Τον Μάιο του 2024 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη το αστυνομικό μυθιστόρημα της Νεφέλης Μπαντελά «Θα σε δω στην κόλαση». Θα δούμε το κείμενο του Κωνσταντίνου Ζαχαροδήμου που εκφώνησε την ημέρα της παρουσίασης του βιβλίου!
ΝΕΦΕΛΗ ΜΠΑΝΤΕΛΑ: «Θα σε δω στην κόλαση»- (Εκδόσεις Χάρτινη Πόλη, Μάιος 2024)
γράφει ο Κωνσταντίνος Ζαχαροδήμος
TO ΒΙΒΛΙΟ
Διαβάζοντας το Θα σε δω στην κόλαση από τις πρώτες κιόλας σειρές ο αναγνώστης μυείται σε ένα έναν κόσμο μυστήριου και ανατροπών. Η πλοκή είναι καθηλωτική, ξεδιπλώνεται αρκετά γρήγορα ώστε να κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον, αλλά και αργά ώστε να μην αποκαλύπτονται πτυχές και γεγονότα παρά μόνο με τον ρυθμό που η συγγραφέας επιτρέπει.
Οι ζωές των ηρώων μπλέκονται με έναν τρόπο μαγικό σε ένα επιδέξιο λογοτεχνικό υφάδι. Σαν ένας ιστός αράχνης να συνδέει τις ζωές τους.
Ακριβώς όπως ο ιστός της αράχνης, μπορεί να εκληφθεί είτε ως ένα περίτεχνο υφαντό είτε ως ένα θρυμματισμένο γυαλί που διατρέχεται από ρωγμές, οι ήρωες του βιβλίου επιδέχονται πολλών και διαφορετικών αναγνώσεων. Ένα αμάλγαμα διαφορετικών χαρακτήρων οι οποίοι αυτονομούνται και αποκτούν ζωή μέσα από τις σελίδες αυτού του συναρπαστικού αστυνομικού μυθιστορήματος. Είναι δύσκολο να ταυτιστεί κανείς ολοκληρωτικά με κάποιον από αυτούς.
Πρόκειται για μια ιστορία σκοτεινή όπου τα σκιώδη και ενίοτε καταστροφικά πάθη των πρωταγωνιστών εναλλάσσονται με δυνατά συναισθήματα.
Κεντρικό πρόσωπο ο Σέργιος Μάρτος, ο αστυνομικός, ο οποίος έχει αναλάβει την εξιχνίαση της στυγερής δολοφονίας. Ο Σέργιος προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα σε αντίρροπες δυνάμεις, της γοητευτικής και επικίνδυνης Λευκής η οποία αργεί να μπει στο κάδρο των υπόπτων, της Ρεγγίνας η οποία ζητά την κεφαλή του ανθρώπου που στέρησε τη ζωή από τον μονάκριβο γιο της και είναι διατεθειμένη να αξιοποιήσει κάθε μέσο που διαθέτει για να το επιτύχει. Στο κέντρο της αφήγησης βρίσκεται ο άνδρας, όμως η γυναίκα είναι αυτή που τελικά διαμορφώνει και σμιλεύει το μονοπάτι παίρνοντας διάφορες μορφές, μητέρα, απατημένη σύζυγος, ερωμένη, αδελφή, ιερόδουλη.
Η εκδίκηση, ο ναρκισσισμός, το χρήμα, το κυνήγι της σαρκικής ηδονής, το μίσος, η αγάπη και τέλος η λύτρωση, τα ανομολόγητα πάθη και η εύθραυστη ισορροπία μεταξύ της επικράτησης του δικαίου από τη μία και της ικανοποίησης του αρχέγονου ενστίκτου για κυριαρχία από την άλλη, συνθέτουν ένα κόσμο που ξεδιπλώνεται απότομα και καταιγιστικά μπροστά στα μάτια του αναγνώστη γεννώντας του ανάμικτα συναισθήματα θαυμασμού, οίκτου, οργής και ανάγκης για αποκατάσταση της αδικίας.
Οι χαρακτήρες εμφανίζονται ταυτοχρόνως δυναμικοί αλλά και εύθραυστοι. Η Λευκή υπερβολικά ανεξάρτητη, σαγηνευτική και επικίνδυνη αλλά και εξαρτημένη από τη συνεδρία με την ψυχοθεραπεύτριά της.
Ο αστυνομικός Σέργιος Μάρτος ταγμένος να υπηρετεί το καθήκον. Αινιγματικός και μυστηριώδης, κομβικό σημείο σε μια εύθραυστη ισορροπία μεταξύ καθήκοντος και προσωπικού πάθους το οποίο μπορεί ανά πάσα στιγμή να τινάξει τα πάντα στον αέρα. Μπορούν άραγε οι άνθρωποι να παραδοθούν στα πάθη τους; Ή δειλιάζουν να ανταλλάξουν την υπόσχεση των έντονων συγκινήσεων με την συντήρηση μια συμβατικής ζωής την οποία με τόσο κόπο έχτισαν;
Το έγκλημα, η εξουσία, το χρήμα, η ασυδοσία των δυνατών, ο αδύναμος που γίνεται βορά του ισχυρού σε μια ιδιότυπη, ανθρώπινη, αστική, τροφική αλυσίδα. Κλειστά clubs και κυκλώματα για λίγους, προορισμένα για την ικανοποίηση των πάσης φύσεως ορέξεων μιας εκλεκτής ελίτ. Ποια τιμωρία άραγε επιφυλάσσεται για όσους τολμούν να σπάσουν αυτά τα άβατα, ή απλά έχουν την ατυχία να βρεθούν στο λάθος μέρος τη λάθος στιγμή;
Τα ερωτήματα που γεννά το βιβλίο στον αναγνώστη είναι πολλά:
- Υπάρχει τελικά δικαιολογημένο έγκλημα;
- Τα ανθρώπινα «υποχείρια», είναι τόσο αθώα ή παραδίδονται αμαχητί στη σαγήνη του θηρευτή μόνο και μόνο για να απαλλαγούν από την ευθύνη της ύπαρξής τους η οποία φαντάζει αβάσταχτη;
- Χωρίς τη δαμόκλειο σπάθη των νόμων να αιωρείται πάνω από τον δολοφόνο, υπάρχει περιθώριο για ουσιαστική μετάνοια;
- Μήπως το χρήμα και η δύναμη έχουν την ικανότητα να γεννούν το δικό τους δίκαιο;
- Είναι άραγε το μίσος ένα συναίσθημα πολύ ανώτερο από την αγάπη; Καθώς δένει τους ανθρώπους με έναν δεσμό τόσο ισχυρό. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την καθαρότητα του μίσους. Η αγάπη μπορεί να είναι ψεύτικη, το μίσος ποτέ.
Η ΚΟΛΑΣΗ ΩΣ ΥΠΟΣΧΕΣΗ
Η φράση «Θα σε δω στην κόλαση» που εκστομίζει η Λευκή, μοιάζει να έχει διττό νόημα καθώς, μπορεί να ιδωθεί σαν υπόσχεση παρά σαν απειλή. Οι ήρωες ίσως ξανασυναντηθούν σε ένα άλλο ταξίδι μέσα στον χρόνο, το οποίο ίσως κρύβει λιγότερες παγίδες και λιγότερη ματαίωση σε σχέση με τη διαδρομή που κλήθηκαν να διανύσουν σε αυτή τη ζωή. Πιθανόν να είναι απαλλαγμένοι από καταπιεσμένα συναισθήματα μιας ύπαρξης στατικής η οποία αναλώθηκε στην πιστή τήρηση του κανόνων, στην εκδίκηση ή στο αέναο κυνήγι του προσωπικού συμφέροντος.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το βιβλίο κρατάει τον αναγνώστη σε διαρκή αγωνία, οι υποψίες για το ποιος μπορεί να είναι ο δολοφόνος, γίνονται μπαλάκι του ping pong από πρόσωπο σε πρόσωπο καθώς όλοι έχουν κοινά σημεία αναφοράς με κίνητρα, συμφέροντα και διεκδικήσεις. Η αφήγηση της Νεφέλης είναι απολαυστική, μοιάζει με το ηδονικό ψιθύρισμα στον κρόταφο το οποίο πυροδοτεί ένα ρίγος μέχρι χαμηλά στη βάση της σπονδυλικής στήλης. Το Θα σε δω στην κόλαση δεν είναι παρά μόνο η αρχή μιας σπουδαίας συγγραφικής καριέρας.
