Σαν σήμερα, στις 29 Οκτωβρίου 1976,έφυγε από τη ζωή ο Πυργιώτης λογοτέχνης Τάκης Δόξας, κατά κόσμον Παναγιώτης Λαμπρινόπουλος. Έγινε κυρίως γνωστός από το ποίημά του "Φως της Ολυμπίας", που απαγγέλεται στην έναρξη της γιορτής για τη μεταφορά της ιερής φλόγας από την Ολυμπία, όταν διενεργούνται Ολυμπιακοί αγώνες. Εμείς θα γνωρίσουμε το ποίημά του "Ο μύθος ενός χαμένου ανθρώπου". Περιγράφει έναν άντρα που δεν έφυγε ποτέ από τον τόπο του, δεν κυνήγησε τα όνειρά του κι έμεινε γεμάτος ανεκπλήρωτους πόθους. Λυρισμός,δυνατές εικόνες. Προσωποποιημένα στοιχεία της φύσης, η ομορφιά του επαρχιώτικου τοπίου που όμως γίνεται η επίγεια φυλακή του.Μοναξιά, η κλεψύδρα της ζωής να στερεύει και στο τέλος του ποιήματος το σκούξιμο μιας κουκουβάγιας,που προμηνύει το τραγικό του φευγιό.... Σκοτεινό,μαγικό ποίημα που συνεπαίρνει!
Ο μύθος ενός χαμένου ανθρώπου- ΤΑΚΗΣ ΔΟΞΑΣ
Δεν έκανε τίποτα σε κείνο τον ήσυχο τόπο.
Έβλεπε δέντρα ν'ασωτεύουν
τον ήλιο να μαδάει τα φτερά του
τα κορίτσια να φεύγουν με το δειλινό
τη ζωή να λιώνει μέσ' στη βροχή.
Γύριζε να βρει το κελάηδημα ενός χαμένου πουλιού
το σφύριγμα μιας μεσημεριάτικης καλαμιάς
κάποιο κουρασμένο σκυλί που πέθανε από ανία
τον αντίλαλο από ένα παιδικό φάντασμα.
Τα βράδια έμενε κατάμονος.
Θυμόταν τα βουνά που δεν πρόφτασε ν'ανέβει
το φεγγάρι που του έκαψε τις παλάμες
τα λόγια της νύχτας που του χτυπούσαν τα παράθυρα
θυμόταν τους ίσκιους των θεών που τους έθαψαν τα χιόνια
πριν ακόμα δει το γέλιο τους να πλαταγιάζει στον κάμπο.
Δεν ταξίδεψε ποτές από κείνο τον ήσυχο τόπο.
Ένα βράδι μονάχα έσκουξε μια κουκουβάγια
κι όλοι είπαν πως ήταν η κραυγή της ψυχής του
που έφευγε.
Πηγή: Ανθολογία Περάνθη
Σκέψεις-έρευνα: Αγγελική Καραπάνου
