Σαν σήμερα, στις 31 Ιουλίου 1849 έφυγε από τη ζωή ο Ούγγρος ποιητής Σάντορ Πέταϊφι. Θα δούμε το ποίημά του "Τέλος του Σεπτέμβρη"!
Τέλος του Σεπτέμβρη- ΣΑΝΤΟΡ ΠΕΤΑΪΦΙ
Τα λούλουδα ακόμα στους κάμπους ανθίζουν,
Κι η πράσινη λεύκα ολοένα αργοτρέμει...
Μα κοίταξε πέρα και ιδές το χειμώνα!
Τα βράχια σκεπάζει το κάτασπρο χιόνι.
Τη νια την καρδιά μου την καίει καλοκαίρι.
Και μέσα της κλείνει την άνοιξη ακέρια.
Μα να! τα μαλλιά μου τα μαύρα που απρίζουν,
Το χιόνι κι' η πάχνη αγάλια τ' αγγίζουν.
Μαραίνονται τ'άνθη, η ζωή γοργοτρέχει...
Γυναίκα μου, ω έλα σιμά μου να κάτσεις.
Στο στήθος μου γέρνεις τ' ωραίο σου κεφάλι,
Πού ξέρεις αν χήρα μεθαύριο δεν κλάψεις;
Για πες μου κι αν τύχει και πρώτος πεθάνω
θα χύσεις στο σάβανο απάνω το δάκρυ;
Δε θα'ρθει μια μέρα που τ'όνομα τούτο,
Αλί!- θα ξεχάσεις για έν'άλλο καινούργιο;
Και σαν παρατήσεις το πένθιμο πέπλο
Σημαία του τάφου μου, βάλ' τονε, μαύρη.
Κι εγώ θ' ανεβώ κι απ' του χάρου τον κόσμο
Μια νύχτα, μαζί να τον σύρω στον άδη,
Να σβήσω με κείνον τα δάκρυα που χύνω
Για σε, που θα μ'έχεις αιώνια ξεχάσει,
Να δέσω τις μαύρες πληγές της καρδιάς μου,
Που ακόμα εκεί κάτω για σε τρέμει πάντα.
Μετάφραση: Ε. Χόρβαθ
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος, 1995
