Απόψε αισθάνομαι την ανάγκη να αποχαιρετήσω ποιητικά έναν εκπληκτικό αθλητή και άνθρωπο που έφυγε στα 43 του χρόνια. Τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη. Πρόλαβε να αφήσει χνάρια ήθους μέσα από τα βήματά του στον αθλητισμό και τη ζωή. Μέσα από το σθένος που αντιμετώπισε την επώδυνη και μοιραία μάχη της υγείας του...Το μήνυμα της κοινωνικής προσφοράς που βροντοφώναξε ως την τελευταία στιγμή... Θα δούμε το ποίημα "Ο στέφανος της νίκης" του Ιωάννη Πολέμη!
Ο στέφανος της νίκης-ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ
Βλέπω τον κήρυκα γοργά κι ολόγυρα να τρέχει
κι ακούω να κράζει τ'όνομα καθώς και την πατρίδα
του νικητή,που νίκησε και σ'όλα βγήκε πρώτος.
Και βλέπω τον ομορφονιό και τ'άξιο παλικάρι
να ξεκινάει απ'το σωρό κι αγάλια να πηγαίνει
και ν'ακουμπά στα γόνατα τ'αριστερό του χέρι,
καμαρωτός,περήφανος,προς το χρυσό τραπέζι,
που απιθωμένα απλώνονται τα λιόφυλλα στεφάνια.
Χαρά στη μάνα μακριά,που καρτερεί με πόθο...
Χαρά στη δοξασμένη του και ξακουστή πατρίδα,
όπου γεννά τέτοια παιδιά και τέτοια παλικάρια!
Πηγή: "Μεγάλη σχολική ποιητική ανθολογία Σταύρου Ζήγου",Εκδόσεις Μητρέλη,Πάτραι
