παλιομισοφόρια
τι τραβάν για σας τ’ αγόρια

Γειτονιά, ο δρόμος σου στενός
παγωνιά και γκρίζος ουρανός
μαύρη ζωή, βράδυ πρωί
για συντροφιά μια συννεφιά
υπομονή, υπομονή, υπομονή

Κάντε υπομονή
κι ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός
Κάντε υπομονή
μια λεμονιά ανθίζει στη γειτονιά

Υπομονή, υπομονή, υπομονή

Κάντε υπομονή...

Κάντε υπομονή...

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς,
μάθε και λιγάκι να χαμογελάς·
κάνε λίγο κέφι, πιες ένα κρασί,
χόρεψε κι εσύ.

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς.
Γιατί πεισματώνεις και δε μου μιλάς;
Άσε με λιγάκι κι εγώ να χαρώ
κι έμπα στο χορό.

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς,
μάθε και λιγάκι να χαμογελάς·
τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές
αύριο μου τις λες.

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς.
Ούτε μ’ αγκαλιάζεις ούτε με φιλάς.
Άσε πια το ύφος σου το σοβαρό
κι έμπα στο χορό.

Ένα βράδυ που 'βρεχε που 'βρεχε μονότονα
έφυγες αγάπη μου
ποιος σε πήρε να 'ξερα
και θα τον εσκότωνα
ένα βράδυ που 'βρεχε που 'βρεχε μονότονα

Ένα βράδυ που 'βρεχε μέχρι το ξημέρωμα
έφυγες αγάπη μου
αχ αυτός ο άτιμος
ήθελε μαχαίρωμα
ένα βράδυ που 'βρεχε μέχρι το ξημέρωμα

Ένα βράδυ που 'βρεχε μέχρι που εχάραξε
έφυγες αγάπη μου
η καρδιά μου σκίστηκε
η καρδιά μου σπάραξε
ένα βράδυ που 'βρεχε μέχρι που εχάραξε