Σαν σήμερα, στις 8 Ιουλίου 1621 γεννήθηκε ο Γάλλος ποιητής Ζαν Ντε Λα Φοντέν. Θα δούμε το ποίημά του "Λύκος και σκύλος"!
Λύκος και σκύλος- ΖΑΝ ΝΤΕ ΛΑ ΦΟΝΤΕΝ
Ένας Λύκος απόμεινε κόκαλο ξερό:
τέτοιο κακό κυνήγι οι Σκύλοι του'χαν στήσει.
Κάπου λοιπόν, πέτυχε αυτός ένα Σκυλί γερό,
χοντρό,παχύ, λουστράτο, που'χε ξεδρομήσει.
Να του ριχτεί και να το τεταρτιάσει,
πρόθυμα ο Λύκος μας θα το 'χε δοκιμάσει .
μα θα' πρεπε να δώσει μάχη,
κι έλαχε ο Ιππότης μας, ο Σκύλος, να' χει
νεφρά για πόλεμο. Για τούτο,τον πλευρίζει
Ο Λύκος ταπεινά, και τον καλωσορίζει.
Παινάει το μπόι του, την όψη την καλή.
"Ωραίε μου, κύριε, λέει ο Σκύλος, εύκολο πολύ
καλοθρεμμένος να'σαι σαν κι εμένα.
Παράτα τα ρουμάνια τα συφοριασμένα,
όπου οι δικοί σου σιγοψαίνονται όλοι,
αλήτες πάντα, έρμοι και φτωχοί διαβόλοι,
που'ναι γραφτό τους κακή πείνα να τους κόψει.
Σιγουριά εδώ δε βλέπεις΄ φαγοπότι, γλέντι,
όλα με του σπαθιού κερδίζονται την κόψη.
Έλα μαζί μου. θα σε κάμω Αφέντη".
Ο Λύκος λέει: "και για όλα αυτά τι θα χρειαστεί να κάμω;"
"Πες, τίποτα: να κυνηγάς κάτι αρουραίους,
που με μαγκούρες σέρνονται, και κάνουν το ζητιάνο.
Στου σπιτικού ν'αρέσεις τους νοικοκυραίους.
Και θα 'χεις για μισθό καλούς και ωραίους
μεζέδες, αποφάγια μπόλικα,και, χώρια,
τα κόκαλα από περιστέρια και κοκόρια.
Και για τα μύρια χάδια, λόγο δε σου κάνω."
Όνειρα ευθύς ο Λύκος πλέκει ευτυχισμένα,
και χύνει γλυκό δάκρυ. Μα, στο δρόμο επάνω,
τα λαιμά βλέπει του φίλου μαδημένα.
"Τι σου 'φαγε-του λέει- στο σβέρκο το τομάρι;"
"Η λαιμαργιά, που μ'έχουνε δεμένο,
μπορεί, με τον καιρό, να μ' έχει γδάρει".
"Δεμένος! Και δεν πας όπου στο λέει η καρδιά σου;"
"Όχι και πάντα". Μα τι γνοιάζεσαι γι' αυτό;"
"Γνοιάζομαι τόσο, που, για τ'αγαθά σου,
παρά δεν δίνω τσακιστό.
Η λευτεριά ξετιμημό δεν έχει".
Μ 'αυτά τα λόγια, ο Λύκος μας, τρέχει κι ακόμα τρέχει.
Μετάφραση: Αρσένης Γεροντικός
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά, Εκδόσεις Διόσκουροι, 1976
