Τη Βασιλική Ανδρουλιδάκη τη γνώρισα πριν από λίγα χρόνια σ'ένα εργαστήρι στιχουργικής. Είδα έναν άνθρωπο γεμάτο ευαισθησία,δίψα για γνώση και δημιουργία,ταλέντο και σεμνότητα. Με χαρά την υποδέχομαι στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ και της εύχομαι ν'ανοίξουν όλες οι πόρτες και τα παράθυρα για να "ξεχυθούν" τα όμορφα τραγούδια της! Μ'άλλα λόγια εύχομαι να της δοθούν ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ να επικοινωνήσει τη δουλειά της! Και πάνω απ' όλα να είναι ευτυχισμένη!
-Βασιλική μου πότε άρχισες να γράφεις στίχους;
Αγγελική μου με θυμάμαι να γράφω ιστοριούλες και ποιηματάκια σε όποια λευκή σελίδα έβρισκα στα σχολικά μου βιβλία από τα τελευταία χρόνια του δημοτικού ακόμα. Η κατάστασή μου επιδεινώθηκε στο γυμνάσιο και λύκειο όπως καταλαβαίνεις ... εφηβεία ,έρωτες, φιλίες, μεταπολίτευση και νιότη τρελή... μπόλικο υλικό...
- Γράφεις συχνά ή σε κομβικές στιγμές της ζωής σου;
Τα λόγια έρχονται σαν από μόνα τους τις περισσότερες φορές και νιώθω, πώς να το πω, την ανάγκη να τα αποτυπώσω. Η διαδικασία είναι συγχρόνως ανακουφιστική και βασανιστική . Οι κομβικές στιγμές της ζωής μου σίγουρα πυροδότησαν και πυροδοτούν αυτό το συναίσθημα αλλά το ίδιο μπορεί να το πυροδοτήσει ένα βιβλίο, ένας τόπος, μια ταινία, η αγωνία ενός ανθρώπου ή πολλών , μια φυσική καταστροφή, ένα έργο τέχνης ,μια λέξη ή φράση που άκουσα τυχαία. Κι είναι περίοδοι που γράφω πολύ κι άλλες πάλι καθόλου.
- Εκφράζεσαι έμμετρα κυρίως για να εκφράσεις τον εσωτερικό σου κόσμο ή για ν’αποτυπώσεις την κοινωνική πραγματικότητα;
Τον εσωτερικό μου κόσμο εκφράζω νομίζω σε κάθε περίπτωση Αγγελική μου. Τη ματιά μου, την οπτική μου κάθε φορά σε ό,τι με αγγίζει . Είτε έρχεται από μέσα μου είτε απ' έξω.
-Έχεις σκεφτεί ποτέ ως δημιουργός πως γράφοντας «εκτίθεσαι», πως βγάζεις πολύ προσωπικά σου πράγματα στην επιφάνεια;
Δεν το 'χω σκεφτεί να σου πω την αλήθεια. Πάντως δεν το νιώθω έτσι. Για μένα είναι μοίρασμα, επικοινωνία ,συνομιλία κι αντιπαράθεση πολλές φορές. Με τον εαυτό μου και με τον /τους άλλους. Προσωπικό μου μεν αλλά και προσωπικό του ή της ή των.
-Τι δίνει στη ζωή σου το παιχνίδι με τις λέξεις;
Το παιχνίδι με τις λέξεις ε; Μου δίνει χαρά Αγγελική μου, μεγάλη χαρά. Είναι για εμένα ένας τόπος μαγικός. Με ξεκουράζει και με αναζωογονεί. Σ' αυτόν τον τόπο όλα γίνονται αρκεί να είσαι ο εαυτός σου. Μοιάζει μοναχικό αλλά ποτέ δεν νιώθω μόνη εκείνες τις στιγμές. Ελεύθερη ναι.
-Γνωρίζω πως έχεις κάνει μαθήματα στιχουργικής. Τι σου έδωσε αυτή η εμπειρία;
Ευγνωμοσύνη. Για τα μαθήματα στιχουργικής . Για τις/ τους εξαίρετους δασκάλους και εξαίρετους ανθρώπους που είχα την τύχη να παρακολουθήσω μαθήματά τους, για τη « φυλή μου» όπως τους αποκαλώ όταν τους περιγράφω σε τρίτα πρόσωπα , δηλαδή τους υπέροχους συμμαθητές και συμμαθήτριές μου σε αυτά τα μαθήματα αλλά και γενικά στο χώρο του Μικρού Πολυτεχνείου.Τι διδάχτηκα; Να γράφω από εμένα κι όχι για εμένα. Οικονομία λόγου. Πώς ο περιορισμός σε θεματολογία ή ακόμα και σε επιλογή λέξεων βαθαίνει και πλουτίζει το λόγο και δεν φτάνει η παράγραφος Αγγελική μου. Μέσα από αυτό το χώρο άλλωστε γίνηκαν τα στιχάκια μου τραγουδάκια, όσα γίνηκαν.
-Όταν ακούς μια γνώμη γι’αυτά που έχεις «σκαρώσει» σε ποια άποψη δίνεις μεγαλύτερη σημασία, σ’ αυτή του ειδικού, του επαγγελματία της μουσικής, ή στου ανθρώπου της διπλανής πόρτας;
Τα παιδιά μου βρίσκουν συνήθως το μπελά τους μ' αυτά που σκαρώνω για αρχή ... νεαροί ενήλικες με φρέσκιες ματιές και πιο κοντά στη σημερινή πραγματικότητα από εμένα. Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στην κρίση τους. Ύστερα κι αφού πάρω έστω ένα «καλό είναι αλλά» πάω παρακάτω . Τις περισσότερες φορές η γνώμη των ειδικών συμπίπτει μ' αυτή των παιδιών. Απλώς οι ειδικοί ξέρουν να μου πουν πώς να δουλέψω εκείνο το «αλλά».
- Όπως οι περισσότεροι όσοι γράφουν έχεις πολλά στιχουργήματα στο συρτάρι, αλλά στην εποχή μας δε δίνονται πολλές ευκαιρίες για να βγουν αυτά προς τα έξω. Αυτό τι συναισθήματα σου δημιουργεί;
Κάποιες φορές απογοητεύομαι . Και θυμώνω . Με τον εαυτό μου κυρίως. Που δεν προσπαθώ αρκετά που δεν το κυνηγάω αρκετά... καταλαβαίνεις. Όμως μου περνάει γρήγορα. Εδώ γίγαντες του πνεύματος ,της ποίησης και της λογοτεχνίας, συνθέτες, τραγουδοποιοί , σπουδαίοι δημιουργοί, κάποιοι έχουν φύγει απ' τη ζωή ,κι ακόμα τα συρτάρια τους είναι γεμάτα.Κάποιοι αναγνωρίστηκαν ίσως και να ανταμείφθηκαν. Κατά τη γνώμη μου όχι όσο άξιζαν για το έργο τους. Αδικία θα μου πεις. Ναι. Αλλά συνέχισαν να δημιουργούν παρ' όλα αυτά. Και κόντρα σ' αυτά. Σ' αυτό επιλέγω να μείνω.
-Κάνεις και μαθήματα Φωνητικής. Ονειρεύεσαι στο μέλλον να πεις κάποια από τα τραγούδια σου;
Ναι! Έχω την ευλογία να παρακολουθώ σεμινάρια Φωνητικής με έναν υπέροχο άνθρωπο, μια σπουδαία ερμηνεύτρια, συνθέτη και δασκάλα, την κυρία Ελισσάβετ Καρατζόλη. Μια εμπειρία μαγική και μεταμορφωτική. Εδώ σ 'αυτό το χώρο συναντιέμαι με το υπόλοιπο της « φυλής» μου . Άλλη μια ευλογία στη ζωή μου οι άνθρωποι αυτοί. Θα' θελα να τραγουδήσω κάποια τραγούδια μου μόνο αν δεν τα αδικήσω . Ευτυχώς έχω τον κατάλληλο άνθρωπο να μου δώσει αέρα αν τον χρειάζομαι ή να μου τον κόψει άμα έχω πάρει πολύ,χαχαχα ,την αγαπημένη μου δασκάλα.
-Είσαι καθηγήτρια Αγγλικών. Έχεις γράψει ποτέ στίχους στην αγγλική γλώσσα;
Όχι Αγγελική μου. Δεν έχω καταπιαστεί με αγγλικό στίχο ακόμα. Επίσης δεν είμαι καθηγήτρια Αγγλικών πια κι ήμουν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα πολύ παλιά.
-Υπάρχουν άλλα ενδιαφέροντα που σε γεμίζουν εξίσου με τη στιχουργική;
Το τραγούδι βέβαια. Τραγουδούσαμε στο σπίτι μας πολύ. Η μητέρα μου ,οι θείες μου, ο παππούς, η γιαγιά .. τα Κυριακάτικα τραπέζια έκλειναν πάντα με τραγούδια.
- Το 2017 κυκλοφόρησε το τραγούδι « Είμαι» σε μουσική κι ερμηνεία της Ελισσάβετ Καρατζόλη και στίχους δικούς σου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Το « Είμαι» γράφτηκε το 2017 για μια εργασία που μας δόθηκε στο σεμινάριο στιχουργικής από τον επίσης αγαπημένο σπουδαίο άνθρωπο, στιχουργό και δάσκαλο κο Κώστα Φασουλά. Τον ευχαριστώ πολύ γι ' αυτό. Δυο χρόνια πριν είχα ξεκινήσει τα μαθήματα φωνητικής με την αγαπημένη Ελισσάβετ και μας είχε ζητήσει κάποια στιγμή στους μαθητές που γράφαμε και στίχο να της δώσουμε στιχάκια μας αν θέλαμε να τα μελοποιήσει. Έδωσα κι εγώ. Τρία τραγουδάκια γεννήθηκαν τότε , «Η οροσειρά» ,το «Ψυχή δεμένη» κι « Ο βασιλικός» . Η μουσική κι η ερμηνεία τους μιλήσανε στην ψυχή μου. Έτσι το « Είμαι» χωρίς δεύτερη σκέψη το έστειλα στην Ελισσάβετ. Ψήθηκε και διορθώθηκε και άνθισε και βρήκε υποστήριξη κι αγάπη κι από άλλους ανθρώπους όπως την Άννα Μανωλαράκη, το Βασίλη Δρακονταίδη ,τη Μαρία Λαμπρίδη, τη Μέμα Γενεράλη, όλη την ομάδα της φωνητικής και όχι μόνο.Με την ευκαιρία Αγγελική μου να τους ευχαριστήσω όλους άλλη μια φορά. Έτσι προέκυψε το « Είμαι» μας. Παρεπιμπτόντως κυκλοφορεί και στα ισπανικά με τον τίτλο « soy ».Το « σόι» μας .. χαχα και τι σόι .. μοναδικό!
- Αν σου έλεγαν να πεις με δυο λόγια «ποια είσαι», τι θα έλεγες;
Ου εύκολα πια... είμαι ότι νιώθω .. όχι ότι κάνω ούτε ότι έχω!
Ή αλλιώς « ένα γέρικο κοτοπουλάκι που ίσα που πρόλαβε να σκάσει μύτη απ´ το αυγό του πριν σαπίσει μαζί με το κέλυφος. Και στέκομαι εδώ ανάμεσά σας αποσβολωμένο γεμάτο δέος έκπληξη κι ευγνωμοσύνη και με το τσόφλι ακόμα στο κεφάλι μου. Τίποτα δεν ξέρω. Τίποτα δεν κατάλαβα. Τίποτα δεν έζησα. Κι όμως όλα τα ξέρω. Όλα τα ' χω καταλάβει. Όλα τα 'χω ζήσει. Πώς γίνεται; Ό,τι ξέρω , ό,τι καταλαβαίνω, ό,τι ζω, σάμπως να έρχεται από αλλού και κατοικεί μέσα μου αλλά δεν μου ανήκει. Στέκομαι εδώ ανάμεσά σας και γράφω κραυγές και ψιθύρους από όσα είναι μέσα μου μα δεν είναι δικά μου.Με το τσόφλι ακόμα στο κεφάλι. Με δέος κι ευγνωμοσύνη. Υποκλίνομαι».
- Θα ήθελες να μας κάνεις γνωστό ένα προσωπικό σου όνειρο σε σχέση με την επαφή σου με την τέχνη;
Το ζω το όνειρό μου Αγγελική μου αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Το να είμαι μέσα στη διαδικασία της δημιουργίας ανάμεσα σε ανθρώπους που δημιουργούν ανταλλάσσοντας και μαθαίνοντας συνεχώς ο ένας απ' τον άλλον αφήνοντας έτσι το απειροελάχιστο σημαδάκι μας στον κόσμο, στο σύμπαν με την ύπαρξή μας κάνοντας συγχρόνως αυτό που αγαπάμε ..αυτό είναι το όνειρό μου.. και το ζω.
-Βασιλική μου σ’ ευχαριστώ πολύ γι’ αυτή τη συνέντευξη που μας έδωσε την ευκαιρία να σε γνωρίσουμε καλύτερα!
Αγγελική μου εγώ σ' ευχαριστώ πολύ για την ευκαιρία και συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που κάνεις .
