Στις 2 Αυγούστου 1955, φεύγει ο Αμερικανός ποιητής Γουάλας Στίβενς, από τους κορυφαίους του μοντερνισμού. Τιμήθηκε με το βραβείο Πούλιτζερ. Ένα ποίημα περισυλλογής και προτροπής για συνομιλία με το εσωτερικό μας σύμπαν , είναι ο "Τελευταίος μονόλογος του εσωτερικού εραστή"! Εκπληκτικό!
Τελευταίος μονόλογος του εσωτερικού εραστή-ΓΟΥΑΛΑΣ ΣΤΙΒΕΝΣ
Άναψε το πρώτο φως της βραδιάς, όπως σε ένα δωμάτιο
Όπου αναπαυόμαστε και, έστω, σκέψου πως
Το να φανταστείς τον κόσμο είναι το ύστατο αγαθό.
Αυτό είναι, επομένως, το πιο σφοδρό ραντεβού.
Στη σκέψη αυτή είναι που περισυλλέγουμε τον εαυτό μας,
Έξω από κάθε αδιαφορία, σε ένα πράγμα:
Μέσα σε ένα μόνον πράγμα, μια μόνον εσάρπα
Τυλιγμένη σφιχτά γύρω μας, καθώς είμαστε φτωχοί, μια θαλπωρή,
Ένα φως, μια δύναμη, η θαυματουργή επιρροή.
Εδώ, τώρα, ξεχνούμε ό ένας τον άλλον και τον εαυτό μας.
Νιώθουμε το αδιαλεύκαντο μιας τάξεως, ένα σύνολο,
Μια γνώση, εκείνο που διευθέτησε το ραντεβού.
Στα ζωτικά του όρια, μες στο μυαλό.
Λέμε πως Θεός και φαντασία είναι ένα …
Πόσο ψηλά το υψηλότατο αυτό κερί φωτίζει το σκοτάδι.
Από το ίδιο φως, από το κεντρικό μυαλό,
Κάνουμε μια κατοικία στον βραδινό αέρα,
Όπου το να είμαστε εκεί μαζί είναι αρκετό.
