Όλη του η ζωή ένα φευγιό κι ένα ταξίδι. Του είχε γίνει δεύτερη φύση. Αυτή είναι η περιπέτεια του βίου ενός παλιού ναυτικού, που εδώ και πολλά χρόνια ζει στη Νέα Υόρκη. Θ'απολαύσουμε το διήγημα "Φεύγω" του Γαβριήλ Παναγιωσούλη!
Φεύγω-ΓΑΒΡΙΗΛ ΠΑΝΑΓΙΩΣΟΥΛΗΣ
Η ζωή άρχισε στο χωριό στα Μαρκάτα…
"Πρέπει να φύγεις, εδώ δεν υπάρχει μέλλον".
"Μα γιατί; Άσε τουλάχιστον να μεγαλώσω".
"Τότε θα είναι αργά".
"Πού να πάω";
"Σε άλλη γη, σε άλλα μέρη, εκεί όπου γεννώνται τα παραμύθια, αυτά που άκουγες μικρός. Έχουμε αποδείξεις ,κοίτα και μόνος σου πόσο καλοθρεμμένοι είναι αυτοί που έρχονται απ’ έξω".
" Πώς θα πάω;"
"Καβάλα στη θάλασσα".
"Ώστε έτσι ε! Τότε να φύγω".
Η θεια μου πετάχτηκε από μια γωνιά. "Και να μας γυρίσεις πλούσιος".
Στα πρώτα μου βήματα μόνος έκλαιγα κρυφά, κάποιος με είδε με μαρτύρησε. Απόρησαν!! με ρώτησαν,γιατί έκλαιγα.
*
"Φεύγω, γεια σας".
"Πού πας;"
"Μα στη γη της επαγγελίας".
"Όχι μην φύγεις, μην πας είναι όλα ψεύτικα, θα το μετανιώσεις". Μάρτυράς μου μια γλάστρα με βασιλικό, μας έστελνε μια θεϊκή μυρωδιά, μέσα απ' τη φτωχική αυλή, του φίλου απ' τ’ Άγραφα, κάπου στα προσφυγικά στην Καλλιθέα.
"Μα μου έχουν πει να κυνηγώ το μονοπάτι του ήλιου μόλις φτάσει στη δύση του, εκεί θα βρω μια πλούσια ζωή".
*
"Είσαι ανεπιθύμητος, στην ξένη γη, να φύγεις, είσαι υπό κράτηση".
"Α! ,ώστε με διώχνετε;"
"Ναι τώρα αμέσως, μάζεψε τα ρούχα σου".
"Μα δεν έχω τίποτα".
'Τότε ανέβα στο τζιπ".
"Φεύγω".
*
Η Αβάνα
Η Εύα με έμαθε να έχω εμπιστοσύνη στον εαυτόν μου, με πρόσεξε.
Η Αλίσια με σύστηνε σε φίλες τις, προσπαθούσε να μου μάθει την κοινωνία, πίνοντας ρούμι, διασκέδαζε μαζί μου, με την ατολμία μου.
Η Αιμιλία προσπαθούσε να με μάθει ρούμπα στο κλαμπ 21.
"Γεια σας φεύγω".
Η Κάρμεν με έπιασε απ' το χέρι και με πήγε στην εκκλησία, πιτσιρίκοι και οι δυο κοιτάζαμε τα θεία, με σύστησε στον πάτερ… και ο πάτερ αναφώνησε
Ω!! μα αυτός είναι σχισματικός… Το κορίτσι με κοίταξε, περίμενε να της εξηγήσω, δεν ξέρω τι σκεφτόταν.
"Γεια σου, φεύγω".
"Θα μου γράφεις; "
Η Τράουδη στο Αμβούργο με πήγε περπατώντας στο βαπόρι, στο δρόμο μου εξηγούσε γιατί στην είσοδο του λιμανιού παίζουν τον Εθνικό ύμνο του πλοίου που μπαίνει στο λιμάνι. Δεν με εντυπωσίαζε τίποτα. Νέος δεν ήξερα τι ήθελα, όλα είχαν να κάνουν με γυναίκες .Έλεγα "φεύγω", εκατοντάδες φορές.
Δυο αλλαξιές ρούχα κι ένας σάκος ήταν όλη μου η περιουσία, μια περιπέτεια η ζωή, για 15 χρόνια έτρεχα, έφευγα, χανόμουν, θα ξανάρθεις, ίσως ναι, ίσως ποτέ, γράμματα ερχόταν, μέσα τους μύριζε η ελπίδα, θα ξανάρθεις;
"Όχι, φεύγω".
Πως αλλάζει η ζωή, σήμερα γκρεμίστηκαν όλα αυτά,έχασα την σύνδεσή τους. Προσπαθώ λυσσαλέα να πείσω τον εαυτόν μου, ότι όλα αυτά ήταν μέρος της ζωής μου. Δε βαριέσαι τίποτα, λέω να φύγω, να χαθώ, μα δεν γίνεται. Κοιτώ γύρω μου, απελπίζομαι, σταμάτησαν να με ρωτούν: θα ξανάρθεις;
Όχι δεν φεύγω πια, και πού να πάω; Έριξα άγκυρα ,φουντάρισα και τις δυο, αλλά κλαίω γιατί έφυγα.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Γαβριήλ Παναγιωσούλης γεννήθηκε στην Πύλαρο Κεφαλονιάς το 1933. Η ζωή του όλη μια περιπέτεια, που ξεκίνησε απ’ το νησί του το 1950 μπαρκάρισε ναυτικός, μεγάλωσε στην αγκαλιά της θάλασσας, έζησε στην Γουατεμάλα 10 χρόνια όπου απέκτησε οικογένεια, μετανάστευσε και ζει με την οικογένειά του στην Νέα Υόρκη. Έχει γράψει πολλά βιβλία. Δυο από αυτά βραβεύθηκαν στην Αθήνα. Το ΑΧ ΝΑ ΞΕΡΑ το οποίο απέσπασε το Α΄ λογοτεχνικό βραβείο μυθιστορήματος από το κοινωφελές ίδρυμα Πνευματική Εστία Π. ΤΡΑΝΟΥΛΗ 2003. Το δεύτερο βιβλίο του Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΚΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ απέσπασε ΕΠΑΙΝΟ στον Λογοτεχνικό Διαγωνισμό «Νίκος Καββαδίας», Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας Πειραιάς 2004. Είναι ένα από τα ιδρυτικά μέλη της επιτροπής Πρωτοβουλίας για την Ένωση Λογοτεχνών Συγγραφέων των Πέντε Ηπείρων… Στον ελεύθερό του καιρό γράφει Πρόζα και ολίγο τι ποίηση… όλα του τα ποιήματα είναι από την ναυτική ζωή.
