Σήμερα ο αγαπημένος μας ποιητής-στιχουργός Σπύρος Ζαχαράτος τιμά το ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ δίνοντας για δημοσίευση ποιήματα από την ανέκδοτη ποιητική του συλλογή "Μινιατούρες" . Λυρισμός, πνεύμα ανθρωπιάς ν' αναβλύζει βαθιά μέσα από την καρδιά... Φωτογραφίες του ταξιδιού της ποίησης ,ένα χαίρε σε εργάτες της τέχνης. Κι ένα διάχυτο κύμα χαρμολύπης να μας αγγίζει... Εύχομαι με το καλό να κυκλοφορήσει το βιβλίο και να γνωρίσει πολλά και όμορφα ταξίδια!
Ποιήματα από την αδημοσίευτη ποιητική συλλογή "Μινιατούρες" του Σπύρου Ζαχαράτου
ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ Τ’ ΟΥΡΑΝΟΥ
Μιλάμε για την αρετή.
Ορυκτό μας η ποίηση
οδοδείκτης·
όπου μας πάει, πάμε
ακόμα και στη φωτιά
ακόμα και στη στάχτη!
Στην άλλη όχθη τ’ ουρανού
με λίγους αδελφούς
θα σας βλέπουμε απέναντι.
Μας έλκει το ασυνήθιστο
με φρόνημα νεανικό βέλος.
Όμηρε!...
Λίγοι κόκκοι αν γίνουμε
στις αμμουδιές σου,
λίγοι στίχοι αλίκτυποι
στο βράχο σου!
Μια επωδός τραυμάτων…
Πόνο που θέλει
τ’ όνειρο για να καρπίσει.
Με τίμημα βαρύ ταξιδεύουμε·
κλαίμε για όσους ξεστράτισαν,
θαμπώθηκαν κι έπεσαν
στα θεμέλια της απώλειας…
************************
ΑΙΩΝΙΟ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΟ
Μη χάνεσαι
σε προδίδει η αλήθεια σου
το μέσα φως,
όσοι σ’ αγάπησαν
θα σε βρουν και στο σκοτάδι.
Αν είναι να έρθεις
στην άκρη του σύμπαντος
λύχνος σου θα γίνω
πηγή κι ονειροφύλακας.
Τον ώμο σου αποζητάω.
Πορεύομαι
με λέξεις στις αποσκευές μου
και το λυγμό της Μάνας μου
αιώνιο αναλγητικό.
Η πυξίδα έγινε σταυρός!
Θρηνώ τα ξημερώματα
λαβωμένος,
στους λυπημένους σημείο αναφοράς…
************************
ΕΞΟΡΙΣΤΟΣ
Εξόριστος μέσα στα λεξικά
με καντήλι
και το κερί της θέλησης,
ανεβαίνεις σκαλωσιές
αφήνοντας ίχνη.
Αναζητάς φωτεινούς ποταμούς
σπονδή στην ομορφιά
κι αρνήθηκες
μούχλα και φθορά,
μιας ανθρωπότητας που καταρρέει.
Προσωρινά·
σε νίκησαν ανθρωποφάγοι,
σκορπιοί.
Απόψε ήπιες όλο το φως,
παρέα με τον Καρυωτάκη.
Στα καρνάγια θαυμάτων
διεκδικείς σκαρί
προορισμός σου·
η αλήθεια μιας Άνοιξης
παντοτινής!
************************
ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΑΣΤΡΑ-ΠΟΙΗΜΑΤΑ
Μεστή χαρμολύπη
μινιατούρες φυτρώνουν
κι όνειρα!
Ζωγραφισμένα τ’ άφησες
για τους ερωτευμένους.
Στις εσοχές του χρόνου
κρύβω παλιά ποιήματα,
να ζευγαρώσουν,
για να γεμίσει ο ουρανός
χιλιάδες άστρα-ποιήματα
με φως
ανέσπερο
και συναυλίες
αηδονιών!
************************
Ειρήνη στην ψυχή
φέρνει το κύμα,
λιθοξόος ο καιρός
κιβώριο η μνήμη.
Ντελάλης φαντασμάτων ο ποιητής·
σμιλεύει βεβαιότητες
υπερνικώντας αμφιβολίες.
Το μέλλον ανήκει στους τολμηρούς…
************************
ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΡΗΜΙΑ
Μοιάζεις της θάλασσας
αρχαίας φυλής.
Ερωτοτροπείς με το ανεξήγητο.
Διαβάζεις
χαμηλόφωνες ποιήτριες.
Μοιάζεις λυπημένη Πολυδούρη.
Κανείς δεν είναι αθώος του αίματος!
Είπες…
**************************
Σκαλίζεις στην πέτρα
ήλιους και μονογράμματα,
επί των κυμάτων χορεύεις
κι επί των θαυμάτων
γεννάς άλλα θαύματα.
Με το κερί του παππού
και το λύχνο·
για φώτιση…
**************************
ΣΕ ΛΕΝΕ ΑΝΟΙΞΗ
Ανθοβολείς και ησυχάζεις
μες στη λευκότητα
ενός πελώριου περιστεριού.
Το λένε οι αισθήσεις!
Στο εικονοστάσι του έρωτα
φεγγοβολείς αλήθειες.
Ταξιδεύεις στην αθανασία
σε λένε Άνοιξη!
**************************
Με ανατροπές και δάκρυα
θα περνούν οι αιώνες,
μέχρι η αδυναμία μας
να γίνει δύναμη σοφίας.
Τότε θα οικοδομήσουμε
ό,τι ονειρεύονται οι Ποιητές…
**************************
Η ΑΛΥΣΙΔΑ
Ονειρεύομαι μιαν αλυσίδα
δεν είναι μεταλλική
δεν οξειδώνεται.
Ανθρώπων χέρια,
σκυταλοδρομία ζωής
αγκαλιάζει τον πλανήτη.
Ύμνοι ελευθερίας,
ανθρώπων που ονειρεύονται
τον κόσμο αλλιώς.
Χωρίς συρματοπλέγματα…
**************************
Εγίναμε χρονόμετρα
μέσα στις αντιχήσεις
της σιωπής μας,
στων άδειων ματιών μας
τα περάσματα
χτυπούν ελάσματα λύπης…
**************************
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
Ντύθηκες τον ουρανό,
περιδέραιο
σύμβολα της Άνοιξης.
Κι ήρθες να παίξουμε
με την αλήθεια!
Χαμογέλασα λυπημένα,
είχε τελειώσει προ πολλού
το παιχνίδι
και η νεότητα…
**************************
Νοερό φτερούγισμα
σ’ έχω παρέα πάντα.
Περιηγητής που ψάχνει
το εγκάρσιο τραύμα
να σου γιατρέψει.
Στους θρύλους της παράδοσης
ψάχνω να βρω το έρμα
στο τέρμα της διαδρομής
πάλι εσύ!
**************************
ΕΝΑΣ ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ
Κάθε ηττημένος
ένας πλανήτης σπαραγμός.
Κάνε αντίδοτο στο φόβο
τη λάμψη της αστραπής.
Και στην ασχήμια,
της παπαρούνας την επανάσταση.
Να ρουφάς τις λέξεις
να τις κάνεις αίμα σου!
**************************
Μείνε όρθια
έχεις πολλές στροφές ακόμα,
ονειρέψου
το ξέφωτο…
Ξωκλήσια, βράχια και πουλιά
θα σε διδάξουν!
Όλα τ’ ακριβά και δύσκολα
πληρωμένα με δάκρυα κι αίμα…
************************
Η ΣΟΦΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ
…μνήμη Δημήτρη Χριστοδούλου
Σπεύδεις βραδέως
φιλοσοφείς τη στιγμή,
γεύεσαι τους καρπούς.
Απολαμβάνεις τη φθορά
ανθρώπων και κτιρίων.
Στη φύση ανακαλύπτεις τη σοφία,
όλα λειτουργούν έτσι.
Κατεβαίνεις
στο ύψος των ανθρώπων
μαθαίνεις·
ένας μικροοργανισμός
μπορεί να μας συντρίψει.
Ενώ η φύση θ’ ανθίζει
θα γεννιέται, θα πεθαίνει…
**************************
Βλέπεις μακριά!
Κατοικείς σε βιβλία γιγάντων·
και στις μικρές μας σκάλες
απάντησες με σκαλωσιές…
**************************
ΕΑΡΙΝΗ ΑΠΟΔΗΜΙΑ
…μνήμη Βίκυς Μοσχολιού
Κρύφτηκες
μέσα στην εαρινή αποδημία
της ομορφιάς.
Για να έρχεσαι αιώνες
απ’ το φεγγίτη
να μας χαρίζεις·
λόγια κι ήχους απέθαντους…
**************************
Σ’ έκδαραν·
στου χρόνου το σφαγείο,
σε υλοτόμησαν
στις δημοσιές.
Πυγολαμπίδες τα νιάτα σου
αναπολείς την ποίηση
γλυκειά γεύση·
για τους πενθούντες…
************************
ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ
…μνήμη Γιάννη Κοντού
Ο έκπτωτος Άγγελος
θα είναι πάντα στο δάσος.
Με στεναγμούς και συρματοπλέγματα
θα παλεύει
καίοντας παλιά ποιήματα.
Στο καμίνι των ερώτων
θα βάφει φαιό
το πρόσωπο της πολιτείας…
**************************
Πότε δε σε ξεχνώ;
Όταν το δειλινό φιλοδωρεί χρώματα.
Όταν το κυκλάμινο ορκίζεται στο φως.
Όταν ο έρωτας επιλέξει ν’ ανθίσει.
Όταν η τριανταφυλλιά μιλάει με το Αύριο.
Όταν η αγάπη υπόσχεται το αιώνιο.
Όταν το κύμα ψάλλει τ’ όνομά σου.
Ποτέ δε σε ξεχνώ…
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Σπύρος Ζαχαράτος γεννήθηκε το 1951 στην Κεφαλληνία. Αποφοίτησε από το Κοργιαλένειο Λύκειο Αργοστολίου. Από το 1973 ζει στην Αθήνα. Παρασκευαστής φαρμάκων στον "Ηράκλειτο" του Κώστα Μανωλκίδη. Για βιοπορισμό σταδιοδρόμησε στα πετρελαιοειδή. Έχει βραβευθεί σε ποιητικούς διαγωνισμούς και ιδιαίτερα σε διαγωνισμούς στίχου για τραγούδι. Συνεργάστηκε με σημαντικούς συνθέτες και τραγουδιστές. Είναι μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών (Ε.Ε.Λ.), του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, της Εταιρίας Λογοτεχνών Νοτιοδυτικής Ελλάδας, και της Ένωσης Μουσικών Στιχουργών Ελλάδος (ΕΜΣΕ). Μέσα δεκαετίας του 1960 στην Κοργιαλένειο βιβλιοθήκη ανακαλύπτει τους Αγίους της ποίησης. Διαλεχτοί φιλόλογοι του δίνουν τα κλειδιά για κόσμους μαγικούς. Έτσι αρχίζει η περιπέτεια της γραφής. Έκτοτε δημιουργεί συνεχώς, εργάτης των λέξεων, της εμπειρίας μαθητής. Εξέδωσε έξι ποιητικές συλλογές και αρκετά ποιήματά του μελοποιήθηκαν από μεγάλους συνθέτες όπως ο Λουκιανός Κηλαηδόνης, ο Μίμης Πλέσσας, ο Τάκης Σούκας, Σπύρος Σαμοΐλης, Θωμάς Μπακαλάκος, Μιχάλης Τερζής και ερμηνεύτηκαν από την Άλκηστη Πρωτοψάλτη, την Καίτη Χωματά, τον Ναπολέοντα Κουτουλάκη, τον Βασίλη Πάτσιο κ.ά.
Εργογραφία
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ Ι
η τριλογία της γης
Σταλαγμίτες, Μονόφυλλο 1985, Αίνος 1987
Καταφύγιο, Μονόφυλλο 1989, Αίνος 1991
Ανασκαφές, Μονόφυλλο 1995, Αίνος 1997
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΙΙ
η τριλογία της πολιτείας
Φύλακας φυλαχτών, Μονόφυλλο 2002, Εκδόσεις Οδός Πανός 2015
Ερήμην ερημία, Μονόφυλλο, 2004, Εκδόσεις Οδός Πανός 2017
Στη φλούδα της καρδιάς, Μονόφυλλο 2006, Εκδόσεις Οδός Πανός 2019
ΛΟΓΙΑ ΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 1
Αρκετά στη δισκογραφία
Πολλά μελοποιημένα στο συρτάρι
Και εκατοντάδες προς κρίση συνθετών
Έπονται:
ΤΟ ΛΙΓΟ ΠΟΥ ΛΑΜΠΕΙ ΙΙΙ
Η τριλογία της ετερότητας
Μινιατούρες, Μονόφυλλο 2008
Εξαρχείων τοίχος, Μονόφυλλο 2010
Ακροκέραμα, Μονόφυλλο 2012
ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ 2
Επιλογές απ’ τις Δεκαετίες του ΄70 και του ΄80
Επιλογές απ’ τις Δεκαετίες του ’90 και του ‘00
Η Δεκαετία του ΄10
Το Κάλλος το Ιόνιο
************************
Καταφύγιό μου•
Η ποίηση
Ο έρωτας
Το Ιόνιο
Τα μάτια των παιδιών
Και οι καρδιές των ταπεινών.
Εκεί δε με φοβίζει
Ούτε η όξινη βροχή
Ούτε τα μύρια βέλη.
Σπύρος Ζαχαράτος
