Ορτανσία. Πολλοί μαγεύτηκαν απ' τα πανέμορφα άνθη της. Οι ποιητές;
Οι Ορτανσίες- ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ
Το κουδούνι της εξώπορτας χτυπούσε επίμονα, εγώ αργοπορούσα
ν’ ανοίξω, απολαμβάνοντας όπως πάντα την αγωνία μου. Όταν
άνοιξα ένας νέος στεκόταν έξω. “Έίσαι ο Αρθρούρος Ρεμπώ απ΄τη
Σαρλεβίλ, είπα-τί θέλετε;” “Κινδυνεύουμε και οι δυο” μου λέει.
Όμως εγώ δεν έδωσα σημασία. Συνέχισα να σηκώνομαι αργά το
πρωί, έψηνα τσάι και διόρθωνα λίγο το καπέλο μου που για να πα-
ραπλανώ τους διώκτες μου το φορούσα ακόμα και στον ύπνο μου. Αλλά
το πρόβλημα ήταν μετά. Πώς θα περνούσαν οι ώρες; Η μικρή κόρη
του κηπουρού είχε πεθάνει σ’ ένα νοσοκομείο απόρων, οι φυλακισμέ-
νοι έκοβαν βόλτες στα γκρίζα προαύλια χωρίς να κοιτάζουν τον ου-
ρανό και το καφενείο “Η Ωραία Εποχή” που μαζευόμαστε νέοι
είχε κλείσει. Καθόμουν λοιπόν και χαιρόμουν την ησυχία ή ξεφύλ-
λιζα δρομολόγια τραίνων ή πλοίων (η αεροπλοΐα ήταν ακόμα για
τους πολύ τολμηρούς κι η λήθη πάντα για τους χαμένους). “Αρ-
θούρε, του λέω, πως μ’ ανακάλυψες; εμένα κανείς δεν με ξέρει.”
Χαμογέλασε. “Πάντα αγαπούσα τις ορτανσίες” είπε. Και κατεβή-
καμε τη σκάλα και πήραμε τους μεγάλους δρόμους
που δε βγάζουν πουθενά…
Πηγή: Τα χειρόγραφα του φθινοπώρου,2018
Γαλάζιες ορτανσίες ή ανθισμένες κερασιές-ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ
Πράξη πρώτη
ένα διάφανο πέπλο
και πίσω του σκιές
των όσων έπονται
των όσων μάταια ποθείς
κι ανούσια ελπίζεις
φιλμογραφίες
άηχες
άχρωμες
ακίνητες
σαν έντομα νεκρά μες σε προθήκες
Πράξη δεύτερη
Μαύρα κάγκελα
τυλίγονται βοστρυχωδώς
στα μαγικά φτερά σου
Λευτερωτές και τιμωροί
δυο άγγελοι λευκοί
να σε λυτρώσουν προσπαθούν
ξεπλένοντας το μαύρο
στ'αβυσσαλέο μπλε.
Στο τέρμα του αιώνα
σαν ματωμένη Παναγιά
σέρνεις τα βήματά σου.
Διάφανες πια οι φτερούγες σου
-απομεινάρια κάθαρσης-
Πύρρειος όμως νίκη...
νεκρή η μαγεία...
Πηγή: Σπορά, Εκδόσεις Κυριακίδη,2016
Για να'σαι πάντοτε αθώα- ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ
Για να 'σαι πάντοτε αθώα κι αγνή
για ν’ αρνηθείς την καταγωγή σου
από νύχτες και δάκρυα
για να φυλάξεις την άνοιξη
που γιορτάζουν τα χείλη σου
έλα να δεις τον ουρανό
που όλο γυαλίζει τα έπιπλά του
έλα να μάθεις
του νερού την καλοσύνη
το άσπιλο φως
που θα χαρεί
σκορπίζοντας μικρούς καθρέφτες
μες στα μαλλιά σου.
Όταν οι καπνοδόχες
εξομολογούνται
τα μυστικά τους
και τα ρολόγια βάφουν
με νοσταλγία
τους θαλάμους
έλα να κλέψουμε κρυφά
των ρόδων την αναπνοή
προτού στις κρύες αυλές
ανάψουνε τα φαναράκια τους
οι παιδικές φωνές
έλα μαζί μου ν’ αγκαλιάσουμε
τη γαλανή ορτανσία
πίσω απ’ τις διάφανες
κουρτίνες των φιλιών μας.
Πηγή: Φύλλα ύπνου, Θεσσαλονίκη, έκδοση περιοδικού Κοχλίας,1949
Τα αποδημητικά φυτά- ΣΩΤΗΡΗΣ ΠΑΣΤΑΚΑΣ
Οι γλάστρες που αναθρέψαμε,
με υπομονή και αυτοθυσία,
σε ξένα μπαλκόνια ανθίζουν και φυλλώνουν.
Όταν σηκώνω το βλέμμα μου, σε σπίτια άλλων,
ψηλά κι απόμακρα, αναγνωρίζω τα φυτά σου:
η μπουκαμβίλια και η λεμονιά,
το γιασεμί μαζί με το γεράνι,
ο φίκος, η ορτανσία, οι πικροδάφνες.
Τα ξέρω και τα γνωρίζω, όλα.
Έχω καταγράψει τα χούγια και τις συνήθειές τους.
Αν ο παράδεισος είναι ό,τι αγαπήσαμε
απαλλαγμένο από την απειλή της απώλειας,
θα μας ακολουθήσουν-να είσαι βέβαιη:
Δε θα μας πληγώνει ούτε ένα κίτρινο φύλλο,
όταν συγκατοικήσουμε ξανά σε ένα εξαίσιο ρετιρέ,
μαζί με όλους μας τους φίλους.
Πηγή: Ύποπτος φυγής, Σαιξπηρικόν,2010
Κήποι στην άμμο- ΛΕΝΑ ΚΑΛΛΕΡΓΗ
Όμορφος που ήσουν
Το πρόσωπό σου μισό ψάρι
Μισό φίδι
Μισό γύπας που μελαγχολεί
Τα μάτια σου ακοίμητες λίμνες
Τα χείλη σου διασταύρωση ορτανσίας και νέγρας
Τα λόγια σου έξω απ’ τα παράθυρα
Μάνταλα
Τα μαλλιά σου καπνός
Ας έπεσα έξω
Στην ώρα άφιξης του έρωτα
Στις καλές μέρες για απόγονους
Και στην τοποθεσία των σταθμών
Ξέρω ότι ήσουν love story
Γιατί σου έγραψα ποιήματα
Κι αναμφίβολα
Η Τετάρτη είναι αγόρι.
Πηγή:Κήποι στην άμμο, Γαβριηλίδης, 2010
Ευζωία-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΟΥΡΑΣ
Συλλέγοντας εικόνες, κινήσεις,
Βλέμματα,
Συνθέτεις κάθε βράδυ
Τον παράδεισο τού Σύμπαντος Κόσμου.
Ποτίζεις τα μυρωδικά,
Τρυγάς γύρη, νέκταρ,
Συλλέγεις μέλι,
Εμπνέεσαι.
Μετά περιπατείς στα άστρα,
Γυρεύεις χορδές
Από τη λύρα τού Ορφέα,
Συνάζεις μουσικές
Και τα θηρία τής ζούγκλας
Κρατούν την ανάσα τους
Να μη χάσουν την ουράνια μελωδία,
Μετά ξαπλώνεις στα τριζάτα
Σεντόνια τού ύπνου
Και οργώνεις τα πέλαγα
Για να φυτέψεις ορτανσίες.
Κτύπος στην πόρτα. Έρχεται
Ο Καλός κι Αγαθός,
Σε παίρνει από το χέρι
Και σε ξεναγεί
Στα περιβόλια
Τής Αθανασίας.
Χηλή, 2/8/2013
Πηγή: Στυλίτης, Αθήνα,2015
Σχέσεις με τον εαυτό-ΚΕΛΛΥ ΜΑΛΑΜΑΤΟΥ
Κάποτε είπες
ή σου ζητήθηκε άραγε
να βρεις ποιος είσαι
Διάλεξες τότε
ένα ωραίο γυάλινο βάζο
Θυμάσαι, αυτό που στόλιζε περήφανα το σπίτι
Το έσπασες
Τα κομμάτια του έπεσαν
βροχή επάνω σου
Βροχή παντού
Όπου ακουμπούσες
Στο μαξιλάρι
στην καλοσύνη
στο φαγητό σου
Κράτησες κάποια θρύψαλα δικά του
σφιχτά στα χέρια σου
Τα έμπηξες μέσα σου
Αυτός ο πόνος
λεγόταν αυτογνωσία
Αργότερα
θα ακουμπούσες τρυφερά
το κολλημένο βάζο στο τραπέζι
Θα έβαζες μέσα του ένα λουλούδι
Μια ορτανσία
Και αυτή η κίνηση
ίσως λεγόταν
αγάπη προς τον εαυτό.
Πηγή:Σημεία ρήξης, εκδόσεις Μελάνι, 2015
Το παρόν σπίτι τελεί υπό εξεταστική-ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΙΔΟΥ
Εδώ και κάμποσο καιρό
Το μπαλκόνι το πέρασα στο πόδι,
Ο κήπος έχει μετακομίσει στο δωμάτιο,
Στα νότια του κρεβατιού
παίζει μπάλα η πανσέληνος,
Μια οχλοβοή
ακαθόριστη Βουνίσιος
αέρας στο ταβάνι-Πάει λέω
χάζεψα,
Μέχρις-ότου-η-ορτανσία-να-ψιθυρίσει-
-«Ακούω-κι-εγώ-φωνές».
Κατόπιν
Ηρεμώ
Δυο τρελοί στο ίδιο δωμάτιο
δύσκολο
Όπως καταλαβαίνετε
Εδώ και κάμποσο καιρό
Σχετικά πάνε Όλα καλά
Τραβάω επιδέξια το λουρί,
Οριακά επαρκεί το νερό,
Φυτρώνουν στα καμένα θάμνοι,
Κυρίως
Στο νότιο τέρμα αμφότεροι ισοπαλία
Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό BIBLIOTHEQUE
Έρευνα-Επιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Καραπάνου
