Έξι τραγούδια για τη Στέλλα

Γεμίσαν οι πλατείες με πολυκατοικίες και σίδερα
και κάθε που βραδιάζει η πολιτεία μοιάζει με σινεμά.

Κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Σε κάθε της γωνία, δράμα και κωμωδία και κλάματα.
Στους δρόμους ζευγαράκια, έρωτες, τσαλιμάκια και βάσανα.

Κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Φώτα μικρά μεγάλα, έργα πορνό και μπάλα για τους φτωχούς.
Στους τοίχους διαφημίσεις, παντού και πάντα λύσεις για τυχερούς.

Κι εγώ σου λέω Στέλλα, στην αγκαλιά μου έλα να κοιμηθείς.
Είναι μεγάλη η μέρα, αδέσποτη σαν σφαίρα και θα χαθείς.

Τα μεγάλα σου μάτια είν’ η μέρα που λάμπει ζεστά
και τα μαύρα μαλλιά σου η νύχτα που πέφτει βαριά
Στέλλα, ω, Στέλλα
το σκοτάδι, μαζί και το φως
Στέλλα, ω, Στέλλα
να 'μουνα, λέει, ο μικρός σου αδερφός

Σαν τη Γη που γυρίζει στο σύμπαν χωρίς τελειωμό
το μυαλό μου γυρίζει σε σένα και δεν ηρεμώ
Στέλλα, ω, Στέλλα
φεγγαρόπετρα και προσευχή
Στέλλα, ω, Στέλλα
φύλλα νεκρά κι ανοιξιάτικη βροχή

Τα τραγούδια, φοβάμαι μωρό μου, πως δε διαρκούν
σα λουλούδια που γίνονται σκόνη κι αυτά θα χαθούν

Στέλλα, ω, Στέλλα
η αγάπη μονάχα μετράει
Στέλλα, ω, Στέλλα
κι ό,τι σωθεί
στην αγάπη το χρωστάει

Στέλλα, ω, Στέλλα
η αγάπη μονάχα μετράει
Στέλλα, ω, Στέλλα
κι ό,τι σωθεί
στην αγάπη το χρωστάει

Στην υγρή σου κοιλιά επωάζεις φωτιά που με κάνει ζητιάνο
πόρτα κλειστή κι ασημένιο κελί, δε σε φτάνω
σ’ αναπνέω γυμνός, σε θυμάμαι σκυφτός, κι απομένω μισός
σανίδι του κόσμου κρατά τη φυγή μου, σε θέλω δική μου

Στέλλα, το κλειδί που κρατάς φυλακή μ’ έχει στείλει
Στέλλα, στα μπουκάλια της μπίρας με ψάχνουν οι φίλοι
Στέλλα, συγκρατήσου για λίγο αν είν’ ώρα να φύγω θα φύγω.

Στη θολή σου σκιά απομένουν τα βράδια αδειανά
το κορμί σου που σφύζει φωτιά που μ’ αγγίζει, παγίδα που τρίζει
σ’ αναπνέω γυμνός, σε θυμάμαι σκυφτός, κι απομένω μισός
σε κοιτάζω βουβός σε χαϊδεύω τρελός κι απομένω φτωχός

Στέλλα, το κλειδί που κρατάς φυλακή μ’ έχει στείλει
Στέλλα, στα μπουκάλια της μπίρας με ψάχνουν οι φίλοι
Στέλλα, συγκρατήσου για λίγο αν είν’ ώρα να φύγω θα φύγω.

Στη ζεστή σου φωλιά με τραβάς βιαστικά και με πνίγεις
στέκει ο χρόνος βουβός μας κοιτάει βιαστικός θες να φύγεις
με τη γλώσσα με παίρνεις βαθειά σου με σέρνεις και τρέμεις

Στέλλα, είν’ αλλόκοτα εδώ κι από λάθος μπορεί να χαθώ
Είναι όμορφα εδώ κι από λάθος μπορεί να σωθώ
συγκρατήσου για λίγο, αν είν’ ώρα να φύγω, θα φύγω.

Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα
παίξε τις κούκλες σου και γέλα
τρέξε στις λάσπες στ’ ανηφόρια
είσαι πολύ μικρή γι’ αγόρια

Ξέρεις παιχνίδια, ξέρεις τρέλες
Στέλλα με τις χρυσές κορδέλες
μα το παιχνίδι της αγάπης
θα κάνεις χρόνια να το μάθεις

Είναι πικρό, είναι σκληρό
σε βασανίζει σ’ ανασταίνει
ένα παιχνίδι που κανείς
ποτέ σωστά δεν το μαθαίνει

Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα
παίξε τις κούκλες σου και γέλα
τρέξε στις λάσπες στ’ ανηφόρια
είσαι πολύ μικρή γι’ αγόρια

Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα
όσο μπορείς ακόμα γέλα
ώρα την ώρα θα βραδιάσει
θα 'ρθει η ζωή και θα περάσει

Ξέρεις του κόσμου τα παιχνίδια
Στέλλα με τα ξανθά κοτσίδια
μα της αγάπης το παιχνίδι
πολλούς καημούς μικρό μου κρύβει

Είναι πικρό, είναι σκληρό
σε βασανίζει σ’ ανασταίνει
ένα παιχνίδι που κανείς
ποτέ σωστά δεν το μαθαίνει

Είναι νωρίς για δάκρυα Στέλλα
όσο μπορείς ακόμα γέλα
ώρα την ώρα θα βραδιάσει
θα 'ρθει η ζωή και θα περάσει.

Στο δρόμο που μαχαίρωσαν τη Στέλλα
Τώρα μου μαχαιρώνουνε τη μέρα
Δυο παιδιά
Το ένα μού κυλάει νερό στο τζάμι
Και τ’ άλλο μ’ ένα χέρι σαν καλάμι
Ζητάει ψιλά

Για δες
Με καθαρό το τζάμι τώρα
Για δες
Πως μεγάλωσε η χώρα ξαφνικά
Που όλα τα παλιά έχουν γίνει δρόμοι
Κι εμείς δε βγήκαμε ακόμη
Πουθενά

Στο δρόμο που μαχαίρωσαν τη Στέλλα
Ξωπίσω ένας μου κορνάρει: έλα
Μην αργείς
Και πιασ’ το χώρο στη μεσαία λωρίδα
Αυτόν που σου 'χει μείνει για ελπίδα
Μιας ζωής

Τώρα
κοιτάζω τον ήλιο
είναι ένας άνθρωπος δίχως φίλο
κι όμως φωτίζει την πιο όμορφη μέρα
κι όλα αυτά τα αισθήματα που νιώθω για σένα
στη ζωή

Τώρα
τα μάτια μου καίνε
και από τα χρώματα που μου έδειξες κλαίνε
Είν’ η αγάπη ένα λουλούδι που ανθίζει
κι είσαι εσύ τα πέταλα
που κάνουν τη γη να γυρίζει

Τα μάτια σου είναι ήλιος και φωτιά
το ξέρω μ’ αγαπούν αληθινά
Ήρθες στη ζωή μου σαν το φως
και από τη λάμψη
νιώθω δυνατός

Άσε τα χείλη σου ακόμα
ένα φιλί που κρατάει αιώνια
με την ανάσα σου η νύχτα τελειώνει
και σαν χορτάρι
η μέρα απλώνει παντού