Η Ιωάννα Μ. Αθανασιάδου θα ξεδιπλώσει τις σκέψεις της για ένα μυθιστόρημα της Έφης Καγξίδου και της Λίνας Σπεντζάρη. Πρόκειται για το βιβλίο "Ούτε η μάνα μου" που βασίζεται σε αληθινή ιστορία!
"Ούτε η μάνα μου"- ΕΦΗ ΚΑΓΞΙΔΟΥ,ΛΙΝΑ ΣΠΕΝΤΖΑΡΗ (εκδόσεις Έξη, Δεκέμβριος 2015)
γράφει η Ιωάννα Μ.Αθανασιάδου
Ένα συγκλονιστικό, συναρπαστικό βιβλίο, μία αληθινή ιστορία, με πλούσια δράση, πλοκή, εξαιρετική γραφή, γεμάτο εικόνες και συναισθήματα, χωρίς υπερβολές, χωρίς ούτε μία περιττή πρόταση. Τα πρόσωπα και τα ονόματα είναι υπαρκτά, χωρίς ψευδώνυμα, καθώς και οι τόποι όπου έδρασαν.
Γενάρης του 1920 σε ένα νησί του Βόρειου Αιγαίου. Ο καπετάν Γιώργης,από τους καλύτερους νοικοκυραίους του νησιού, κατηγορείται άδικα για έναν φόνο που δεν έκανε. Φωνάζει σε όλους πως είναι αθώος, αλλά δεν τον πιστεύει κανείς. Ούτε και η ίδια του η μάνα.
Αναγκάζεται να φύγει νύχτα από φόβο μην τον λυντσάρουν. Φτάνει με το καΐκι του στη Χίο όπου και βρίσκει καταφύγιο στο σπίτι των κουμπάρων του, οι οποίοι είναι οι μόνοι που πιστεύουν στην αθωότητά του. Στα εμπορικά πάρε δώσε της οικογένειας αυτής με τα Βουρλά, ο καπετάν Γιώργης γνωρίζει την Πάτρα και την ερωτεύεται. Λίγες μέρες μετά τον γάμο τους όμως, η Σμύρνη καίγεται και οι Τσέτες μπαίνουν στη σκάλα των Βουρλών!! Ζούμε μαζί τους την αγωνία, τον φόβο, τη φρίκη του ολοκαυτώματος, τον ξεριζωμό. Σκηνές μεγάλης συγκίνησης, σκληρότητας του πολέμου, αυτοθυσίας, αγάπης ερωτικής και αγάπης προς τον συνάνθρωπο δημιουργούν τον ματωμένο καμβά του έργου.
Ο Γιώργης και η Πάτρα τελικά επιζούν και φτάνουν στον Πειραιά και από κει στα προσφυγικά παραπήγματα του Βόλου όπου ανασταίνουν τα πέντε παιδιά τους. Ο Γιώργης ζει σαν παράνομος διότι θεωρείται καταζητούμενος δολοφόνος στην Ελλάδα κι έτσι δε μπορεί να δραστηριοποιηθεί πέραν του να κάνει τον αχθοφόρο στο λιμάνι του Βόλου. Η ζωή φάνηκε άδικη μαζί του, τα γεγονότα τον σμίλεψαν όπως η θάλασσα τον βράχο. Με την Πάτρα όμως ζει ευτυχισμένος, παρόλο που οι πληγές είναι μέσα του ανοιχτές και ματώνουν. Το μαράζι της αδικίας θα εξασθενήσει σιγά σιγά την υγεία του και εκεί στον Βόλο θα πεθάνει αφήνοντας πέντε παιδιά και εγγόνια ένα εκ των οποίων είναι και η συγγραφέας Έφη Καγξίδου.
Το βιβλίο «ΟΥΤΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ» είναι ένα βιβλίο με γραφή εξαιρετική. Η πλοκή είναι πυκνή, πολύ καλά οργανωμένη και συνταρακτική. Ο λόγος εύστοχος, παραστατικός, ουσιώδης. Παρομοιώσεις, μεταφορές, πολλά καλολογικά στοιχεία χωρίς όμως υπερβολές κάνουν τη γραφή ολοζώντανη αποδίδοντας τα γεγονότα και τους χαρακτήρες με ευκρίνεια και σαφήνεια, εισχωρώντας στο βάθος των συναισθημάτων. Οι ήρωες ολοκληρώνονται σιγά σιγά μέσα από τη δράση και τη στάση ζωής τους. Το ιστορικό πλαίσιο αποδίδεται εξαιρετικά. Τα γεγονότα διαδέχονται αβίαστα και φυσικά το ένα το άλλο και συγκλονίζουν. Τα σκηνικά απλώνονται σε τόπους διαφορετικούς που μας ταξιδεύουν και ξανοίγουν τη ματιά μας στην απεραντοσύνη τους. Τα μηνύματα είναι ξεκάθαρα και προωθούν αξίες θεμέλιες. Η πολυχρωμία και η ζωντάνια του έργου κρατάνε αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη και του διδάσκουν ν’ αντιμετωπίζει τις αντιξοότητες της ζωής με θάρρος, δύναμη και αξιοπρέπεια. Πόσο πολύ συγκινούμαστε και ταυτιζόμαστε μ’ αυτές τις υπέροχες ψυχές, τις ξεριζωμένες, τις πληγωμένες, που βρίσκουν όμως τη δύναμη να σταθούν στα πόδια τους και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή παρόλες τις ανοιχτές πληγές του παρελθόντος!
Ιωάννα Αθανασιάδου
