Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα ακυκλοφόρητο ποίημα από ένα δεκαεφτάχρονο κορίτσι με πολύ ταλέντο και μέλλον στο γράψιμο. Είναι η Πελαγία Φλώρου και το ποίημά της θα σας ταξιδέψει όπως τ'όνομά της!
Καλύτερα να μην ξέρουν -ΠΕΛΑΓΙΑ ΦΛΩΡΟΥ
Γουμαράγκαθα.
Άχρωμη πόλη.
Αυτοκίνητα που κουβαλάνε μία ιστορία το καθένα.
Λίγος αέρας.
Δρόμοι που καταλήγουν όλοι σε σένα απόψε.
Πράσινο και μου μοιάζει λευκό.
Σύννεφα μαλωμένα.
Ίδια διαδρομή.
Ίδιες σκέψεις.
Ανθρώποι που δεν με αγγίζουν.
Προσπερνάμε ζωές.
Κραυγές που μείναν βουβές.
Ακόμη έχω ανοιχτά θέματα με το χθες,
μα δες• το παλεύω.
Κι ας μην σου φαίνεται.
Κι όταν βρω τραγούδια να χορεύει η ψυχή
και χρώματα να την ταΐζω
θα σου μιλήσω για τον ήλιο.
Τον ίσκιο θα τον διώξω.
Ίσως κάνω μία μικρή αναφορά.
Είναι και αυτός ένα μέρος μου.
Αυτός με έχει διαμορφώσει ως ένα βαθμό.
Μα θα σου μιλάω κυρίως για τον ήλιο και για το πώς αντανακλά στα μάτια σου ζωγραφίζοντας κόσμους
και πως χτυπά τα χείλη σου κάνοντας με να θέλω να τα δροσίσω.
Θα σου μιλάω και θα με θεραπεύεις.
Θα λειτουργείς ευεργετικά όπως και ο ήλιος.
Δεν θα πω άλλα.
Καλύτερα να μην ξέρουν οι πολλοί τι θα σου έλεγα.
Καλύτερα να είναι κομμάτι δικό μας.
