Έξι τραγούδια για τη φτώχεια

Φτώχεια σκληρή κι αχόρταγη
γιατί να με παιδεύεις
γιατί μες στην καρδούλα μου
εσύ να βασιλεύεις.

Φτώχεια γιατί δεν σκέφτεσαι
και τις καρδιές ματώνεις
και πως τα πιο καλά παιδιά
σαν το φονιά σκοτώνεις.

Και τις καρδιές ματώνεις
σαν το φονιά σκοτώνεις.

Φτώχεια που εγώ σου φέρθηκα
με τόση καλοσύνη
ως πότε η καρδούλα μου
φαρμάκια θε να πίνει.

Φτώχεια που ζεις αμέριμνη
μες στις καρδιές μας χρόνια
γιατί δε νιώθεις πια κι εσύ
για τους φτωχούς συμπόνια.

Και τις καρδιές ματώνεις
σαν το φονιά σκοτώνεις.

Φτώχεια που με κουρέλιασες, με νύχια ματωμένα,
μεσ’ στα πολλά σου θύματα γράψε κι ακόμα ένα.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.

Φτωχολογιά στον πόνο σου ποτέ σου δε δειλιάζεις
και τα κουρέλια που φοράς, με γέλιο τα σκεπάζεις.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.

Μέσα στης φτώχειας το μπαξέ είμαι κι εγώ λουλούδι,
που θρέφομαι με δάκρυα και με πικρό τραγούδι.

Φτώχεια κι αν έχεις θύματα, κρύβεις ψυχές μ’αισθήματα.

Φτώχεια που σέρνεις πάντοτε τον πόνο και τη θλίψη,
αρρώστιες, βάσανα, καημούς, τέτοια ζωή να λείψει.

Φτώχεια καρδιές που μάτωσες και μένουν ματωμένες
και μέσα στα φτωχόσπιτα ζούνε δυστυχισμένες.

Φτώχεια που πάντα το φτωχό θέλεις να τον παιδεύεις,
μοιάζεις με δηλητήριο, που τόνε ξεμπερδεύει.

Γεια σας φίλοι τι χαμπάρια
δεν μου λέτε πώς περνάτε;
Πώς πηγαίνουν οι δουλειές σας,
με τη φτώχεια πώς τα πάτε;

Άστα φίλε τι θυμίζεις
τι κατάρα είν’ η φτώχεια
φεύγει το καλοκαιράκι
μπήκανε τα πρωτοβρόχια.

Και στο σπίτι δεν υπάρχει
ούτε μια σταγόνα λάδι.
Τόσα στόματα πώς ζούνε
πρωί και μεσημέρι, βράδυ;

Στην φτωχιά μας την αυλή
κάποια πίκρα μας τυλίγει
πάντα υπάρχει καρδιοχτύπι
και το δάκρυ δε μας λείπει

Στην φτωχιά μας την αυλή
η χαρά μας είναι λίγη
αλλά μάθαμε όταν κλαίμε
Δόξα τω Θεώ να λέμε

Στην φτωχιά μας την αυλή
βγήκε ένα λιγνό δενδράκι
Δε μας νοιάζει το καημένο
έτσι που 'ναι μαραμένο

Στη φτωχιά την αυλή
θα 'ρθει το καλοκαιράκι
το δεντράκι μας θ’ ανθίσει
κι η ζωή θα ξαναρχίσει

Άκουσα τα λόγια της βροχής
ήσυχα βαριά προσεχτικά
πάνω στους τσίγκους

Στον καταυλισμό που αντηχεί
μελαγχολικά υπνωτικά
φέρνουν ιλίγγους

Χαίρε φτώχεια και φτώχεια της φωνής
και φτώχεια στις παράγκες χαίρετε!
εκ των πραγμάτων αφανείς παράγωγα της μηχανής
που έχει ανάγκη από τραγούδια με ανάγκες
χαίρετε!

Έφτασα στο τέλος των σκοπών
μίζερη στεγνή λογιστική
με fax και bonus

Ζώντας διαμέσου των σιωπών
δάκρυα με θλίψη αυθεντική
στους βλεννογόνους

Χαίρε φτώχεια και φτώχεια της φωνής
και φτώχεια στις παράγκες χαίρετε!
εκ των πραγμάτων αφανείς παράγωγα της μηχανής
που έχει ανάγκη από τραγούδια με ανάγκες
χαίρετε!