Έξι τραγούδια του Μανώλη Χιώτη

Τι παράξενη κοπέλα είσαι 'συ
τι μεράκια έχεις και σε βασανίζουν;
Ώρα τώρα το 'χεις ρίξει στο κρασί
και τα μάτια σου τα βλέπω να δακρύζουν.

Τι μυστήριο κορίτσι είσαι 'συ
μια σε βλέπω στα μεταξωτά ντυμένη,
μια σε βλέπω να τα πίνεις σαν τρελή
κι από ντύσιμο πολύ κακοφτιαγμένη.

Τι παράξενη κοπέλα είσαι 'συ
δεν μ’ αρέσει η ζωή αυτή που κάνεις.
Άσε πλέον τις ταβέρνες το κρασί,
σου το λέω πως στην ψάθα θα πεθάνεις.

Με τέτοια βαρυχειμωνιά
και με φουρτούνα στην καρδιά
το κύμα σε
το κύμα σε τυλίγει
κι αν κάνει η βάρκα σου νερά
τότε την κάθε σου χαρά
η θάλασσα
η θάλασσα την πνίγει

Μοιάζεις κι εσύ
μοιάζεις κι εσύ σαν θάλασσα
που με τα κύ
που με τα κύματά σου
μου τα 'χεις κά
μου τα 'χεις κάνει θάλασσα
και πνίγομαι
και πνίγομαι κοντά σου
Δίς

Όταν στο πέλαγο βρεθείς
είναι μοιραίο να χαθείς
με τέτοια τρι
με τέτοια τρικυμία
και το τιμόνι της καρδιάς
θα σου τ’ αρπάξει ο βοριάς
που το’ χει αδυ
που το’ χει αδυναμία

Ποτέ δε θέλω πια να ξαναρθείς στ’ ομολογώ
ποτέ στο δρόμο μου να μη βρεθείς για να σε δω
θα μου θυμίσεις τα παλιά τα πρώτα βράδια μας
θα μου θυμίσεις και τα πρώτα χτυποκάρδια μας

Δε θέλω πια να ξαναρθείς
δε θέλω πια μες την καρδιά φωτιά
δε θέλω πια να σ’ αγαπώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ

Αφού με άφησες γιατί ζητάς να ξαναρθείς
προτού να φύγεις έπρεπε καλά να το σκεφτείς
σε αγαπούσα κι ήσουν η αδυναμία μου
πολύ λυπάμαι που χωρίσαμε λατρεία μου

Δε θέλω πια να ξαναρθείς
δε θέλω πια μες την καρδιά φωτιά
δε θέλω πια να σ’ αγαπώ
να σε ξεχάσω προσπαθώ

Τι σε νοιάζει πού γυρίζω
τα φιλιά μου κι αν χαρίζω
κι αν τα πίνω και καπνίζω
έτσι γουστάρω εγώ

Τι σε νοιάζει πού θα πάω
άλλα χείλια κι αν φιλάω
αν τα πίνω και τα σπάω
έτσι γουστάρω εγώ

Τώρα πια είναι αργά,
πίσω δεν ξαναγυρίζω
να ξανάρθω δε νομίζω,
μια ζωή καινούργια αρχίζω
κι όπου θέλω θα γυρίζω
έτσι γουστάρω εγώ

Τώρα τη δική σου θέση
πήρε άλλη που μ’ αρέσει
κι είμαι κάθε βράδυ φέσι
έτσι γουστάρω εγώ

Σου το λέω δεν τ’ αρνιέμαι
τώρα δε σε συλλογιέμαι
κι όπως θέλω θα τραβιέμαι
έτσι γουστάρω εγώ

Ένα μήνα σ’ έχω χάσει βρε μπαμπέσα
κι όποιο κέντρο κι αν θα δω μπουκάρω μέσα,
θα σε βρω, που θα μου πας κι αν έχεις φύγει,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.

Κι αν τυχόν καμιά φορά και σε τρακάρω,
μ’ όποιον να `σαι, να το ξέρεις, θα σε πάρω,
σαν σε σκέφτομαι με πιάνουν πάντα ρίγη,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.

Τι σου φταίω, κάθε βράδυ κι είμαι σούρα
και οι φίλοι να μου κάνουνε καζούρα,
να μου λένε, θα τη βρεις κι αν έχει φύγει,
το βουνό με το βουνό ποτέ δε σμίγει.

Μη μου χαλάσεις τ’ όνειρο
Που μοιάζει σαν αλήθεια
Τραγούδα μου το σ’ αγαπώ
Πάντα στο ίδιο τον σκοπό
Λέγε μου παραμύθια

Το παραμύθι σου εγώ πιστεύω
Και τίποτα άλλο από σένα
Δε γυρεύω

Μη μου χαλάσεις τ’ όνειρο
Παλάτι μην γκρεμίσεις
Άσε στην πλάνη μου να ζω
Κάτι κι εγώ να καρτερώ
Ποτέ μη με ξυπνήσεις