Ένα από τα πράγματα που μας στέρησε αυτή η φοβερή πανδημία του κορωνοϊού είναι τα φιλιά. Δε μιλάω μόνο για τα ερωτικά φιλιά που λίγο πολύ τ'αναζητούμε σε συγκεκριμένα άτομα,αλλά για το φιλί σε φίλους,συγγενείς,γνωστούς. Είναι μια έκφραση αγάπης και τρυφερότητας, που ειδικά ο θερμός μεσογειακός ελληνικός λαός,την είχε σε πρώτο πλάνο. Κάθε κοινωνικός χαιρετισμός συνοδευόταν μ'ένα φιλί. Σήμερα λοιπόν θα κάνω μνεία στον χαμένο παράδεισο του φιλιού, αυτού του όμορφου συστατικού της καθημερινότητάς μας, που μακάρι να επιστρέψει κάποια στιγμή στη ζωή μας. Θα σας παρουσιάσω τι έγραψαν γνωστοί κι άγνωστοι ποιητές για το φιλί!
Γρατζουνάει το πρώτο σου φιλί- ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ
Γρατζουνάει, το πρώτο σου φιλί, όπως το πρώτο σου ποίημα. Κι είναι
οι δυο αυτές αγριμάδες που, αν συμπέσουν και κάνουν καινούριο
φεγγάρι,μπορεί να ξαναγραφτεί απαρχής η ιστορία του κόσμου.
Πηγή: Εκ του πλησίον,Ποίηση-Οδυσσέας Ελύτης,Ίκαρος
Το φιλί- ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ
«Τα φύλλα βλέπεις της ετιάς
πώς πέφτουν μαραμένα;»
ψυχή μου, μὄλεγες πικρά
με μάτια δακρυσμένα.
«Πώς φεύγει, βλέπεις, το νερό,
τα νέφη πώς πετούνε,
πώς η δροσούλα της αυγής,
οι κρίνοι πώς περνούνε;
«Ναι, πες μου, πες μου,
σαν αυτά
κι η αγάπη μας θα σβήσει
σα λούλουδο θα μαραθεί
σαν όνειρο θα ζήσει;»
Κι εγώ σ’ αγκάλισα σφιχτά
και σὄφραξα, ψυχή μου
τα χείλη μ’ ένα φλογερό
κι απέραντο φιλί μου.
Και τότ’ επίστεψες και συ
ότ’ έχει κι η ζωή μας
μια μόνη αθάνατη στιγμή
κλεισμένη στο φιλί μας,
μιαν ώρα πὄφυγε κρυφά
του Χάρου το δρεπάνι
κι όπ’ όσο κι αν πετά γοργά
ποτέ δε θα πεθάνει.
[15 Ιουνίου 1868, Αθήναις]
Πηγή: https://www.greek-language.gr
Μια βοσκοπούλα αγάπησα-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΖΑΛΟΚΩΣΤΑΣ
Μια βοσκοπούλα αγάπησα,
μια ζηλεμένη κόρη
και την αγάπησα πολύ
ήμουν αλάλητο πουλί,
δέκα χρονών αγόρι.
Μια μέρα που καθόμαστε
στα χόρτα τ’ ανθισμένα,
Μάρω, ένα λόγο θα σου πω,
Μάρω, της είπα, σε αγαπώ,
τρελαίνομαι για σένα.
Από τη μέση με άρπαξε,
με φίλησε στο στόμα
και μού’ πε: Για αναστεναγμούς,
για της αγάπης τους καημούς
είσαι μικρός ακόμα.
Μεγάλωσα και την ζητώ...
άλλον ζητά η καρδιά της
και με ξεχνάει τ’ ορφανό...
Εγώ όμως δεν το λησμονώ
ποτέ το φίλημά της.
Πηγή: https://www.stixoi.info
Στερνό φιλί - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
Και μ’ άφησες, αγάπη μου, στα στήθια σου να γείρω.
Ένας χρυσός Παράδεισος μου θάμπωσε τα μάτια,
της βελουδένιας σάρκας σου με μέθυσε το μύρο,
και στο μυαλό μου χτίστηκαν ονείρωνε παλάτια.
Παλάτια που γκρεμίστηκαν. Να, σήμερα πεθαίνεις!
Τα χλωμιασμένα χείλια σου μου δίνεις να φιλήσω
και μου λαλούν τα μάτια σου στη γλώσσα της χαμένης
αγάπης μας: «Πηγαίνω κει, από τον ήλιο πίσω».
Γονάτισα, σε φίλησα. Ω, το στερνό φιλί μου!
Σαν έσμιξαν τα χείλια μας, η θεϊκιά ψυχή σου
πετάχτηκε απ’ το στόμα σου κι εχύθη στο κορμί μου·
και σου ’πα τότε με χαρά: «Αγάπη μου, κοιμήσου».
Πηγή: Εφηβικοί στίχοι (1913-6),Άπαντα Καρυωτάκη
Η φιλημένη - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ
«Καθόμαστε αμίλητοι-θυμήσου, κοπελιά μου-
ερόδιζες από ντροπή-αλήθεια ‘ναι ή ψέμα;-
κι άφηνες το κεφάλι σου να σιγογείρει χάμου
όταν το βλέμμα σου έσμιξε με το δικό μου βλέμμα.
Σου ζήτησα ο άμοιρος ένα φιλί μονάχα
εσύ μου το αρνήθηκες με τη γλυκιά φωνή σου
κι έγειρες το κεφάλι σου-να το θυμάσαι τάχα;-
μα ‘γω το «ναι» εδιάβασα στα μάτια, τη μορφή σου.
Σ’ αγκάλιασα, σε φίλησα, χωρίς να σε ρωτήσω
εσύ φαινόσουν, πονηρή, πως ήσουν θυμωμένη
και να ξεφύγεις ήθελες…μα όχι να σ’αφήσω
εγλίστρισες και μου ‘φυγες… είσ’ όμως φιλημένη.»
Πηγή: Εφηβικοί στίχοι (1913-6),Άπαντα Καρυωτάκη
Ἐρωτικό -ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
Καημὸς ἀλήθεια νὰ περνῶ
τοῦ ἔρωτα πάλι τὸ στενό,
ὥσπου νὰ πέσει ἡ σκοτεινιὰ
μιὰ μέρα τοῦ θανάτου...
Στενὸ βαθὺ καὶ θλιβερό,
ποῦ θὰ θυμᾶμαι γιὰ καιρό,
- τί μοῦ στοιχίζει στὴν καρδιὰ
τὸ ξαναπέρασμά του;
Ἂς εἶναι, ὡστόσο, - τί ὠφελεῖ;
Γυρεύω πάντα τὸ φιλί,
στερνὸ φιλί, πρῶτο φιλὶ
καὶ μὲ λαχτάρα πόση!
Γυρεύω πάντα τὸ φιλὶ - ἂχ καρδιά μου!
ποὺ μοῦ τὸ τάξανε πολλοί,
κι ὅμως δὲν μπόρεσε κανεὶς
ποτὲ νὰ μοῦ τὸ δώσει...
Ἴσως μιὰ μέρα, ὅταν χαθῶ,
γυρνώντας πάλι στὸ βυθὸ
καὶ μὲ τὴ νύχτα μυστικά,
γίνουμε πάλι ταίρι,
αὐτὸ τὸ ἀνεύρετο φιλί,
ποὺ τὸ λαχτάρησα πολύ,
- σὰ μιὰ παλιά της ὀφειλὴ
- νὰ μοῦ τὸ ξαναφέρει...
Πηγή:http://users.uoa.gr
Το φίλημα του Αδάμ- ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΡΟΣΙΝΗΣ
Τα νώτα εις κορμόν στηρίζων
Υπό δρυός σκιάν πολλήν
Εκάθητ' ο Αδάμ...καπνίζων,
Και εν'αγάπη υπερτάτη
Της Εύας την ξανθήν εκράτει
Επί του στήθους κεφαλήν.
Η Εύα ήδη εκοιμάτο
Αλλά κ'εκείνος υπνηλός
Κατά μικρόν έκλινε κάτω.
Πλην αίφνης-ω γλυκεία μέθη!-
Προ των χειλέων του ευρέθη
Καρπός τις εύχυμος,καλός.
Ούτως υπολαβών καθ'ύπνον
Το στόμα λαίμαργον κολλά,
Αλλ'εξυπνών οποίον δείπνον
Ευρίσκει; Ο μωρός εφίλει
Της γυναικός αυτού τα χείλη
Τα ρόδινα και απαλά.
Ούτω το φίλημα το πρώτον
Ήτο τυχαίον πλην γλυκύ,
Φαιδρόν πτερύγισμα ερώτων.
Κ'έμεινε μέσω των αιώνων
Ανάμνησις αυτό και μόνον
Του Παραδείσου θελκτική.
Πηγή: Σταλακτίται, Γεώργιος Δροσίνης, Άπαντα, τόμος πρώτος, Σύλλογος προς διάδοσιν ωφελίμων βιβλίων
Δος μου το φιλί-ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΠΟΙΗΤΟΥ (16ος αιώνας)
Δος μου,κόρη,το δροσάτο
το φιλί το ζαχαράτο,
του στομάτου σου το δρόσος,
να μου εβγεί ο καημός ο τόσος,
είδ'αλλέως απεθνήσκω
οκαί καθημέρη πλήσκω.
Το λοιπόν πριχού σε βιάσου
οι καιροί στα γέρατά σου
μετά μέναν αγαπήσου,
το φτωχόν το δουλευτή σου.
Δεν έχω πλιό 'ντα να σου πω,
αγάπα με να σ'αγαπώ ΄
και α λάχει μιαν των ημερών
εις τον ερχόμενον καιρόν
να βρεθούμεν εισέ τόπο,
να σου δηγηθώ τον κόπο
οπού κόπιασα για σένα,
άξια πλουμισμένη γέννα.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.1
Σαν φιλήσω μια φορά- ΙΩΑΝΝΗΣ ΒΗΛΑΡΑΣ
Λεν ο κόσμος, η αγάπη
έχει βάσανα πολλά·
εγώ λέγω πως σε τούτο
δε στοχάζονται καλά.
Νύχτα ημέρα να παθαίνω,
μια στιγμή τ' αλησμονώ,
μότι να καλαντικρύσω
τα ματάκια που πονώ.
Πάρτε, όσα κι αν θελήστε,
δάκρυα, πάθια, στεναγμούς,
ούτε έναν μην αφήστε
οχ τους δάρτες και καϋμούς.
Λογαριάστε και θα βρήτε
νούλλα όλα τα πικρά,
αν τα βάλετε στο ζύγι
και φιλήσω μια φορά.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.1
Το φίλημα-ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΤΕΡΤΣΕΤΗΣ
Ελλάδα μου πατρίδα μου,ω τάφε των γονιών μου,
ω καλή γη,που γεύθηκα πρώτη φορά τον ήλιο
κι είδα τ'αστέρια της νυκτός και τη γλυκειά σελήνη
κ'ήκουσα τα λαλούμενα στο ήσυχο ακρογιάλι.
Είδα κοράσια να πηδούν και νέες πανδρεμένες,
και το φεγγάρι τα ξανθά μαλλιά τους να φωτίζη.
Τα παλληκάρια με φωνήν ακοίμητη κι ωραία
ηχολογούσαν του έρωτος ή της αυγής τα κάλλη...
Ωσάν παρθένα λυγερή στης νιότης το λουλούδι,
π'έχει παιχνίδια και χαρές, π'έχει δροσάτα χείλη,
τέοιας λογής, Ελλάδα μου, η ευμορφιά σου φέγγει,
γιατί σ'εφίλησε καλός κι ανδρειωμένος νέος.
Το πρόσωπό σου ανάδωσε την πρώτη κοκκινάδα,
σαν είν'του ρόιδου τα κλωνιά,της ροδαριάς τα άνθη,
που στα γλυκοχαράματα ανοίγουν στο κλαδί τους
κι απ'την πολλή τους ευωδιά λιγοθυμεί ο διαβάτης...
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.2
Το φιλί-ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΗΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Μαζί στο περιβόλι εκατεβήκαμε
σφιχτά σφιχτά πιασμένοι από τα χέρια,
με την ψυχή στα χείλη εφιληθήκαμε
σαν άχολα κι' ερωτευμένα περιστέρια.
Πλην τη στιγμή που του φιλιού αισθανθήκαμε
τη γλύκα κι ανεβήκαμε στ'αστέρια,
εξύπνησα...και είδα στο πλευρό μου
πως εφιλούσα το προσκέφαλό μου.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.2
Το φίλημα - ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΟΥΡΗΣ
Στὸν ὕπνο μου, Ἀργίτισσα,
σὲ εἶδα καὶ σοῦ ζήτησα
ἕνα γλυκὸ φιλί.
Ὅμως ἐσὺ δὲν σίμωνες,
κι' ἀπὸ μακρυὰ ἐθύμωνες,
Ἀργίτισσα τρελλή.
Ὥρα πολλὴ μ' ἐλίγωνες
καὶ στὴν καρδιὰ μ' ἐπλήγωνες
μὲ χίλια δυὸ γινάτια.
Ἄχ! μὰ ἐγὼ δὲν κράτησα
κι' ἐμπρός σου ἐγονάτισα
μὲ δακρυσμένα μάτια.
Καὶ σ' εἶπα: ἔλα, σῶσε με,
κι' ἕνα φιλάκι δῶσε με,
Ἀργίτισσα, γλυκό.
Χάρι μικρὴ σοῦ ζήτησα,
καὶ τὸ φιλί, Ἀργίτισσα,
μὴν τὸ θαρρῇς κακό.
Σ' αὐτὰ τὰ λόγια ἔμεινα
κι' ἐξύπνησα κι' ἀπέμεινα
χωρὶς φιλὶ στὸ στόμα.
Ἄχ! ἀκριβὰ σὰν χρήματα
μοῦ τἄχες τὰ φιλήματα
καὶ στ' ὄνειρο ἀκόμα.
Πηγή: https://el.wikisource.org
Το φίλημα-ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΠΑΡΑΣΧΟΣ
Είναι το φίλημα τροφή πυρίνη της καρδίας,
στιγμή κλαπείσα της Εδέμ, αρχή αθανασίας.
Είναι το μύρον της ζωής, η γλώσσα των αγγέλων,
έρως εις δύο στόματα ευώδη ανατέλλων.
Είναι το φίλημα θερμή πλημμύρα αισθημάτων,
"Χριστός ανέστη της ψυχής", το άσμα των ασμάτων .
Της ήβης ψάλλον όνειρον,υμέναιος καρδίας
άνευ στεφάνων και πομπών , πλην έμπλεον θρησκείας.
Κ'είναι το φίλημα πνοή του πλάστου ζωογόνος,
είναι το ρήμα του Χριστού, ευδαιμονίας στόνος.
Καρδίας δίδυμος ακτίς εις χείλη μυροβόλα,
αιωνιότητος στιγμή και βλάστησις καθ' όλα.
Μ'έν φίλημα γεννώμεθα, μ'έν φίλημα γεννώμεν
κ' εν φίλημα λαμβάνομεν οπόταν τελευτώμεν.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.2
Το φίλημα- ΚΩΣΤΑΣ ΚΡΥΣΤΑΛΛΗΣ
Τον πιστικό τον Ζαχαριά ρωτούν οι σύντροφοί του:
-Τ’έχουν τα χείλια σου, Ζαχιά, κ' είναι βαθιά βαμμένα;
Μην έφαες χαμοκέρασα, μην έφαες βάτου μούρα,
μην τα'βαψες με τη βαφή που βάφεις και τ’ αρνιά σου;
Ουδ’ από χαμοκέρασα, ουδ’ από μούρα εβάψαν,
ουδ’ από κείνη τη βαφή που βάφω και τ’ αρνιά μου.
Ακούστε με, μωρέ παιδιά, να σας το μολογήσω.
Στους ίσκιους και στους έλατους κούρευα την κοπή μου
και τα μαλλιά ήταν κόκκινα και βάψαν τα ψαλίδια.
να την βοσκήσω στα χλωρά τα ριζοβούνια βγαίνω
και τα χορτάρια κόκκινα τα `βρα κι αυτά βαμμένα.
κατέβηκα στον ποταμό να την περιποτίσω
κι εύρα και τα νερά θολά και κόκκινα βαμμένα.
παίρνω την ακροποταμιά και φτάνω σ’ ακροβούνι,
εκεί οπού βγαίνει το νερό κι οπού `ναι ο καταγός του,
κ' είδα κοράσιο οπόσκυφτε κι έπινε με τα χείλια,
κ' είχε τα χείλια κόκκινα σα με βαφή βαμμένα
και σ’ όσες βρύσες έσκυφτε να πιει, σ’ όσα ποτάμια,
έβαψαν όλα τα νερά, έβαψαν τα χορτάρια,
έβαψαν και τα πρόβατα, έβαψαν τα ψαλίδια.
Απαρατάω το ραβδί, κρεμάω τον αραγό μου,
την κόρη αρπάζω οχ’ τα μαλλιά και τη φιλώ στα χείλια
κι έβαψαν και τα χείλια μου.
Πηγή: Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου,Δυο αιώνες ποίηση
Εξομολόγηση-ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Παπά, μια κόρη αγάπησα
και μ’ αγαπούσε σαν τρελλή·
μια μέρα την αγκάλιασα,
πήρα το πρώτο της φιλί.
Παπά, τι συλλογάσαι ;
-Αν την αγάπησες πολύ,
συχωρεμένος να ’σαι.
-Μια μέρα εκείνη ερίχτηκε
στην αγκαλιά μου ντροπαλή
κι αμάρτησα κι αμάρτησε
όχι μονάχα με φιλί.
Παπά, τι συλλογάσαι ;
-Αν την αγάπησες πολύ,
συχωρεμένος να ’σαι.
-Μια μέρα την παράτησα
την όμορφην αμαρτωλή
και δεν της ξαναζήτησα
μήτ’ αγκαλιά, μήτε φιλί.
Παπά, τι συλλογάσαι ;
-Δεν την αγάπησες πολύ,
καταραμένος να ’σαι !
Πηγή:"Σπασμένα μάρμαρα"
Τα φιλιά- ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Για τα προικιά της δεύτερης την πρώτη αγάπη αρνιέται
κι'εκείνη κλαίει και δέρνεται, μα δεν παραπονιέται.
-Κόρη, μη τόσο θλίβεσαι,κόρη, μην κλαις του κάκου,
μα σφίξε την καρδούλα σου, δέσε το νου σου κι' άκου:
Φτωχούλα εσύ, φτωχός εγώ, πώς να σε κάνω ταίρι;
Εκείνη π'αρραβώνιασα γεμάτο έχει κεμέρι .
κι' όταν δική μου θα γενεί μ'όλο το βιος της πόχει,
θέλεις χωράφια; δίνω σου, θέλει χιλιάδες;
-Όχι!
Μηδέ χωράφια θέλω εγώ μηδέ και τα φλωριά της,
σκλάβα η καρδιά μου αλύτρωτη ζητάει τη λευθεριά της...
Απ'τη στιγμή που μου' λαχεν εσένα ν'αγαπήσω,
όσα φιλάκια σου 'δωκα, να μου τα δώσεις πίσω.
-Μετά χαράς σου κόρη μου, κι'αν τάχεις μετρημένα,
λογάριαζέ τα παίρνοντας να μη σου λείψει ούτ'ένα.
Κολλά τα χείλη κι' αρχινά πρώτο φιλί να δίνει
και λαχταρά για δεύτερο και κοκκινίζει εκείνη.
Και πάλι την ξαναφιλεί και λέει στο τρίτο απάνω:
-Κόρη μου, τ'άλλα τα κρατώ και ταίρι μου σε κάνω.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.2
Οχτώ φιλιά- Κ.ΚΑΡΘΑΙΟΣ
Οχτώ φιλιά του πήρε, εννιά δεν ήτανε
κι' έχει απομείνει τώρα μόνη.
Τι ήταν αυτή του κήπου δροσολούλουδο
κι'εκείνος με φτερά από χελιδόνι.
Οχτώ μήνες καρτέραε και ρωτιότανε
κι'έβανε με το νου της. Όμως
τη νύχτα ο κήπος και τ'αστέρια σώπαιναν
και την ημέρα ήταν σκληρός ο δρόμος.
Κι'αφού περάσαν οχτώ Μάηδες που έκλαψε,
χαμογελά, και λέει θλιμένη:
Τι γρήγορα περνά η χαρά! Τι γρήγορα,
τι γρήγορα κι' ο πόνος της διαβαίνει!
Πηγή: Sotto Voce,1940
Η φιλημένη- Ι.Π.ΠΕΤΡΟΥΝΑΚΟΣ
Μη με παιδεύης, μάνα μου καημένη,
και μην ακούς ο κόσμος τι θα πη .
αν είμαι από το Γιώργη φιλημένη,
τα στέφανα θα κρύψουν τη ντροπή.
Μη με παιδεύης . άκου το παιδί σου,
γιατί πριχού η άνοιξη φανή,
άλλη ντροπή θα νοιώση η ψυχή σου
που θάναι από τούτη πιο τρανή.
Στην εκκλησιά θα μέιδης στολισμένη
με ρούχα μυστικού πανηγυριού
κ'εκεί θα με φιλούνε ξαπλωμένη
όλα τα παλληκάρια του χωριού.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη,τ.6
Το φιλί-ΠΕΤΡΟΣ ΒΛΑΣΤΟΣ
Σοβαρεμένα κι άτρεμα κοιτούσανε τ'αστέρια
τη νυχτοκόπα την ερμιά. Στης θάλασσας την άπλα
πανάρχαιο βαθυκέλαδο τραγούδι σκορπαχούσε
σαν ξάκουσμα γλυκύτατο καλόστρατης ονείριας.
Και μες σε γούβα μαλακή των άμμω φωλιασμένοι
σα φίδια φιληθήκαμε. Και τελειωμό δεν είχε
το φίλημα. Απ'τα χείλια μας αναπιωμένη η θέρμη
με δρακοσφίχτρα πεισμωσιά τον πόθο σαλαγούσε
και φρένας θεοτράνταχτης ξεθέριευε σπαρτάρα.
Στα στήθια χάθηκε η καρδιά, και το βουβό το στόμα
δάγκας. Μισόκλειστα,θολά τα μάτια αποσκληραίναν.
Αντράλας συννεφόκαμα ζοφιάζοντας μας κλούσε
και ύστερα αγέρι απόκοσμο πλεκάμενους μας πήρε
σε ξώριασμα αστροπλάνεφτο μες στου καιρού τη σβήση.
Πηγή: Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου,Δυο αιώνες ποίηση
Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου- ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ-ΠΑΠΑ
Πώς άνθισαν απόψε τα φιλιά μου
κ’ έγιναν τα ξερά μου χείλια κήποι
και στα νεκρά σκίρτησαν σωθικά μου
παλιοί λησμονημένοι κάποιοι χτύποι;
Ανέστη, Θε μου, ο πόθος του έρωτά μου,
που ο χωρισμός τον νέκρωσε κ' η λύπη
απόψε μες στην άρρωστη καρδιά μου
που ο πόνος κι ο καημός δεν απολείπει!
Λουλούδια ευωδιαστά γίναν οι πόνοι
και το σφιχτό μου στόμα αχνά γελάει
θαρρώντας πως η αγάπη το σιμώνει.
Πιο γρήγορα το στήθος μου χτυπάει
από μια σκέψη που έκανα και μόνη
που πέρασε σα σύννεφο και πάει...
Πηγή: Νεοελληνική Ποιητική Ανθολογία Παπύρου,Δυο αιώνες ποίηση
Σ'ένα φιλί- ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Καθόσουν απέναντι με μάτια αφειδώλευτα
και στο εξομολογητικό σου βλέμμα,
ασύνταχτα πουλιά πετάρισαν οι λογισμοί μου,
σμάρι ασμίλευτο κουβάριασαν οι πεθυμιές
κι ανυπεράσπιστος στο ανυπόκριτο κάλεσμά σου,
άνεμος αφτέρουγος αγκιστρώθηκα
στης έκστασης την κόχη,
σύννεφο άστατο που σάστισε στης ίριδας τα μάγια ,
βροχή λοξοδρόμησα σε αντηλιές βαμμένη.
Καθόσουν απέναντι ανέκκλητη αρχή
του αξόδευτου ονείρου και της πληρότητας.
Άπλωνε μυστικά η γη τις στράτες της
για να χωράς χαρά και να σε βρίσκω γέλιο,
κι ο χρόνος άφηνε τις ώρες του να αργούνε,
έρωτα να σε προλαβαίνω και ζωή να σε ανακαλύπτω.
Καθόσουν απέναντι μαρμαρυγή αβύσσου,
ναός δίχως ιερό, καταφυγή χωρίς άσυλο.
Και δραπετεύαμε στη σιωπή ασκητές,
συνωμότες το συνεπαρμό μας φυγαδεύαμε.
Πώς πόθησα τούτη την αιωνιότητα,
σ’ ένα σου φιλί να σπαταλήσω!
Πηγή: http://www.alexandris23.net
Τα φιλιά- ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΟΥΚΑΡΗΣ
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά,
όλες οι άλλες λεπτομέρειες
μου διαφεύγουν ―σώμα, κινήσεις,
διαγράμματα
και τα λοιπά.
Το μόνο που θυμάμαι
είναι τα φιλιά
στα χείλια,
σα χαρακιές στα χείλια ― το πάθος
αισθάνομαι ακόμη
πάνω στα χείλια·
σαν απόγνωση
τα φιλιά.
Πηγή: https://edromos.gr
«Επιτύμβιο»- ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ
«Κάθε φιλί που δίνεται, μα κάθε ανεξαιρέτως
ένα τοις εκατό αποτελείται
από αιωνιότητα
κι όλο το άλλο από τον κίνδυνο
να ’ναι το τελευταίο.»
Αλλά και τελευταίο
ακόμα πιο φιλί θα λέγεται
όσο καιρό τουλάχιστον
θα το τραβολογάνε
η μνήμη από τη μιά μεριά
η λήθη από την άλλη
η καθεμιά δικό της θεωρώντας το
ώσπου ο δίκαιος Σολομών
για να φανεί ποιανής δικό της είναι
στη μέση θ’ απειλήσει να το κόψει
μισό να πάρει η μιά μισό η άλλη
κι όποια απ’ τις δυο κάθε φορά
–ποτέ δεν είναι η ίδια–
ουρλιάξει μη.
Κάθε φιλί
αποτελείται εξολοκλήρου από τον κίνδυνο
να ’ναι το τελευταίο.
Διαρκές είναι μόνο
εκείνο το φιλί που ουδέποτε εδόθη.
Σοφές, ειρηνικά το νέμονται
η αναμονή και η παραίτηση
άνθη αντίπαλα οι δυο τους
σε κοινό συμβιβασμένο ανθοδοχείο
κενοτάφιο στολίζουν.
Πηγή: Μεταφερθήκαμε Παραπλεύρως,Κική Δημουλά
Άτιτλο- ΓΙΩΡΓΟΣ Κ.ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ
Ένα φιλί – αθώος σεισμός.
Τα φύλλα σιγοφλοίσβησαν,
Αλάφιασε ο κάμπος μόλις.
Ένα φιλί – δροσιάς γλυκός λυγμός.
Ποτέ πιο αλαφρά δεν ράγισαν
Τα μάρμαρα στα μνήματα.
Πηγή: Ποιήσεις 1963-2003, Γιώργος Κ.Καραβασίλης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης
Φιλί με αναπάντεχη ποιότητα- ΣΑΚΗΣ ΣΕΡΕΦΑΣ
τι στόμα ήταν –αίφνης– απόψε αυτό
απύθμενο αλανιάρικο αδηφάγο
με τίποτε δεν χόρταινε
και τι γλώσσα ήταν αυτή απόψε
άστατη περιηγήτρια σβέλτη
έτοιμη να διδάξει την αταξία
δεν είσαι κορίτσι εσύ
ψιλοβρόχι απάνω σε λαμαρίνα είσαι–
κοσκινίζεις σιγανά
Πηγή: Λεζάντα για μια φωτογραφία, Εκδόσεις Διαγωνίου,1983
Ο φιλημένος- ΣΑΚΗΣ ΣΕΡΕΦΑΣ
Μοναχική επιστροφή μπρος στα σκαλιά, χαράματα:
«καλώς το πριγκιπόπουλο»
λέει το πνεύμα του σπιτιού
τραβώντας μ’ ένα πλοκάμι του τη βαλίτσα πιο μέσα
«έμπα βασιλοπούλα μου»
αναφωνεί η λάμπα του διαδρόμου
με το κακάδι μιας βδομάδας πάνω της να πυρακτώνεται
να στάζει αμέσως εκτυφλωτικό
«να ’μαι λοιπόν στο σπίτι μου»
αναλογίστηκε ο φιλημένος βάτραχος
και μπήκε.
Πηγή:Με την ψυχή στο στόμα (1990)
Το φιλί -ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
Αν μ’ αφήσεις
να αγγίξω τον πυρήνα σου,
καυτό δαμάσκηνο με φλέβες
(πούπουλα χιονιού
οι στεναγμοί σου)
τότε κι εγώ θα σου χαρίσω
κάτι μικρό κι εύθραυστο
σαν σπασμένη φτερούγα πουλιού
σαν ενα »αν» που δεν ξέρει να πετάξει
κάτι αθώο και παλιό
που εκατό χρόνια κοιμάται στα χείλη μου
μέχρι εσύ να το ξυπνήσεις.
Πηγή: Η αλεπού και ο κόκκινος χορός,Εκδόσεις Γαβριηλίδης,2009
Τα φιλιά σου- ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ
Άλλοτε.
Την εποχή των γυπαετών.
Ένα, ένα,
ανεκτίμητα, αιχμηρά,
καυστική ποτάσα,
διάφανες μέδουσες,
γεύση από ζελέ λεμόνι.
Ρακόμελο σε ποτηράκι του ούζου.
Παράνομα και απόλυτα νόμιμα.
Άλλοτε.
Τα φιλιά σου.
Τώρα σαν με δεις,
με φιλάς στο μάγουλο.
Τυχαία.
Και οι λεμονανθοί αδιάκοπα φλυαρούν
στην ακατανόητη γλώσσα τους.
Πηγή: Η αποχώρηση της Λαίδης Κάπα (2004)
Έσκυψε το φιλί γονάτισε...-ΜΑΡΙΑ ΚΥΡΤΖΑΚΗ
Έσκυψε το φιλί γονάτισε
Σαν Ενδυμίων το φιλί
και υπέκυψε
στην φαντασίωση του έρωτα
Πηγή:Λιγοστό και να χάνεται (2002)
Φιλί στον πάγο-ΚΩΣΤΗΣ ΓΚΙΜΟΣΟΥΛΗΣ
Ξυπνάω την παγωμένη νεράιδα
με καυτό φιλί.
Δεν είμαι όμως πρίγκιπας.
Είμαι το κόκκινο βιολί
που επιμένει μέσα
στον αδιάφορο αέρα.
Πηγή: Αγάπη από ζήλια, εκδόσεις Κέδρος, 2004
Θέλω να σε φιλήσω εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος, II-ΝΙΚΟΣ ΕΡΗΝΑΚΗΣ
Ενθουσιασμένη σε ανακάλυψα
Ανάμεσα σε ψυχές νεκρών να παιχνιδίζουν γύρω σου
Κι ένιωσα τη γλώσσα σου στο αίμα μου
Όλοι μιλούσαν γι’ αυτό το πλεονέκτημα που θα μου αποκαλύψεις
Πες μου λοιπόν από πού βγαίνουν τόσοι νεκροί
Δεν είναι συναίσθημα η μελαγχολία μικρή
Είναι τρόπος να υπάρχεις
Όπως όταν ξεκουράζεις το πρόσωπο στα γόνατά σου
Και κοιτάς έξω σαν να ακούς το κύμα
Από εκείνη τη θάλασσα που απαρνηθήκαμε
Κι αν πάλι βρίσκεις ερωτεύσιμες τις πλάνες
Πόσο λες να μας πονέσει η ελπίδα
Αν πρέπει να ταχτώ
Θα ταχτώ στη φαντασία
Εδώ που βρέχει
Κι εσύ είσαι πολύ όμορφη στη φωτογραφία
Φέρεις την Κίνηση
Τη μανία του πανικού
Μα τον εξεγερμένο έρωτά μας
Απειλεί η αγάπη ακόμα
Δεν ξέρουμε να λέμε σ’ αγαπώ
Χωρίς αλάτι στα χείλη
Θα ζήσουμε ανάμεσα σε δυο καθρέφτες
Τι έχει πάει τόσο λάθος μαζί σου
Για να μου αρέσεις τόσο πολύ
Θέλω να σε φιλήσω
Εκεί που ο θάνατος μοιάζει πιο εύκολος
Πηγή: Ανάμεσα σε όσα πέφτει η σκιά,Εκδόσεις Γαβριηλίδης,2013
Το φιλί- ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
το φιλί
ενώνει πιο πολύ
απ’ το κορμί
γι’αυτό το αποφεύγουν
οι πιο πολλοί
Πηγή: http://www.stixoi.info
Το φιλί- ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ
Ο ήλιος έκαιγε, ο αέρας μας δρόσιζε
η θάλασσα είχε ένα σκούρο μπλε χρώμα.
Στο πιο ψηλό κατάστρωμα του πλοίου
φίσκα οι ταξιδιώτες
κι ανάμεσά τους ένα ζευγάρι που φιλιόταν.
Το στόμα της ήταν χαμένο στο δικό του,
κι αν έκρινα απ’ το φιλί
δεν ήταν δύσκολο να φανταστώ
σε τί κραδασμούς ήταν δοσμένοι,
και ποια τέλεια ένωση τους περίμενε.
Παλιά, και σ’ άλλα καράβια
έτυχε να φιλιούνται ατέλειωτα,
ίσως τους εμπνέει η θέα
του ανοικτού ορίζοντα,
ίσως να είναι από σύμπτωση-
πριν ανεβώ τη σκάλα
αυτή τη σκηνή την περίμενα.
Πηγή: Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Το φιλί-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΠΑΚΟΝΙΚΑ
Όσο με φιλούσες
περίμενα το άγγιγμα της γλώσσας,
το στριφογύρισμά της μέσα στο στόμα μου.
Όσο με φιλούσες
είχα την αναίδεια να κρίνω την τέχνη σου,
να μελετάω την υφή και την ένταση
απ’ τα χείλη σου.
Για να σωπάσω,
να πάψω να σε κρίνω,
ήθελα την πρόστυχη τόλμη σου.
Πηγή:Το γυμνό ζευγάρι και άλλα ποιήματα (1990)
Κρυστάλλινο φιλί - ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΜΕΛΗΣ
Πολλή ομορφιά σ’ έχει σκεπάσει,
Πολλή ομορφιά, πολλή κι ασάλευτη.
Με τι χέρια να σε κρατήσω,
Να μη ραγίσει και σχιστεί το αλάβαστρο,
Να μη γλιστρήσει και χαθεί μες απ’ τα μάτια
Το ατόφιο σου κορμί σαν το χρυσόψαρο.
Δεν ξέρω τι να κάμω.
Να σε σκεπάσω μ’ ένα πανί,
Μ’ ένα σεντόνι να σε κρύψω;
Να σ’ αγκαλιάσω ή να σε κλάψω;
Ψάχνω τα στήθη, ψάχνω τα μαλλιά,
Φιλώ τα χείλη σου να σε ξυπνήσω.
Είναι μια ερημία πάνω στα χείλη,
Είναι μια ερημία τρομαχτική.
Σαν όταν σκύβεις και φιλάς
Τα χείλη σου στον καθρέφτη
Και σε φοβίζει το ψυχρό κρυστάλλινο φιλί.
Πηγή: Το δίχτυ των ψυχών (1965)
Το φιλί- ΜΑΡΙΑ ΚΑΡΔΑΤΟΥ
Κάποτε πολύ τον αγαπήσαμε
Έστω για ένα λεπτό
Στην αιωνιότητα πολύ μετράει
Κάποιος γιατί του έμοιαζε
με αγαπημένο πρόσωπο
άλλος γιατί μπερδεύτηκε
αγαπώντας τη ζωή
Άλλοι γιατί δεν διέκριναν
πως φορούσε προσωπείο
Μερικοί γιατί πεθύμησαν
το φιλί του οι παράτολμοι
Κι αμέσως το μετάνιωσαν
και τον έφτυσαν
τον αποκήρυξαν μετά βδελυγμίας
Ξέρει να μεταμφιέζεται σωστά
και την κατάλληλη στιγμή
καρφώνει το μαχαίρι
ο μέγας ραδιούργος
και γητευτής
ο θάνατος
Πηγή: Αβλαβής διέλευση (2009)
Φιλί- ΘΕΟΔΩΡΑ ΝΤΑΚΟΥ
φιλί, που κράτησα στα δάχτυλά μου
για τα μαλλιά της
δάκρυσες, και δεν πρόφτασες να κρυφτείς
Σου γέλασε, παιχνίδισαν
τα βλέφαρά της
πώς να μιλήσεις πια για την αγκαλιά της,
πού να σταθείς;
Πηγή: Ο θάνατος του χρόνου (2004)
Το φιλί -ΓΙΩΡΓΟΣ Λ.ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
Έγειρε να τη φιλήσει
στη μέση του δρόμου
μα απ’ την πολλή λαχτάρα τους
ένα φιλί τους ξέφυγε.
Το μάζεψα προσεκτικά,
κι όταν έφτασα σπίτι
κάτω απ’ το μαξιλάρι μου το έκρυψα –
για το όνειρο της αγάπης.
Πηγή:Flash Back (2010)
Το φιλί-ΜΑΡΙΑ ΤΖΙΚΑ
Φίλησέ με,
σε φιλώ, μου απαντάς,
μα ακουμπάς σκέψεις μπερδεμένες στα χείλη.
Φίλησέ με
όταν στεγνώνεις τα ιδρωμένα από πόθο
ρούχα σε νέφη,
όταν αρπάζεσαι από μια καρδιά
που στάζει χτύπο ακοίμητο στο χάδι,
όταν ξυπόλητος από επιθυμίες
μεριμνάς χαμόγελα
στην πεδιάδα του προσώπου,
όταν περικυκλώνεις με αφανέρωτη σάρκα
τους βαθείς πυρήνες των αγγιγμάτων.
Φίλησέ με,
αν δεν παραδίνεσαι τυφλό κορμί
στο εφήμερο περίγραμμα,
αν δεν χάνεσαι στα άγρια αρώματα των πόρων,
αν δεν ξεσηκώνεις άκρα
που διαλύονται
στα σύντομα χνώτα της σφοδρότητας.
Φίλησέ με,
σου το ορκίζομαι
δε θα ζητήσω τίποτα άλλο
πέρα από το ουράνιο
κι απερίσπαστο φιλί σου.
Πηγή: Ελαττωματικό χώμα (2015)
Φιλί. Ζούνε για ν’ αναπνέουν αυτήν τη μάχη...-ΙΩΑΝΝΑ ΛΙΟΥΤΣΙΑ
Φιλί. Ζούνε για ν’ αναπνέουν αυτήν τη μάχη.
Και να καίγονται και να φοβούνται.
Και να λιώνουνε σαν κάρβουνα στο διάστημα.
Και να μην έχουν πού να πάνε.
Και πυρκαγιά να σιγοκαίει τα σωθικά τους.
Και να φωτίζει τις πληγές τους.
Φίλα με.
Πηγή: Συνομιλίες σε Μη+ (2013)
Φιλί-ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΛΙΤΟΣ
Η μνήμη ενός φιλιού αλλοτινού,
τόσο μικρού, τόσο αέρινου...
Καρφωμένο κι ανεπανάληπτο.
Μήτε δροσιά μήτε καημός
μόνο ανάμνηση.
Κέρασμα του παρελθόντος.
Πηγή: Φως ο τόπος του άλλου τρόπου (2012)
Μ’ ένα φιλί επιληπτικό-ΕΥΤΥΧΙΑ-ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΛΟΥΚΙΔΟΥ
Μ’ ένα φιλί επιληπτικό
να μου στοιχειώνει το κορμί
Με μυρωδιά βασιλικού
Και ήλεκτρου σπινθήρες
Εισχώρησες στης μνήμης
Τις αρθρώσεις
Τυλίγοντας τριγύρω τους
Το νήμα που απλώνεται
Από τον χάρτη της αφής
Κι απ’ τ’ ανοιχτά παράθυρα
Εισβάλλει σαν Πανσέληνος
Σε τοίχους και πατώματα
Για ν’ απειλήσει με πνιγμό
Λυγμούς ονειροβάτες
Πάνω σε ποιήματα άγραφα
Που να θυμίσουν πολεμούν
Κάτι απ’ τις παλιές πληγές
Πηγή: Εν τη ρύμη του νόστου (1999)
Ένα φιλί-ΜΑΡΚΟΣ ΜΕΣΚΟΣ
Α, σφοδρή επιθυμία με κατακλύζει
μαύρο σκαρπίνι στο ψιλό χορτάρι
βρεγμένη χλόη στα στήθια των νεκρών.
Γέμισε το πρόσωπό μου αστέρια απ’ τα φιλιά σου
και φεγγοβολώ σαν έναστρος ουρανός. Όμως
όταν με φιλάς δεν ονειρεύομαι μαζί σου στα λιβάδια.
Με κόπο συγκρατώ όλους αυτούς που πλάγιασαν στο στήθος μου
στη ματωμένη χλόη έγειραν αναστενάζοντας
κι αποζητώντας ένα φιλί δικό σου.
Πηγή:Μαυροβούνι (1963)
Το φιλί του πατέρα μου- ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΗΣ
Απ’ όλες τις χαρές μου η πιο βαθύτερη,
κι απ’ το γλυκότερό μου ακόμα πόθο,
κάτι που μου χαρίζει τον Παράδεισο,
και κάτι που βαθιά στα σπλάχνα νιώθω,
είναι ν’ ακούω το γέρο τον πατέρα μου
να λέει πως αγαπούσαν οι παλιοί,
και -τι ντροπή- πως έδωσε στη μάνα μου,
πριν παντρευτούνε ακόμα, ένα φιλί.
Κ’ ενώ γελάμε γύρω με τη μάνα μας,
που ακόμα κι ως τώρα κοκκινίζει,
στα σωθικά μου μέσα ξάφνου αισθάνομαι
κάτι που με κεντάει και φτερουγίζει,
σαν κάποιου μακρινού πουλιού κελάηδημα,
που μες στο δάσος, νύχτα, αντιλαλεί.
Μην είσαι συ, ψυχή μου, σπίθα που άναψες
από το πρώτο εκείνο τους φιλί;
Πηγή: https://www.stixoi.info
Το διάφανο μετάξι-ΓΙΩΡΓΗΣ ΠΑΥΛΟΠΟΥΛΟΣ
Από το ένα μέρος οι δυο μας
να έχουμε δοθεί σαν άλλοτε σον έρωτα.
Κι από το άλλο μέρος οι δυο μας πάλι
ασάλευτοι τώρα να κοιτάζουμε.
Κοιτάζαμε τα διψασμένα σώματα
που ήμαστε κάποτε
κοιτάζαμε την ηδονή τους και ποθούσαμε
και λιώναμε να σμίξουμε μαζί τους.
Όμως ανάμεσά μας ένα μετάξι διάφανο
σχεδόν αόρατο μας χώριζε για πάντα.
Γύρισε τότε και μού έδωσε με δάκρυα στα μάτια
ένα φιλί που έκοβε τα χείλια σαν μαχαίρι.
Το πήρα και αρχίζοντας να σκίζω τον αέρα
μας φάνηκε τάχα πως περάσαμε στην αγκαλιά τους
και σμίξαμε τους άλλους εαυτούς μας.
Κι Εκείνη επήγε με τον Άλλο
Κι εγώ επήγα με την Άλλη.
Πηγή: Πού είναι τα πουλιά;-Εκδόσεις Κέδρος,2004
Το φιλί- ΑΝ ΣΕΞΤΟΝ
Το στόμα μου ανθίζει σαν πληγή.
Πέρασα όλη τη χρονιά αδικημένη, κουραστικά
αργόσυρτες
οι νύχτες, άδειες, σκληροί αγκώνες μόνο
και στοίβες χαρτομάντιλα που φώναζαν
«κλαψιάρα,
κλαψιάρα, τί χαζή που είσαι!».
Άχρηστο το κορμί μου μέχρι χθες.
Σήμερα σκίζονται οι ορθές του γωνίες.
Σήμερα σκίζει τα ρούχα τα σεμνότυφα
κόμπο τον κόμπο
και κοίτα – με τρυπούν ολόκληρη καρφιά
ηλεκτρισμένα.
Σβιιινιν! Ανάσταση!
Κάποτε το κορμί μου ήτανε βάρκα, σκέτο ξύλο
σε αχρηστία, με δίχως θάλασσα από κάτω,
με την μπογιά της ξεφτισμένη. Ένας σωρός σανίδες,
τίποτ’ άλλο. Όμως εσύ με σήκωσες, μ’ αρμάτωσες.
Έγινα η εκλεκτή σου.
Τα νεύρα μου έχουν τεντωθεί. Τ’ ακούω σαν
μουσικά όργανα. Στη θέση της παλιάς σιωπής
ασταμάτητα χτυπούν τα τύμπανα, οι χορδές. Δικό σου
έργο είναι.
Ιδιοφυΐα στην πράξη. Αγάπη μου, ο συνθέτης έπεσε
στη φωτιά.
Μετάφραση: Δήμητρα Σταυρίδου
Πηγή: https://n-tomaras.blogspot.com
Δίψα φιλιού-ΦΕΡΝΑΝΤΑ ΡΕΓΚΑΛΙΑ ΦΑΣΙ
Τα μπράτσα μου αν ανοίξω στο διάστημα
τον πόθο σου ρουφώντας,
ρίγος μακρύ μες στα νεφρά μου αρπίζει
κι είναι σάμπως τα χείλη σου
να μου φορούν ένα χλωρό φουστάνι από φιλιά.
Στο ευωδερό λιβάδι αν περπατήσω,
τώρα που τα χορτάρια του τρυφέρανε ο Απρίλης,
σπαθί εραστή θαρρείς με διαπερνά:
Μπήγω φωνή,που μόνο σένα θα'θελε.
Χαϊδεύοντας αυτό το τριαντάφυλλο
Εξαίσια γλιστρούν στα δάχτυλά μου ανάμεσα
βελούδα κι αναμνήσεις,
τότε δαγκώνω τα λεπτά μου πέταλα.
Άλλο λουλούδι ασθμαίνοντας γυρεύω ύστερα,
και που μου δίνει έτσι, όσο χορτάσω.
το μακρινό σου στόμα,αγαπημένε μου.
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη-Παπά
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδ.Γεωργίου Παπαδημητρίου,1953
Έρευνα-επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
Έννεπε Μούσα, Ιστότοπος ποίησης και μουσικής
