Σήμερα θα ταξιδέψουμε στη μακρινή Ουκρανία για να περπατήσουμε στα χνάρια της έμπνευσης ενός σημαντικού σύγχρονου ποιητή, του Πάνου Νιαβή. Η συνομιλία με το άγαλμα ενός "ομότεχνου" της χώρας αυτής ,γέννησε το ποίημα "Μια νύχτα στην Οδησσό". Αλλά ας αφήσουμε τον εραστή της πένας να μας τα ιστορήσει!
Μια νύχτα στην Οδησσό
Τούτο το ποίημα άρχισε να γράφεται στο μυαλό μου μια Μαγιάτικη νύχτα στην Οδησσό . Η Οδησσός είναι μια πανέμορφη πόλη της Ουκρανίας που αποπέμπει άρωμα παλιάς Ελλάδας . Ο αρχιτεκτονικός της ρυθμός αποπνέει Αθήνα πριν καταστραφεί από την αντιπαροχή . Ο κεντρικός της δρόμος -πεζόδρομος πια – είναι στην ουσία ένα στενόμακρο πάρκο που καταλήγει στις σκάλες Ποτέμκιν ,
όπου γυρίστηκαν σκηνές από το κινηματογραφικό αριστούργημα ,του Σεργκέι Αϊζενστάιν «το Θωρηκτό Ποτέμκιν» . Λίγο πριν τα σκαλιά «κάθεται» στο παγκάκι της αιωνιότητάς του ένας Ουκρανός Ποιητής . Έκατσα δίπλα του και φωτογραφήθηκα από συναδέρφους μου ,
αφού το ταξίδι στην Οδησσό ήταν επαγγελματικό . Τη νύχτα στο ξενοδοχείο μου τριβέλιζε το μυαλό το ζήτημα της αιωνιότητας των καλλιτεχνών και με κράτησε ξάγρυπνο ως τις πρώτες πρωινές ώρες ! Γυρίζοντας πίσω στη διάρκεια της πτήσης άρχισα να γράφω τους πρώτους στίχους, έμεινε μερικούς μήνες κρυμμένο στα αρχεία του Ipad και κάποια νύχτα Αυγούστου ένα χρόνο και κάτι μετά ένα πανσέληνο βράδι στη βεράντα της Αταλάντης ζήτησε την οριστική του μορφή …
Πάνος Νιαβής
Μια νύχτα στην Οδησσό-ΠΑΝΟΣ ΝΙΑΒΗΣ
Όλη νύχτα έγραφα στον ύπνο μου
ένα υπέροχο ποίημα .
Μου δάνειζε τις λέξεις
ένας Ουκρανός ποιητής .
Κοιμάται τον ύπνο της αναγνώρισης
στην παρακείμενη πλατεία της Οδησσού.
Ξύπνησα ευτυχής
"Θα γίνω… ",πρόλαβα
να φωνάξω δυνατά μες τη νύχτα
κι όλες οι θαυμάσιες λέξεις του
φτεροκόπησαν αθόρυβα
μες το αμίλητο σκοτάδι
και το ποίημα κατέρρευσε
Στα εξ ων συνετέθη .
Έμεινε να θροΐζει ψιθυριστά
η θεόρατη φιλύρα
εκεί έξω στη συμπαγή νύχτα ..
