Θα δούμε δύο αδημοσίευτα καλοκαιρινά ποιήματα της Αγγελικής Γιαλούρη. "Ανατολή μου" και "Ζωή γεμάτη"!
Ανατολή μου
Είχα μια αγάπη/από μετάξι
Δροσοσταλίδα / λάβα καυτή
Γεμάτη θάλασσα / φιλί από μπάτη
στα σύνορά της / η ανατολή
Είχα ένα σπίτι / πάνω στο κύμα
τα θέμελά του / πέτρα αλμυρή
με το φεγγάρι / αλλάζει σχήμα
γίνεται πλοίο / και προχωρεί
Έρχεται μπαίνει/ στα όνειρά μου
Κι εγώ μικραίνω / παίζω γελώ
Ανοίγει ο αέρας / τα παράθυρά μου
Στις μνήμες μέσα / κατρακυλώ.
Ψυχές αγάλματα / που ζωντανεύουν
Όλα αλλαγμένα / κι όλα είν' εδώ
Βαρκούλες χρώματα / που ταξιδεύουν
Βουτάει ο πατέρας / πιάνει αχινό.
Είχα μια αγάπη / μικρή πατρίδα
Ντυμένη μ' όνειρα / καλοκαιριού
Ριζώνουν μέσα της χαρά κι ελπίδα
κι έχει το γέλιο μικρού παιδιού.
Είχα μια αγάπη από μετάξι
Της θάλασσάς μου πρώτο φιλί
Ο κόσμος όλος κι αν έχει αλλάξει
Εκεί θα δείχνει ανατολή
Ζωή γεμάτη
Στη θάλασσα του χάρτη μου σκορπώ τρία νησιά
Αμπέλι νάχω εκεί μικρό κι ένα Πάσχα μεγάλο
Στις άκρες απ’ τα βράχια τους θα κτίσω μια εκκλησιά
Τη νύμφη την ανύμφευτη να μπω μέσα να ψάλλω
Στην άβυσσο του ονείρου μου τα σπίτια είναι μικρά
Τον Ουρανό έχουν για σκεπή κι αγνάντεμα το κύμα
κοχύλια στο κατώφλι τους θεμέλια υγρά,
τους έρωτες μες τις αυλές να λεν της λήθης ποίημα
Ο ορίζοντας του κόσμου μου γι' αστέρια έχει παιδιά
Στα χέρια έχουνε σπαθιά και στο μυαλό λιακάδα
Τις πόρτες για να ανοίξουνε ψάχνουνε τα κλειδιά
Να μπει η ελπίδα και το φως ξανά μες την Ελλάδα.
Θάλασσα, Μάνα, Παναγιά
Και έρωτες φευγάτοι
Ξωκλήσια, Δάφνες, Πασχαλιές
Ζωή μου είσαι γεμάτη
