Εφτά τραγούδια για λιμάνια

Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα,
μαζί του θα σε πάρει, αγάπη μου, και σένα,
μακριά από μένα.

Την καρδιά μου ο πόνος την πληγώνει
και στο κλάμα βραδιάζει και νυχτώνει.

Φεύγεις, αγάπη μου, φεύγεις, χαρά μου,
πάρ' τις ελπίδες μου, τα όνειρά μου,
γρήγορα νά 'ρθεις πάλι κοντά μου.
Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα
για λιμάνια ξένα.

Το πλοίο θα σαλπάρει για λιμάνια ξένα,
μαζί του θα σε πάρει, αγάπη μου, και σένα,
μακριά από μένα.

Κάθε ώρα για μένα θα 'ναι χρόνος,
θα με τρώει της ξενιτιάς ο πόνος.

Φεύγεις, αγάπη μου, φεύγεις, χαρά μου...

Κάναμε όνειρα και χτίζαμε παλάτια
και λογαριάζαμε να ζούμε σαν πουλιά
μα ήρθαν βοριάδες και καταιγίδες
και μας γκρεμίσαν της αγάπης τη φωλιά

Και στο λιμάνι ήρθε το πλοίο
είπες αντίο και σου είπα έχε γεια
κι έμεινα μόνος μπρος στο μουράγιο
χωρίς κουράγιο και συντρίμμια την καρδιά

Να καιγόμαστε να χανόμαστε
Φλόγα τη φλόγα π' αγαπιόμαστε
Να καιγόμαστε και να σβήνουμε
Στάχτη τη στάχτη μασ ν' αφήνουμε

Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
Σε σένα να βρούνε λιμάνι
Να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
Μόνο για σένα να πονώ

Κι αν ταξίδεψα κι αν περπάτησα
Σ' άλλεσ καρδιέσ κι αν παραστράτησα
Στο ποτήρι σου μεθυσμένη πια
Μεσ το στρατώνα σου διπλή σκοπιά

Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
Σε σένα να βρούνε λιμάνι
Να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
Μόνο για σένα να πονώ

Πες μου τι ζητάς
στους σταθμούς που αγάπησες
ό,τι κι αν σου πουν
οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά

Αν δεν προδοθείς
απ’ τα χνάρια που άφησες
δε θα λυτρωθείς
αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής

Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές αχ μην κλαις

Αν χαθείς ξανά
στης καρδιάς τον μαχαλά
Κάπου εκεί κοντά
Μεθυσμένη περιμένει μια σκιά

Βάλσαμο γλυκό
Θα `μαι δίπλα σου εγώ
χάρτης που διψώ
το μελάνι της πορείας σου να πιω

Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές αχ μην κλαις

Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλου του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω
Θα φύγω νύχτα από τη Θεσσαλονίκη
(να μην τολμήσεις να τη δεις απ' τη στεριά)
Κι ένα πουκάμισο – χρυσάφι στο μανίκι
Θα αφήσω πίσω κάπου στην Καλαμαριά
Θα βάλω πλώρη – μέσω Πειραιά – για Κρήτη
Χάνδακα, Χώρα, Κάντια, Μεγάλο Κάστρο
Και θα ρωτάω τον γερο-Αποσπερίτη
Πού 'ναι κρυμμένο κείνο του Νοτιά το Άστρο
Κι ύστερα πέλαγο του Νότου Λιβυκό
Κι αφού ζητήσω με σπονδή κρασιού την άδεια
Από πλοίο φάντασμα, παλιό, πειρατικό
Θα φτάσω μέχρι την πλανεύτρα Αλεξάνδρεια
Και από κει και με ταχύτητα φωτός
Που εκπέμπεται από τον αρχαίο χαμένο Φάρο
Ψάχνοντας το άρωμα μιας κάποιας γυναικός
Για το Λιμάνι της Μαρσίλλια θα σαλπάρω
Θα πιω σαμπάνια γαλλική, κρασί και μπύρα
Κι όταν αρχίσει η νύχτα πέπλα να απλώνει
Θα δραπετεύσω από την κοσμοπλημμύρα
Βάζοντας πλώρη Καταλούνια, Βαρκελώνη...
Θα μπω στην πόλη τροπαιοφόρος Σαντ Ζορντί
Για Ράμπλας και Μπαρσελονέτα θα κινήσω
Και με σημαία κίτρινη και πορφυρή
Στο Μοντ Ζουίκ και στο Καμπ Νου θα προσκυνήσω
Από το πέλαγο το Βαλλεαρικό
Σαν Μπαρμπερίνος πειρατής θα βγω στο Αλγέρι
Και απ' το στενό του Γιβραλτάρ ερωτικό,
Φάντο θλιμμένο, Λισσαβόνα θα με φέρει
Με το αγέρι στο Μαγκρέμπ θα ταξιδέψω
Αραβική θωριά και Βέρβερου το αίμα
Στην Καζαμπλάνκα μια βραδιά θα αλητέψω
Και στην Κασμπά μάταια θα ψάξω τη Φατέμα
Του Ατλαντικού θα διασχίσω τα νερά
Θα χαιρετίσω τη στεριά στο Κάπο Βέρντε
Και στο λιμάνι που συχνάζει η Αριστερά
Θα ρίξω άγκυρα για λίγο – Πόρτο Αλέγκρε
Γαλαζοκίτρινα θα βάψω τα πανιά
Θα καίει η φλόγα δυνατά στο σπαρματσέτο
Μπουένος Άιρες, πολύχρωμη γειτονιά
Και Boca Juniors 'es un sentimiento'
Και στων θαλασσοπόρων έπειτα τα βήματα
Γεμάτο ρούμι θα υψώσω το ποτήρι
Ιπτάμενος Ολλανδός, παλεύει αιώνια με τα κύματα
Απ' όξω απ' της Ελπίδας το ακρωτήρι
Κι εκεί στης φτώχειας τα νερά, απ' τα σκοινιά γερά κρατήσου
Μας προσμένουν Σομαλοί πειρατές στο Μογκαντίσου
Απ' το Άντεν πιο πέρα κι ίσως ανήκουν πολλοί
Στου Γουίλι, του μαύρου θερμαστή τη φυλή
Κι όλοι μαζί μετά στη Μπούρμα κι όταν φτάσουμε εκεί
Να γλιτώσουμε απ' τη χούντα την Ανγκ Σου Κιι
Κι αφού ντυθούμε πορτοκαλί βουδιστικό μανδύα
Να τραβήξουμε για Πακιστάν και Ινδία
Να σταθούμε μια στιγμή στο Καράτσι που 'χω φίλους
Να αγνοήσουμε του Ινδικού τους σκύλους
Απ' το Κολόμπο περνώντας στο Νάγκελ Χάρμπορ σινιάλο
Στην Εσκοντίδα θα βγούμε το δίχως άλλο
Θα μας φυσάει νοτιάς κι εσύ σιγά μη μας φτάσεις
Corto Maltese, μπαλάντα της αλμυρής θαλάσσης
Απ' τις σελίδες του Hugo Pratt θα' ναι σα να' χουμε βγει
Σαν τις χίλιες και μια νύχτες, το τέλος θα αργεί
Κι αφού περάσουν οι ώρες, τυφώνες, θύελλες και μπόρες
Πλώρη θα βάλουμε για ανεξερεύνητες χώρες
Σε μια γωνιά του ουρανού, θα κρυφογελά ο Καββαδίας
Όσο μακραίνει το νησί της ουτοπίας.
Θα αρματώσω ένα καράβι
Καράβι μεγάλο
Κι όταν ελεύθερο τον εαυτό μου αφήσω
Με Ποσειδώνα κι Αϊ Νικόλα
Θα τα βάλω
Κι όλα του κόσμου τα λιμάνια θα γυρίσω

Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω και βουτώ
Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω και βουτώ
Έφυγα, έναν Αύγουστο σ' άφησα φως μου
Ήθελα την ομορφιά ν' αντικρίσω του κόσμου
Πέρασαν χειμώνες, βροχές, καλοκαίρια
Τ' όνειρό μου χάθηκε μέσα απ' τα χέρια
Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω και βουτώ
Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω...
Χόρτασα ταξίδι, γιορτές, πανηγύρια
Έκανα των πόθων τα δόλια χατίρια
Έμαθα τις φουρτούνες να μην τις φοβάμαι
Έρχομαι, στο πλευρό σου ξανά θα κοιμάμαι
Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω και βουτώ
Λιμάνι βρήκα στην καρδιά σου και ξαποσταίνω εδώ
Σπάω πυξίδα, καίω χάρτες, άγκυρα ρίχνω και βουτώ

Στο λιμανάκι των Ψαρών, στου Σολωμού το ποίημα,
στη ράχη την ολόμαυρη που την χτυπά το κύμα,
στου Άη Νικόλα την κορφή, στο άστρο του Κανάρη
παντρεύεται η λευτεριά το νιό το παλληκάρι,
που'χει σημαία το Σταυρό και βάρκα την ελπίδα,
καμάρι τον ωκεανό κι αγάπη στην πατρίδα
κι αγάπη στην πατρίδα.