Το καλοκαίρι υποτίθεται πως έφυγε,αν και κάτι μου λέει πως η ζέστη θα μας βασανίσει για πολύ ακόμη. Για να δούμε τι έγραψαν οι ποιητές για το δροσιστικό παγωτό!
Ο παγωτατζής - ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Του παγωτατζή το καροτσάκι στο σοκάκι
μέσα στο χρυσό λιοπύρι του φτωχού το πανηγύρι,
μέσα στο χρυσό λιοπύρι του φτωχού το πανηγύρι.
Τρέχουν τα μικρά τ’ αγόρια σαν κοκόρια
και πιο πέρα τα κοράσια σαν ζουμπούλια, σαν κεράσια.
Ένα παγωτό χωνάκι κρέμα, φράουλα, σοκολάτα
δρόσιζε όλο το δρομάκι, τι 'ν’ τα νιάτα, τι 'ν’ τα νιάτα.
Μια καρδιά γαρουφαλιά μοναχά δεν τη δροσίζει
καίγεται στη σιγαλιά ρουμπινιά φωτιά και τρίζει,
καίγεται στη σιγαλιά ρουμπινιά φωτιά και τρίζει.
Του παγωτατζή το καροτσάκι στο σοκάκι
μια λευκή εκκλησούλα καμωμένη από δροσούλα,
μια λευκή εκκλησούλα καμωμένη από δροσούλα.
Είναι το μικρό χωνάκι σαν κεράκι,
λίγο λίγο λιώνει, σβήνει, του καημού συχώριο δίνει.
Ένα παγωτό χωνάκι κρέμα, φράουλα, σοκολάτα
δρόσιζε όλο το δρομάκι, τι 'ν’ τα νιάτα, τι 'ν’ τα νιάτα.
Μια καρδιά γαρουφαλιά μοναχά δεν τη δροσίζει
καίγεται στη σιγαλιά ρουμπινιά φωτιά και τρίζει,
καίγεται στη σιγαλιά ρουμπινιά φωτιά και τρίζει.
Πηγή: Δίσκος του 1963,Σύνθεση: Σπήλιος Μεντής,Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου
Με τον τρόπο του Γ. Σ.-ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει
Στὸ Πήλιο μέσα στὶς καστανιὲς τὸ πουκάμισο τοῦ Κενταύρου
γλιστροῦσε μέσα στὰ φύλλα γιὰ νὰ τυλιχτεῖ στὸ κορμί μου
καθὼς ἀνέβαινα τὴν ἀνηφόρα κι ἡ θάλασσα μ᾿ ἀκολουθοῦσε
ἀνεβαίνοντας κι αὐτὴ σὰν τὸν ὑδράργυρο θερμομέτρου
ὡς ποὺ νὰ βροῦμε τὰ νερὰ τοῦ βουνοῦ.
Στὴ Σαντορίνη ἀγγίζοντας νησιὰ ποὺ βουλιάζαν
ἀκούγοντας νὰ παίζει ἕνα σουραύλι κάπου στὶς ἀλαφρόπετρες
μοῦ κάρφωσε τὸ χέρι στὴν κουπαστὴ
μιὰ σαΐτα τιναγμένη ξαφνικὰ
ἀπὸ τὰ πέρατα μιᾶς νιότης βασιλεμένης .
Στὶς Μυκῆνες σήκωσα τὶς μεγάλες πέτρες καὶ τοὺς θησαυροὺς τῶν Ἀτρειδῶν
καὶ πλάγιασα μαζί τους στὸ ξενοδοχεῖο τῆς «Ὡραίας Ἑλένης τοῦ Μενελάου»
χάθηκαν μόνο τὴν αὐγὴ ποὺ λάλησε ἡ Κασσάντρα
μ᾿ ἕναν κόκορα κρεμασμένο στὸ μαῦρο λαιμό της.
Στὶς Σπέτσες στὸν Πόρο καὶ στὴ Μύκονο
μὲ χτίκιασαν οἱ βαρκαρόλες.
Τί θέλουν ὅλοι αὐτοὶ ποὺ λένε
πὼς βρίσκουνται στὴν Ἀθήνα ἢ στὸν Πειραιά;
Ὁ ἕνας ἔρχεται ἀπὸ Σαλαμίνα καὶ ρωτάει τὸν ἄλλο μήπως «ἔρχεται ἐξ Ὁμονοίας»
«Ὄχι ἔρχομαι ἐκ Συντάγματος» ἀπαντᾶ κι εἶν᾿ εὐχαριστημένος
«βρῆκα τὸ Γιάννη καὶ μὲ κέρασε ἕνα παγωτό».
Στὸ μεταξὺ ἡ Ἑλλάδα ταξιδεύει
δὲν ξέρουμε τὴν πίκρα τοῦ λιμανιοῦ σὰν ταξιδεύουν ὅλα τὰ καράβια
περιγελᾶμε ἐκείνους ποὺ τὴ νιώθουν.
Παράξενος κόσμος ποὺ λέει πὼς βρίσκεται στὴν Ἀττικὴ
καὶ δὲ βρίσκεται πουθενὰ
ἀγοράζουν κουφέτα γιὰ νὰ παντρευτοῦνε
κρατοῦν «σωσίτριχα» φωτογραφίζουνται
ὁ ἄνθρωπος ποὺ εἶδα σήμερα καθισμένος σ᾿ ἕνα φόντο μὲ πιτσούνια καὶ μὲ λουλούδια
δέχουνταν τὸ χέρι τοῦ γέρο φωτογράφου νὰ τοῦ στρώνει τὶς ρυτίδες
ποὺ εἶχαν ἀφήσει στὸ πρόσωπό του
ὅλα τὰ πετεινὰ τ᾿ οὐρανοῦ.
Στὸ μεταξὺ ἡ Ἑλλάδα ταξιδεύει ὁλοένα ταξιδεύει
κι ἂν «ὁρῶμεν ἀνθοῦν πέλαγος Αἰγαῖον νεκροῖς»
εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ θέλησαν νὰ πιάσουν τὸ μεγάλο καράβι μὲ τὸ κολύμπι
ἐκεῖνοι ποὺ βαρέθηκαν νὰ περιμένουν τὰ καράβια ποὺ δὲν μποροῦν νὰ κινήσουν
τὴν ΕΛΣΗ τὴ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗ τὸν ΑΜΒΡΑΚΙΚΟ.
Σφυρίζουν τὰ καράβια τώρα ποὺ βραδιάζει στὸν Πειραιὰ
σφυρίζουν ὁλοένα σφυρίζουν μὰ δὲν κουνιέται κανένας ἀργάτης
καμμιὰ ἁλυσίδα δὲν ἔλαμψε βρεμένη στὸ στερνὸ φῶς ποὺ βασιλεύει
ὁ καπετάνιος μένει μαρμαρωμένος μὲς στ᾿ ἄσπρα καὶ στὰ χρυσά.
Ὅπου καὶ νὰ ταξιδέψω ἡ Ἑλλάδα μὲ πληγώνει
παραπετάσματα βουνῶν ἀρχιπέλαγα γυμνοὶ γρανίτες...
τὸ καράβι ποὺ ταξιδεύει τὸ λένε ΑΓΩΝΙΑ 937.
Α/π Αὐλίς, περιμένοντας νὰ ξεκινήσει. Καλοκαίρι 1936
Πηγή: Γ. Σεφέρης, Ποιήματα, Ίκαρος
ΙΧ -ΤΙΤΟΣ ΠΑΤΡΙΚΙΟΣ
Πολυθρόνες, παγωτά
αξιοπρεπή γκαρσόνια
—"Αρραβωνιάστηκαν σου λέω".
Τεζαριστά φουστάνια
χαμηλά φώτα
η τραγουδίστρια της μόδας.
—"Πρώτα σε δικηγορικό γραφείο για την άδεια
κι έπειτα στο εξωτερικό για τις σπουδές".
—"Εγώ σε πέντε χρόνια παίρνω προαγωγή
και σ' άλλα πέντε άλλη".
Τεζαριστά φουστάνια, μνηστείες
προβιβασμοί
έπειτα σπίτι δίχως ενοικιοστάσιο
το βράδι συζητήσεις για τον Έλιοτ και το σοσιαλισμό
και σε πέντε χρόνια...
Σε πέντε χρόνια;
Απόψε είχαν μια είδηση τα φύλλα:
"Η απεργία ουδέν σημείον κάμψεως
παρουσιάζει..."
Πηγή: «Largo», Αθήνα, 1951
Στην Έκθεση-ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ
Σε γνώρισα στην Έκθεση, μέσα στα φώτα,
μέσα στον κόσμο, στο πολύ κολλητήρι,
κι αμέσως σου πρότεινα να πάμε σε καμιά ερημιά.
Μα εσύ είχες έρθει απ’ το χωριό για διασκέδαση•
έπρεπε ν’ ανέβουμε στ’ αυτοκινητάκια,
να πάρουμε παγωτό, να μπούμε στο σπίτι του τρόμου,
να σε κεράσω σάντουιτς και μαύρη μπίρα,
να σου αγοράσω κανένα τσακμάκι για ενθύμιο.
Δε σκέφτηκα πως ήσουν μπουχτισμένος από ερημιές.
Πηγή: «Ανυπεράσπιστος καημός», Διαγώνιος, Θεσσαλονίκη, 1960
Requiem-ΚΟΥΛΑ ΑΔΑΛΟΓΛΟΥ
•
Ενώ περιμέναμε το θάνατο
άνοιξε η πόρτα και μπήκε ένα πουλί
αντί για κελάηδημα
διπλώθηκε μ ένα σπασμό στο στομάχι.
•
Ενώ περιμέναμε το θάνατο
άνοιξε η πόρτα και μπήκε μια κρεμάστρα
με το γαλάζιο σου κουστούμι
και με πολύχρωμες κορδέλες,
για να στολίσουμε τις μέρες
που θα υποκρινόμαστε πως ζούμε.
•
Τις ημέρες που δε γελούσαμε
ήρθαν το Κουστοχώρι και το Ξερολίβαδο
ντυμένα λήθη.
Όμως εσύ δε γελιόσουν
τρύπωσες πονηρά μέσα στα μάτια μας
κι όλα πια έχουν τη δική σου όψη.
•
Τις ημέρες που γυρεύαμε παραμυθία
έβγαλαν δίσκο
και μας έφεραν ψιχία,
τίποτε πιο αυθόρμητο.
Τότε κι εγώ
έκατσα κι ονειρεύτηκα
το δέντρο με τα μεγάλα
ώριμα
φιλιά.
•
Στην εκκλησία άναψε μονάχα ένας πολυέλαιος.
Η βυσσινιά γυναίκα
δεν ήθελε με κανέναν τρόπο να χάσει το χρώμα της.
Μοίρασαν το κορμί σου σε σπόρους•
τα πουλιά δεν πλησίασαν.
Ήρθαν αντίθετα αγύρτες
φορτωμένοι σακιά και λαγήνια,
ενώ το παιδί ζητούσε μάταια
παγωτό χωνάκι.
Πηγή:«Στο μεταίχμιο», ιδιωτική έκδοση, Θεσσαλονίκη, 1992
Γραμμές αυθόρμητης επικοινωνίας-ΕΥΓΕΝΙΑ ΒΟΓΙΑΤΖΗ
Όχι από τα χαραγμένα μονοπάτια,
μέσα από το γρασίδι
μ’ αρέσει να βαδίζω
ακόμη και στα πάρκα τα καλοσχεδιασμένα,
αυτά που οριοθετούν σαφώς
οι πλακοστρώσεις κι οι βραχόκηποι.
Μ’ αρέσει να κλωτσώ
παρείσακτα πεσμένα φύλλα,
όσα γλιτώνουν από τις μηχανές
της σκούπας αναρρόφησης
και χαρτιά να συναντώ πεσμένα
από τα παγωτά
των άτακτων νηπίων.
Μ’ αρέσει να τραβώ με τις πατούσες μου,
γραμμές αυθόρμητης επιθυμίας
διερχομένων περιπατητών,
ώστε οι μελλοντικοί σχεδιαστές
των πάρκων ν’ αντιληφθούν
πόσο απερίσκεπτες μελέτες υλοποίησαν...
Πηγή: «Μικρές αντιφάσεις»,2009
Να λιώνουν..-ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ
Να περπατήσουμε
δίπλα στο ποτάμι,
να κουραστούμε,
να καθίσουμε σ' ένα παγκάκι.
Η μεγαλύτερη διασκέδαση
να είναι το παγωτό ξυλάκι:
να λιώνουν τα μάτια
στα μάτια του άλλου.
Πηγή: "Τριλογία", Εκδόσεις Παρουσία, 2012
Όχι και τόσο αφηρημένη τέχνη-ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΥΦΙΛΤΖΟΓΛΟΥ
Ίσως
κι ο θάνατος να είναι ένα διάλειμμα
−κάποιοι το πιστεύουν−
στο μπάνιο δίπλα στα ξυριστικά
στην καμένη λάμπα της κουζίνας
στο κλειστό ψαράδικο λόγω πανσελήνου
όμως εδώ δεν είναι Αϊντάχο ή Λονγκ Άιλαντ
παρά το Διδυμότειχο λίγο πιο κάτω από το Τριεθνές
κι ίσως εδώ
τα πρωινά χασμουρητά να μοιάζουν
με ηφαιστειακές κοιλάδες
η γλώσσα ίδια αμοιβάδα
το πλειστόκαινο μόλις που να φαίνεται απ' τον αεραγωγό
κι ίσως ο θάνατος εδώ
είναι ένα αντίστροφο καθήκον
μία προσποίηση
όπως
ένα χωνάκι παγωτό
στο χέρι ενός συνοριοφύλακα
Πηγή: «Με ύφος ινδιάνου», Εκδόσεις Μελάνι,2014
Άτιτλο-ΧΡΥΣΑ ΒΛΑΧΟΥ
Ταξίδι με τρένο. Ακουμπισμένη στο παράθυρο. Ψιθυρίζω μια
λέξη. Η λέξη γίνεται τοπίο. Χάνομαι σε φως σφραγισμένο. Οι
τσιγγάνοι τραβούν την ταινία. Το μέρος φλογίζεται. Φωτιές
από ξερά χόρτα, ασβέστης σε πεζούλια, φλουριά σε κόκκινα
μαντήλια χτυπάνε ρυθμικά τους γοφούς, τα μικρά παιδιά
κοιτάζουν τη γραμμή των υπερηχητικών αεροπλάνων, τα
σκυλιά λυτά και ήρεμα, κουτσούβελα κλαψουρίζουν και
ζητάνε αγκαλιά, οι μάνες τα βουτούν από τη μασχάλη και
τα χώνουν σε τσίγκινη λεκάνη με νερό, αυτά τσαλαβουτούν
και ησυχάζουν, οι μύγες κολλούν στο ματωμένο πόδι
του παππού, οι άντρες κουβαλούν καλαμιές, οι γυναίκες
μαζεύουν δυόσμο, ένα τρίκυκλο περνά, πατά το κλάξον τρεις,
τα παιδιά πετάγονται στο δρόμο, ζητούν παγωτό χωνάκι. Ο
αγέρας άπνοος.
Πάντα κάτι λείπει. Ένα πρόσωπο ή ένα τραγούδι.
Πηγή: «Η ταραχή του νόστου»,Εκδόσεις Θερμαϊκός,2015
Μπάλα αγάπης-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΖΗΣ
Μας αρέσουν οι σφαίρες
τα πολύχρωμα αερόστατα
οι μπάλες του παγωτού
τα δυο μάτια που αν τα θυμόμαστε
κοιτάζουν πίσω απ’ τα δικά μας
τα γεμάτα γυναικεία στήθη
και οι ολοστρόγγυλοι γλουτοί.
Αγαπούμε τις σφαίρες πιο πολύ το καλοκαίρι
όταν ο ήλιος γίνεται από ύλη σκοτεινή
κι όταν από την τήξη οι λέξεις
χάνουνε τ'αγκάθια τους
και η Ευαγγελία κουλουριάζεται ζεστή
γύρω από την κόρη μας
σαν μια μπάλα αγάπης.
Πηγή: «Η γλώσσα των υπερηρώων»,Εκδόσεις Κοινωνία των δεκάτων,2015
λ-ΕΛΕΝΗ ΑΛΕΞΙΟΥ
Όταν δεν σ’ έχω
ένα κορίτσι τραμπαλίζεται αδέξια
στο ταυ της τυραννίας.
Εν ώρα κοινής ακινησίας
λικνίζεται επιδεικτικά
σε σιδερένια κούνια αγκαλιά.
Το μεσημέρι τρίζει σκοινί τεντωμένο που
«έξω απ’ το σπίτι! τιμωρία!»
φοβέρισμα ευανάγνωστο απλώνεις.
Σε έχει πατέρα φίλο εραστή
σε φωνάζει «κύριε».
Πάλι βγαίνεις στο μπαλκόνι
πάλι να το μαλώσεις
λιώνει απαρηγόρητο το παγωτό
κι η παιδική μου χαρά ερημώνει.
Όταν δεν σ’ έχω κάνω τσουλήθρα στο λάμδα
μιας πανύψηλης λύπης.
Πηγή: "Ποιήματα που γράψαμε μαζί", Εκδόσεις Μελάνι, 2015
X X I I I-ΜΑΡΙΑ ΙΩΑΝΝΟΥ
Οι έρωτες τον Αύγουστο
είναι- αλλιώτικοι.
Έχουν μια θλίψη,
κάτι που αρχίζει για να τελειώσει σύντομα,
μια γεύση παγωτό που λιώνει,
μυρωδιά θαλασσινής αύρας που απομακρύνεται,
τον καπνό του τελευταίου πλοίου που φεύγει απ’ το λιμάνι,
ένα χάδι μετέωρο,
ένα ταξίδι επιστροφής.
Οι έρωτες τον Αύγουστο
που ξεκινάνε μ’ ένα αντίο
κι εγώ… εγώ που σε γνώρισα Αύγουστο…
Πηγή:Αύριο λοιπόν…,Εκδόσεις Ιωλκός,2016
άτιτλο-ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΕΩΡΓΟΤΑ
και θα μεγαλώνουμε
και θα γκρινιάζεις και θα φοβάμαι
και θα κρύβομαι πάλι
και θα φεύγεις
και θα βλέπουμε τις ρυτίδες να έρχονται
και θα σου κρατώ τα δάχτυλα σφιχτά
και θα σε κοιτάζω με την ίδια προσμονή
και θα περιμένω να μου φέρεις παγωτό βανίλια
και θα σε αγκαλιάζω την ώρα που βαθαίνει ο νους μου
και θα μετανιώνω για όσα δεν σου είπα
και θα θυμώνω με όσα σού φώναξα
και θα είσαι η σκέψη μου
και θα είμαι η φυγή σου
και θα σε αποπλανώ
και θα με παρασύρεις
και θα σε ξυπνώ να πας στη δουλειά
και θα μου θυμίζεις να ποτίσω τον βασιλικό
και θα μου μαγειρεύεις το αγαπημένο μου φαγητό
και θα σου ζωγραφίζω τους τοίχους
και θα θες να πάμε διακοπές για πάντα
και θα θέλω να ζούμε χωρίς ανάσα
και θα κοιμόμαστε κάτω από τ’ αστέρια
και θα με λες ρομαντική
και θα σε λέω αγάπη μου
και θα τρυπώνω μέσα στα μάτια σου
και θα είσαι το καταφύγιό μου
και θα είμαι οι νύχτες σου
και θα είμαστε μαζί
και θα αντέχουμε
-και ναι, κάπως έτσι θα μεγαλώνουμε την αγάπη
Πηγή:" Στην πιθανότητα στηρίζεται η αγάπη", Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2016
Η κυρία Ειρήνη-ΔΗΜΗΤΡΑ Χ.ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
Την πένθησαν ειλικρινά.
Μα με τα χρόνια
Παρηγορήθηκαν αυτοί που την αγάπησαν.
Μόνη της κάθεται πια στα σκαλοπάτια
Και γευματίζει κίτρινα λουλούδια πελώρια
Τείνοντας στους περαστικούς τη βεντάλια:
«Προφυλαχτείτε! Με τον θερμόν αέρα
Λιώνουν τα πρόσωπα από παγωτό
Που τόσο λαίμαργα, τόσο απολαυστικά
Καταβροχθίζει ο έρωτας..»
Παιδάκια παίζουν μες στη βρόμικη ζάχαρη,
Αυτοκίνητα φρενάρουν στα φανάρια,
Κάποιος εντέλει θα ενοικιάσει
Αυτό το σπίτι με τα κίτρινα αποφάγια
Που έχουν μια τέτοια εγκάρδια μυρωδιά.
Πηγή: «Παράκτιος οικισμός»,Εκδόσεις Μελάνι,2017
Κανονικότητα -ΑΡΧΟΝΤΟΥΛΑ ΔΙΑΒΑΤΗ
Εγώ
Μ’ αυτό το σχήμα των ματιών μου
Σας σκέφτομαι συχνά με τόση αγάπη
Που θέλω να σας αγκαλιάσω και να σας παρηγορήσω
όλους εσάς μ’ ένα χρωμόσωμα λιγότερο
Ενώ εγώ κι οι φίλοι μου
με ένα παραπάνω.
Μην υποφέρετε και μην αγχώνεστε.
Και η ζωή τι είναι;
Βρέχει και βρέχομαι, χαμογελώ, χορεύω στη βροχή.
Τρέχω με τα πατίνια μου στην παραλία
ή αγοράζω παγωτό
Πηγή:«Όπως η Μπερλίνα», εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη, 2017
Σκέψου-ΜΥΡΣΙΝΗ ΓΚΑΝΑ
Σκέψου
να είχαμε μαζί ένα παρελθόν.
Να είχαμε γνωριστεί παιδιά
σε κάποιο εξοχικό
να μας έδεναν
μεσημέρια με ζέστη
βαρετά και ιδρωμένα
και βράδια με λουκουμάδες
και παγωτά στις πλατείες.
Και να βρισκόμασταν
τώρα ξανά
και να' κλειναν ξαφνικά
τα χρόνια
πόρτες συρόμενες πίσω μας
και στα τετράδια να γίνονταν
οι παρατατικοί
μέλλοντες διαρκείας.
Πηγή: «Τα πέρα μέρη»,Εκδόσεις Μελάνι,2017
Όλα με δόσεις-ΙΩΑΝΝΑ ΛΙΟΥΤΣΙΑ
Τα φιλάκια χωρίς κουκούτσια
οι έρωτες δίχως μέλλον
το γάλα από σόγια
γιαούρτια με 0%
coctails χωρίς αλκοόλ
γαλοπούλα βραστή και
τα μπιφτέκια στον ατμό
σαλάτα χωρίς λάδι
κι αντί για παγωτό frozen yogurt.
Καλά που είναι κι ο Μπουκόβσκι
να ισορροπεί τον αλιτήριο μέσα μας.
Πηγή: "Η σιωπή σε δύο χώρους", Εκδόσεις Οροπέδιο, 2018
Κι υποκλίνεται-ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ
Ο θάνατος είναι ένας ευγενικός κύριος που ανοίγει
μιαν ομπρέλα,
"συγγνώμη" λέει στους περαστικούς "δεν σας πρόσεξα,
την επόμενη φορά θα με βρείτε στο περίπτερο,
θα τηλεφωνώ, ελάτε να σας κεράσω ένα παγωτό "
-κι υποκλίνεται.
Πηγή: «Ποιήματα»,Εκδόσεις Ενδυμίων,2018
Είναι καλά μέσα στο ποίημα-ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΣΙΓΚΡΑΣ
Τι να τους πεις;Ποιο θα'ναι το επόμενο τραγούδι;
Υπάρχει καιρός να τραγουδήσεις μόνον όταν υπάρχει, γενικά, καιρός.
Δε βαριέσαι, τι να φοβηθούμε εμείς,
Με τον Γκαούρ και την πανώρια Ταταμπού στο πλάι μας;
Όσο είμαι μες το ποίημα θα ζήσω πενήντα χρόνια
Με το νάνο Ποκοπίκο, τη μελιστάλαχτη Χουχού
Κάτω από ένα ξυλάκι ΕΒΓΑ.
Θα κυνηγήσω ακρίδες που σπιθίζουνε στα θερινά ξερόχορτα,
Θα πάω στο Πάνθεον το βράδυ, να δω το Μανέλη ντυμένο οδαλίσκη.
Είναι καλά μέσα στο ποίημα.Η μια γιαγιά έχει καρφώσει πάντα
Με βοσκοπούλα που'χει τρίγωνο κεφάλι,
Η άλλη μαγειρεύει γεμιστά.
Είναι ζεστά μέσα στο ποίημα-
Έξω όμως έχει σκοτεινιάσει και βαριές πέφτουνε στάλες.
Πηγή: «Ποιήματα»,Εκδόσεις Ενδυμίων,2018
Κυρά-Μαρίκα-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΜΑΡΙΝΗ
Κλειστό το σπίτι της ακόμα
και βουβό
μέχρι ν’ αποφασίσουν
τί θα κάνουνε μ’ αυτό
οι κληρονόμοι.
Όμως η βυσσινιά
απτόητη στον κήπο θάλλει.
Την είδα φορτωμένη
με καρπούς,
σαν χέρια
να κουνάει τα κλαριά της.
Κι έσταξε η μνήμη
βύσσινο γλυκό
πάνω σε άσπρο παγωτό
καϊμάκι.
Βράδια καλοκαιριού
στον ανθισμένο, τότε, κήπο της.
Μελαχρινή, ξερακιανή γειτόνισσα,
φιγούρα αναπόσπαστη
των παιδικών μου χρόνων.
Μου φάνηκε πως άνοιξε
η πόρτα η κλειστή
και βγήκε,
παρ’ όλο της τον θάνατο,
καλούδια, σαν τη βυσσινιά
φορτωμένη
να μας κεράσει πάλι.
Πηγή: [Οι ζωές των άλλων], «Τα χέρια και ο χρόνος», Εκδόσεις Κέδρος,2018
about blank-ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΑΡΒΑΝΙΤΗΣ
Ποτέ μου δεν αγόρασα μπεστ σέλλερ,
λουλούδι πλαστικό, ποδήλατο κλεμμένο…
Είναι κι αυτή μια στάση
μια ποιητική του ελάχιστου⸱
ένα παράθυρο κενό το μέλλον ν’ αγναντεύεις
ένα κλειστό περίπτερο και γύρω περιστέρια
ένα χωνάκι παγωτό στο δρόμο πεταμένο
μια γεύση αμύγδαλου ή ροδάκινου
ένας καβγάς βουβός με τ’ άγραφο χαρτί, τα δέντρα, τ’ άνθη,
όλο το σύμπαν…
Ναι! Το ποίημα είναι μικρό και στρογγυλό⸱
το ποίημα είναι μια κάτασπρη ασπιρίνη.
Πηγή:" Παράθυρο στο Βερολίνο", Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 2019
Τα βουνά της Μάνης-ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΕΑΣ
Στις ακτές της τρώνε παγωτά
Δημοκρατικοί και όργανα των εθνικιστών
Τρώω και εγώ ένα διπλό παγωτό
Καϊμάκι με φράουλα
Ελληνική συνταγή
Δημοκρατική
Η πόλη κοντά στις πλαγιές
Απολαμϐάνει καθημερινά τη θέα
Με τρεις τόνους καϊμάκι
Τα βουνά της Μάνης γεμάτα απὸ πιτσιρίκια
Τα παγωτά δημιουργούνται επιτόπου όπως πάντα
Γάλα σε σκόνη και πολλά πολλά χρώματα
Σπουδαία χρώματα
Σπουδαίες πλαγιές
Πηγή:"Αφροδίτη στα μπλε", Το ροδακιό, 2019
[Όπως κοιτάς ψηλά]-ΕΛΕΝΗ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ
Όπως κοιτάς ψηλά,
αεράκι καλόγνωμο γνέφει σ' ένα γλάρο
να παίξει μαζί σου στον ουρανό.
Η φωνή ενός πραματευτή σιμώνει όλο και πιο κοντά.
Όλα. Όλα τα θέλεις.
Τα παγωτά και τ' αυτοκίνητα και τις γλυκές πορτοκαλάδες
κι ένα σωσίβιο κόκκινο.
Η προσμονή της χαράς ένα νιόφερτο κύμα
φέρνει μαζί του αστερίες.
Πηγή: "Ώρες",Εκδόσεις Ιωλκός ,2020
Αδίστακτα απογεύματα-ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΟΚΟΣ
Καταψηφίζαμε τον ήλιο.
Ασταμάτητα.
Ώσπου έδυε απ’ το θρόνο του.
Φορούσαμε τ’ αδίστακτα
απογευματινά χαμόγελά μας,
ρυθμίζοντας τους χτύπους της καρδιάς
στο αυτονόητο.
Ανοιγοκλείναμε τα καλοκαιρινά μας μάτια
με ένταση πρωτόγονη,
προσβάλλοντας βάναυσα
τη σιωπή των ενηλίκων.
Είχαμε όλοι γεννηθεί απόγευμα,
έξω από ένα ψυγείο με ΑΣΤΥ παγωτά.
Οι ανάσες μας, μύριζαν γρανίτα λεμονιού.
Στα γόνατά μας ξεχειμώνιαζαν
οι πιο αστείοι μώλωπες.
Ζούσαμε ο ένας τη συνέπεια του άλλου,
με αφοπλιστική συνέχεια.
Ήμασταν όλοι Ενεστώτες.
Πηγή: https://www.monocleread.gr
Χαρούμενο ποίημα-ΒΑΚΗΣ ΛΟΪΖΙΔΗΣ
Μου ζήτησαν να γράψω
ένα χαρούμενο ποίημα
Ένα ποίημα που να μην έχει
αγαπητικό τον πόνο
Ένα ποίημα με παγωτό και δρομείς
Άπιαστο στα ξόβεργα
της μεγάλης ιδέας
Ένα γραφτό ταλαιπωρημένο
από την φαντασία
Ένα ποίημα
που δεν ταπεινώνει τ’ όνειρο
Ένα σύννεφο
που δεν του καίγεται καρφί
γι’ αυτό που λέμε αιωνιότητα
Ένα πόνημα με αδιάσειστα στοιχεία
για την ομορφιά της καταιγίδας
Ένα σπίτι που διατηρεί
στο οπτικό του πεδίο
το αόρατο και την ουτοπία.
β.λ.
Πηγή: Προφίλ Facebook ποιητή
Γλυκοφιλούσα.-ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΑΠΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ
Γελοίες αγάπες παγωνιών
Πρίγκηπες στην τυφλόμυγα δεμένοι
Ανταρκτικά παγωτά στην υψικάμινο λιώνοντας.
Η γη γεννοβολά ξανά, μάγμα οργής, τον εαυτό της.
Δέντρα πικρά πεισμάτωσαν ,οι ρίζες πήραν να διαβαίνουν
Τα όρια της αυλής μας.
Απούσα η αρχαία υπόσχεση
–και που να φταίξαμε;
Στίλβη απατηλή στη θέση του προσώπου
Ουρά σκονισμένη και σέρνει τα ψεύδη κρυφά
Σε λαμπρούς προθαλάμους.
Στης άγκυρας τον κρίκο εμείς
Χρονοβυθομετρώντας τη συνάθροιση,
Του φρυγικού σκουφιού ανάποδα
τον άδειο πάτο...
Ενώ αντικρύ,
Στο μεσοφόρι του απογεύματος
Σαν κοτσυφιών κελαηδισμοί
Οι ανάσες των απλών
Λαλούν φιλιά καλής αντάμωσης
Πληβεία υλικά- πλούσιο κάρπισμα.
Στην πλουμιστή ποδιά σου το παιδί
Στα φυλλοκάρδια σου ήμερο πουλί
το άρωμα της καλωσύνης σου.
Μ.Π. 2011
Πηγή: Προφίλ Facebook ποιήτριας
Διδασκαλία του συστήματος-ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΚΑΤΣΑΡΟΣ
Οι ποιητές του 2.050μ.Χ. θα τρώνε παγωτό
και θα 'ναι πιο γέροι από τους σημερινούς γέρους.
Θα έχουν μαζέψει τόση βιβλιογραφία
ώστε κι ο Πλωτίνος ακόμα θα δίσταζε
να κολυμπήσει στα βάθη τους.
Θα τους επισκέπτεσαι για καφέ στον οίκο τους
και θα παίρνεις κάμψεις με τα βραβεία
τα κρεμασμένα στους τοίχους.
Το παγωτό στα χέρια τους θα λιώνει
κι ο καημένος ο Πλωτίνος θα κρυώνει.
Πηγή: stixoi/info
Στο γραφικό λιμάνι-ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΑΝΙΗΛ
Στο γραφικό λιμάνι
παγωτό φιστίκι
ψαράδες αυτοσχέδιοι
ξυπόλυτα παιδιά
στα βράχια.
Νωρίτερα το μπάνιο
και η γαλάζια συζήτηση
στα χοχλάδια του γιαλού
τσέπες γυμνών κορμιών
στο υφαντό του γιαλού.
Σε πλημμυρίζει το αίσθημα
μα κράτησέ το
θυμήσου το λικέρ
στην καραμέλα
που σπάζει μυστικά
στο στόμα σου
θυμήσου τον κρόκο
του αυγού
που μένει
στη βυζαντινή εικόνα
για ν’ ανασαίνει
στους αιώνες.
Πηγή: stixoi/info
Εκείνο με τις εικόνες-ΣΤΑΥΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΥ
Η θάλασσα προσπαθεί ν’ αποκαλύψει
ένα μεγάλο μυστικό
ή το λιγότερο
να συναρμολογήσει ξανά
τους παιδικούς εαυτούς μας,
αυτά που χάσαμε κάποτε για ένα παγωτό
ή ένα μεταχειρισμένο ποδήλατο,
τα φωταγωγημένα δρομάκια
όλο και πιο σκοτεινά
–ανεξήγητο βέβαια αν σκεφτείς
πως τα παιδιά πάντα χαμογελούσαν–
πράγματα εδώ κι εκεί
φλόγες να τρεμοπαίζουν σ’ ένα όνειρο,
ζήσαμε δε ζήσαμε
ποιος θ’ απαντήσει το φρικτό ερώτημα,
να εξηγήσει
Ουρανέ,
άνοιξε πάλι το παιδικό βιβλίο με τις εικόνες
και θύμισέ μας
πώς είναι να κάνει κανείς όνειρα…
Πηγή: stixoi/info
Ζεϊμπέκικο-ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΜΑΡΑΚΗΣ
Οι Κυριακές του χειμώνα θυμίζουν μοναξιά
πρόσωπα σκυθρωπά με τα χέρια στις τσέπες
να κλαίνε, να οργίζονται, που δίνουν τη ζωή τους
για την δημοκρατία, την αγάπη, τον έρωτα
καλή αντάμωση στα γουναράδικα, αναφωνούν
και πιάνουν το τραγούδι, βρέχει
Γράμμος, Βίτσι, Αθήνα κι ένας Δεκέμβρης τραγικός
συνοδεύουν την πορεία τους στη μάχη
κουράγιο, ψυχή βαθειά
κι εγώ αναρωτιέμαι τι μ’ έπιασε βραδιάτικα
έξω Αύγουστος, ζέστη, το σώμα σου γυμνό
παγωτό κεράσι, μουσική στο ραδιόφωνο, μελαγχολία
το ζεϊμπέκικο χορεύεται από αριστερά, είπες.
Πηγή: stixoi/info
Το φιλί-ΑΝΤΖΕΛΑ ΓΕΩΡΓΟΤΑ
Καιρός να μου χαρίσεις κάτι ...
ένα ηλιοβασίλεμα δίπλα στη θάλασσα
ή μια βόλτα με τη μηχανή κάτω από το φεγγάρι.
ένα παγωτό με γεύση φράουλα
στην κάψα του Αυγούστου
ή την αγκαλιά σου ένα σαββατόβραδο
στο θερινό το σινεμά.
μια βυσσινάδα στο λιστόν
ή μια περαντζάδα χέρι χέρι στο πλατύ καντούνι.
δώσε μου έστω ένα φιλί κάτω από το φως του ήλιου
ή ένα φιλί γλυκό χωρίς βαθύ σκοτάδι.
Πηγή: stixoi/info
Reception - ΠΕΤΡΟΣ ΣΤΕΦΑΝΕΑΣ
Στους δρόμους της Μούρθια
Αναζητείται επίμονα πράσινος καναπές
Είχα αγωνία να βρούμε ταξί
Κοίταζες ξανά την πανσέληνο
Κιβωτός μας το άδειο καφέ
Για λίγα λεπτά κόλασης – εδώ Γη
Απόψε έγραφα εκεί
Για το μη κενό σώμα
Για τα γυμνά γλυκά σοκολάτας
Με παγωτό
Δίπλα στο γλυκό πράσινο φόρεμα
Για Μαδρίτη θα φύγουμε αύριο οδικώς
Με τον άγγελό μου οδηγό
Να σε αγγίζει κάθε τόσο
Στα μαλλιά
Πηγή: stixoi/info
Έρευνα-Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
