Σήμερα στη στήλη των συνεντεύξεων φιλοξενώ τη συγγραφέα Τζούλια Γκανάσου. Έχει δημοσιεύαει μέχρι στιγμής πέντε βιβλία ,που κέρδισαν κοινό και κριτικούς κι έχει συμμετάσχει σε συλλογικές εκδόσεις. Βραβεύθηκε από σημαντικούς φορείς για το έργο της. Διατηρεί άσβεστη τη φλόγα της δημιουργίας κι αποτελεί μια από τις πιο ενδιαφέρουσες λογοτεχνικές φωνές του καιρού μας. Την καλωσορίζουμε στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ!
Συνέντευξη: Αγγελική Καραπάνου
- Τζούλια μου, πότε αρχίζουν για σένα οι πρώτες απόπειρες συγγραφής;
Οι πρώτες απόπειρες γραφής ξεκίνησαν όταν ήμουν έφηβη. Τότε, ανάμεσα σε άλλα, είχα γράψει ένα διήγημα για μια κηδεία. Όταν διάβασα (υπερυπερήφανη) το κείμενο στους γονείς μου στην κουζίνα του σπιτιού, ο πατέρας μου, καθηγητής Φυσικής, μασουλώντας παξιμάδι, σχολίασε ότι θα έπρεπε να γράφω για θέματα τα οποία δεν προκαλούν από μόνα τους έντονα συναισθήματα ώστε να φαίνεται πραγματικά η δύναμη ή η αδυναμία της γραφής. Αυτή ήταν η πρώτη συμβουλή δημιουργικής γραφής που έλαβα!
- Τι νομίζεις πως βοηθάει έναν συγγραφέα να εξελιχθεί στην πάροδο του χρόνου;
Η μελέτη, η εξάσκηση, η ζωή.
- Πιστεύεις στα μαθήματα δημιουργικής γραφής; Έχεις παρακολουθήσει ποτέ;
Πιστεύω σε οποιαδήποτε μορφή σπουδών μας εκφράζει και μας παρακινεί να διευρύνουμε τους πνευματικούς ορίζοντές μας. Είχα παρακολουθήσει ένα πολύ ενδιαφέρον πρόγραμμα «Δημιουργικής Γραφής» στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου στο πλαίσιο του Διεθνούς Προγράμματος Σπουδών «Μοντέρνας και Μεταμοντέρνας Λογοτεχνίας». Ήταν εξαιρετικά εποικοδομητικό διότι συμμετείχαν άνθρωποι από όλο τον κόσμο και όλων των ηλικιών και η ανταλλαγή απόψεων, κριτικών σχολίων και αναγνωσμάτων ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.
- Τι θεωρείς πως δίνει στη ζωή σου το γράψιμο;
Με σώζει όταν όλα είναι δύσβατα… Η δημιουργία είναι το πιο ισχυρό αντιστάθμισμα στη φθορά, είναι οξυγόνο!
-Τι θα ήθελες να προσφέρουν τα βιβλία σου στον αναγνώστη;
Παρηγοριά. Ελπίδα. Προβληματισμό. Κάθαρση. Λαχτάρα για ζωή.
-Μέχρι στιγμής στα έργα σου έχεις καταπιαστεί με θέματα που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν σκληρά. Πώς αισθάνεσαι η ίδια ως δημιουργός τις στιγμές της κυοφορίας;
Δύσκολα θέματα, ναι, ιδιαίτερα αλλά όχι σκληρά… Για παράδειγμα, ο πρωταγωνιστής από τις «Γόνιμες Μέρες», το τελευταίο βιβλίο μου, ο άντρας σε κώμα ο οποίος αποκτά πρόσβαση στην εποχή πριν από τα πέντε του χρόνια, ανακαλύπτει μυστικά που αλλάζουν εντελώς τον τρόπο που διάγει τον βίο του. Η πρωταγωνίστρια από τους «Γονυπετείς», την προηγούμενη νουβέλα μου, ήταν μια γυναίκα στα τέσσερα, μια αναβάτης και υπερβάτης, μια ικέτιδα η οποία στράφηκε προς την πρωταρχική έκφραση, προς την επανεκκίνηση εξαντλώντας όλες τις δυνάμεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν. Και ο άντρας πίσω από το κλειστό παράθυρο στο έρημο σπίτι στο χωριό, ο ήρωας από το «Ως το τέλος», ο παρατηρητής της μεταθανάτιας περιφοράς του παιδικού φίλου με την φιμωμένη αιχμάλωτη μες στο κατώι, επέλεξε να ανοίξει την πόρτα μόνο όταν εξομολογήθηκε τα πάντα εκ βαθέων, ό,τι κι αν σήμαινε αυτό, ακόμη και την καταστροφή του. Σε αυτό το πλαίσιο, τις στιγμές της κυοφορίας και της συγγραφής των βιβλίων μου αισθάνομαι ενθουσιασμό και ευφορία, συγκίνηση και προβληματισμό, σίγουρα πίεση ή άγχος και προς το τέλος, ψυχική ανάταση. Ωστόσο, αυτό που υπερισχύει, καθ’ όλη τη διάρκεια, είναι μια αίσθηση γόνιμης πληρότητας.
- Τα βιβλία σου εκτός από έμπνευση και φροντίδα στο κείμενο απαιτούν και μεγάλη έρευνα. Χρειάζεσαι πολύ χρόνο να ολοκληρώσεις ένα έργο; Τι έχει γίνει μέχρι στιγμής;
Συνήθως, δουλεύω τα βιβλία μου τέσσερα με πέντε χρόνια. Εκείνη την περίοδο, κυκλοφορώ παντού με σημειωματάρια και καταστρώνω εκτενείς χάρτες. Γράφω οπουδήποτε, όσες ώρες μου επιτρέπουν οι υποχρεώσεις της ημέρας, ελεύθερα κατά την πρώτη γραφή, οργανωμένα κατά τη δεύτερη, την τρίτη και την τέταρτη. Όταν το βιβλίο φεύγει για το τυπογραφείο, αρχίζει ο τρόμος της μάνας που στέλνει πρώτη φορά το παιδί στο σχολείο. Αυτό το συναίσθημα διαρκεί για καιρό…
- Τα έργα σου έχουν κερδίσει τη θετική γνώμη των κριτικών κι έχουν βραβευθεί. Αυτός είναι ο κανόνας. Δίνεις μεγαλύτερη σημασία στην άποψη των κριτικών ή του αναγνωστικού κοινού;
Και στα δύο… Ωστόσο, αυτό που έχω χαρεί, με τις «Γόνιμες Μέρες» είναι ότι έχουν «μιλήσει» στους αναγνώστες. Κλείνουμε έναν χρόνο από την έκδοση και ακόμη, το βιβλίο «κινείται» πάρα πολύ!
- Εκτός από το διάβασμα και το γράψιμο με τι άλλο σ’ αρέσει να γεμίζεις τον ελεύθερο χρόνο σου;
Σινεμά. Φαγητό και ποτό με καλούς φίλους. Μπάνιο στη θάλασσα χειμώνα – καλοκαίρι. Φροντίδα των αγαπημένων οικείων.
-Θα μοιραστείς μαζί μας κάποιο εκδοτικό σου σχέδιο; Τι υπάρχει στα σκαριά;
Υπάρχει στα σκαριά μια ιστορία με μια ανήλικη, ασυνόδευτη πρόσφυγα η οποία βρίσκεται στον δρόμο προς αναζήτηση μιας ειρηνικής νέας γης. Στην πορεία, συμπράττει με έναν νεαρό λιποτάχτη ο οποίος δραστηριοποιείται στο «Τσίρκο των Διαφορετικών», σε έναν θίασο απαρτιζόμενο από ανθρώπους με σωματικές (και όχι μόνο) ιδιαιτερότητες. Η συμπόρευσή τους προς μια νέα πατρίδα, ένα σπίτι, ένα γεύμα, μια αγκαλιά μας αφορά, μας εμπλέκει και μας εμπεριέχει όλους.
Ευχαριστώ πολύ για την παρουσία σου στο ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ.
