Δώδεκα τραγούδια για το χαμόγελο

Τα χρόνια, πικραμένα
φεύγαν, χωρίς εσένα
και τα μισούσα τόσο
προτού να σ’ ανταμώσω.

Χαμόγελό μου, χαρά μου πρώτη, η λύπες φύγαν
και πώς γεμίσαν τα μαύρα σκότη που με τυλίγαν,
χαμόγελό μου, όταν μού λείπεις καμιά φορά,
χάνω το κέφι, χάνω το γέλιο και τη χαρά,
γι’ αυτό σε βλέπω σαν ηλιαχτίδα, σαν άγγελό μου,
χαρά μου πρώτη, πρώτη μου ελπίδα, χαμόγελό μου.

Το γλυκό χαμόγελό σου που λατρεύω
και το χάνω μόνον όταν με φιλάς,
το γλυκό χαμόγελό σου ζητιανεύω,
όταν πάψεις, μια στιγμή, να μου γελάς.

Σαν μπουμπούκι στα γραμμένα σου τα χείλη,
λουλουδίζει όταν γι’ αγάπη μου μιλάς,
στης ψυχής μου το χειμώνα, έχει φέρει τον Απρίλη
και γι’ αυτό, μ’ αρέσει πάντα να γελάς,
στης ψυχής μου το χειμώνα, έχει φέρει τον Απρίλη
και γι’ αυτό, μ’ αρέσει πάντα να γελάς.

Πρωί - πρωί που ξεκινώ,
χαμογελώ στον ουρανό,
χαμογελώ στους γείτονες
καθώς τους προσπερνάω.

Κι όταν θα 'ρθεί το δειλινό,
στο σπίτι μου το σκοτεινό,
πάλι με το χαμόγελο,
μ' αρέσει να γυρνάω.

Κι έμαθα με χαμόγελο
τη φτώχεια να περνάω.

Σκληρή κι αν είναι η δουλειά,
τη βγάζω με ψωμί κι ελιά
κι έμαθα το χαμόγελο
απ' της ζωής την πείρα.

Και δε με νοιάζει μια σταλιά
που 'ναι τα ρούχα μου παλιά,
γιατί, εγώ τη φτώχεια μου
απόφαση την πήρα.

Και βλέπω με χαμόγελο
και τη σκληρή μου μοίρα.

Δεν είχε το νησί κατάρτια
Δεν είχε το νησί φωτιά
Δεν είχε το νησί τραγούδια
γιατί μισέψαν τα παιδιά

Δεν είχε το νησί φεγγάρια
μαρμάρωσε κι η κοπελιά
στο πέτρινο χαμόγελό της
γίναν τα όνειρα καράβια

Το πέτρινο χαμόγελό της
το χτίσανε στη μοναξιά
τ’ αγριοπούλια του πελάγου
και χάθηκαν και χάθηκαν

Τώρα ένα χέρι στο λιμάνι
βάφει τη θάλασσα σταχτιά
δεν είναι πια βαθύς ο ύπνος
δεν έχει ελπίδες η νυχτιά

Τώρα είναι μόνη στο λιμάνι
κι είναι το όνειρο μακριά
το πέτρινο χαμόγελό της
το χτίσανε στη μοναξιά
τ’ αγριοπούλια του πελάγου
και χάθηκαν και χάθηκαν

Κρατούσες πάνω στην καρδιά
ένα φτωχό λουλούδι
μα το 'πνιξε η μοναξιά
και το πικρό τραγούδι

Πέταξε πια απ’ τα χέρια σου
της πίκρας το μαντήλι
ν’ ανθίσει το χαμόγελο
στα μαραμένα χείλη

Σφιχτά σ’ αγκάλιαζε ο καημός
κι αν η καρδιά αντέχει
ποτάμι είναι ο καιρός
και γυρισμό δεν έχει

Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο
είναι ένα «γεια σου» σ’ έναν άγνωστο στον δρόμο
να σπλαχνιστείς τον κουρασμένο ταχυδρόμο
ένα νεράκι να προσφέρεις με χαμόγελο
και δεν θα νιώθει το φορτίο του στον ώμο.

Να πεις «στον πόλεμο δεν πάω», αλλά με χαμόγελο
να πεις σε κάποιον «χτύπα με, δεν σε χτυπάω»
να πεις σ’ αυτόν που σε μισεί «μίσησέ με εσύ
αλλά εγώ, εγώ πολύ πολύ σε αγαπάω».

Όλη η ζωή είναι υπόθεσις χαμόγελο
είναι ένα «γειά σου» σ’ ένα άγνωστο στο τρένο
να σπλαχνιστείς τον λυπημένο ταξιδιώτη
να τον ρωτήσεις τι συμβαίνει, με χαμόγελο
να δεις τι εύκολοι κι απλοί που ‘ν’ οι ανθρώποι.

Να ημερέψεις τη ζωή που αγριεύτηκε
να δεις που όλοι και κανένας μας δε φταίει
αν πεις σε κάποιον στην ουρά
«πάρ’ την δική μου τη σειρά»
να δεις που όλοι τους θα πάνε τελευταίοι.

Εύκολη θα 'ναι η ζωή μ’ ένα χαμόγελο
μια καλημέρα στον ανήξερο διαβάτη
είμαστε όλοι μας φτωχοί
γυμνοί γεννιόμαστε, γυμνοί
και δεν υπάρχει άλλο ρούχο απ’ την αγάπη.

Απόψε βρέχει στην έρημη πόλη
σεργιάνι βγήκαν οι σκέψεις ξανά
Στο λογισμό μου σηκώνουν
πιστόλι πυροβολούν και φεύγουν κρυφά.
Κι όλο μου λες πως τελειώσαν οι φίλοι
και ο κόσμος έγινε μιά χαρακιά
Μα πώς μπορούμε να ζούμε μαζί,
συμβιβασμένοι σε άσπρα κελιά.

Άσε με άσε με άσε με
και μη μου τα θυμίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό τον
πόνο αρχίζεις.
Άσε με άσε με άσε με
και μη με βασανίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό
στο χρόνο τα γυρίζεις.

Απόψε θέλω δυο λόγια να πούμε
για μια ζωή πουλημένη ζαριά
χαμένα όνειρα ακολουθούνε
και μας ζητάν της ψυχής δανεικά.
Κι όλο μου λες πως ανάβεις καντήλι
γι 'αυτούς που έφυγαν στη ξενιτιά
Μα πώς μπορούμε να ζούμε μαζί
γυμνές φιγούρες με μαύρα γυαλιά.

Άσε με άσε με άσε με και μη μου τα θυμίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό τον πόνο αντικρίζεις.
Άσε με άσε με άσε με και μη με βασανίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό στο χρόνο τα γυρίζεις.
Άσε με άσε με άσε με και μη μου τα θυμίζεις
μ'ένα χαμόγελο μισό στο χρόνο τα γυρίζεις.

Χαμόγελο, σου ζήτησα, κι αγάπη να μου δώσεις,
κοντά σ’ εσένα ήθελα ζωή να μοιραστώ,
προτού περάσει ο καιρός, και πριν να με προδώσεις,
προτού να δω ποια ήσουνα και πριν να κουραστώ.

Ήτανε πολλά τα όνειρά μου,
ήταν τόσα σαν την άμμο του γιαλού,
μου `λεγες κι εσύ τόσα πολλά, θυμήσου πόσα,
όμως έφυγες αλλού.

Δεν ήξερα τι ήθελες και ήθελα να μάθω,
γιατί τα μάτια έκλεινες και πήγαινες αλλού,
με τρόμαζε η σκέψη μου, φοβόμουν μη σε χάσω,
μην φτάσει εκείνη η στιγμή του μαύρου χωρισμού.

Ήτανε πολλά τα όνειρά μου,
ήταν τόσα σαν την άμμο του γιαλού,
μου 'λεγες κι εσύ τόσα πολλά, θυμήσου πόσα,
όμως έφυγες αλλού.

Χαμόγελο πρώτο της αγάπης σημάδι
σαν φτερούγισμα αγέρα τρυφερό κι ακριβό
ασημένιο φεγγάρι που μεθάει στο σκοτάδι
είναι φως κι είναι δάκρυ σε βυθό μυστικό

Χαμογέλα ακριβή μου αγάπη
για μια ακόμη μακρινή διαδρομή
στων ονείρων τα μήκη
και στου νου μας τα πλάτη
μη φοβάσαι ακριβή μου αγάπη

Να θυμάσαι να λες καλημέρα
και ας γίνει ανέμισμα αγέρα
μη ξεχνάς να μου λες σ΄αγαπώ
των καιρών τα σημάδια στην αγάπη μετρώ

Το χαμόγελό σου σαν αναπνοή μου
Το χαμόγελό σου η μόνη ανάμνησή μου
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Στην ζωή μου χρώμα το χαμόγελό σου
Ήρθες και κατάργησες για πάντα το χειμώνα
Το χαμόγελό σου είναι αυτό που λείπει
Και διψούν για σένα της καρδιάς μου όλοι οι χτύποι

Το χαμόγελό σου χρώμα στη ζωή μου
Στο χαμόγελό σου μοιάζουν όλα αληθινά
Το χαμόγελό σου μόνη αμοιβή μου
Μου χαμογελάς και νιώθω εγώ παιδί ξανά

Καθρεφτίζομαι μες στα μάτια σου
Είναι τα λόγια μου τώρα πια πιο δειλά
Σπουργιτάκι εγώ στα χεράκια σου,
πως μπορείς και λες να πετάξω μακριά.

Ένα μονάχα σου ,ζητώ γλυκό παράπονό μου,
για λίγο χαμογέλα μου ,χαμόγελό μου, χαμόγελό μου!!!

Όταν θα χάνω τον χαμένο μου εαυτό
Όταν θα πρέπει από ένα λάθος να πιαστώ
Και όταν ο κόσμος θα με παίρνει για τρελό, χαμογέλα μου!!!
Όταν οι ελπίδες μου θα χάνονται στο φως
Όταν τις σκέψεις μου θα σπέρνει ο πανικός
Και όταν στα μάτια σου θα φαίνομαι μικρός, χαμογέλα μου!!!!

Καθρεφτίζομαι μες στα μάτια σου
Ένα νεύμα σου μια γλυκιά προσευχή
Ξανά γέρνω στα σκαλοπάτια σου ,
τάχα ήσυχα να βρει η αυγή.

Ένα μονάχα σου ζητώ, γλυκό παράπονό μου,
για λίγο χαμογέλα μου,
χαμόγελό μου, χαμόγελό μου!!!

Όταν θα χάνω τον χαμένο μου εαυτό
Όταν θα πρέπει από ένα λάθος να πιαστώ
Και όταν ο κόσμος θα με παίρνει για τρελό, χαμογέλα μου!!!
Όταν οι ελπίδες μου θα χάνονται στο φως
Όταν τις σκέψεις μου θα σπέρνει ο πανικός
Και όταν στα μάτια σου θα φαίνομαι μικρός, χαμογέλα μου!!!!
Χαμογέλα μου, χαμογέλα μου, χαμογέλα μου, χαμόγελό μου!!!!

Το σώμα της θα ονειρευτώ
για να αγιάσω
δίχως νερό την έρημο
να ξεπεράσω.

Και στη ματιά της θα μπλεχτώ
να ξαποστάσω
στο μόνιμο χαμόγελο
να φτάσω.

Τι όμορφο ταξίδι και τρελό
στου έρωτα τα βέλη και τα πάθη,
ακόμα και για ένα της λεπτό
πετώ σ’ όλα τα ύψη και τα πλάτη.

Στην αγκαλιά της θα κρυφτώ
για να ξεμείνω
το καθαρό το πρόσωπο
γουλιά να πίνω.

Και στης καρδιάς μου τ’ ανοιχτά
θα ναυαγήσω
όλα τα δώρα ένα ένα
να χαρίσω.

Τι όμορφο ταξίδι και τρελό
στου έρωτα τα βέλη και τα πάθη,
ακόμα και για ένα της λεπτό
πετώ σ’ όλα τα ύψη και τα πλάτη.

Το σώμα της θα ονειρευτώ
για να αγιάσω
στο μόνιμο χαμόγελο
να φτάσω.