Αυτές τις μέρες του εγκλεισμού και της στέρησης, λείπει η επαφή με τη φύση, τους ανθρώπους, οι αγκαλιές και τα φιλιά, η ελευθερία του να βρίσκεσαι όπου θες, με όποιον θες και να κάνεις ό,τι θες. Δεν μπορείς να πας στη δουλειά σου ή σε οποιονδήποτε χώρο, χωρίς να φοβάσαι. Έχουμε ξεχάσει πως είναι τα πρόσωπα των ανθρώπων χωρίς μάσκες. Όλοι ευχόμαστε να πέσει σύντομα αυτό το μαύρο σκηνικό,για να ξαναγίνει η ζωή μας με χρώμα. Σήμερα θυμήθηκα το ποίημα του Γεβγένι Γεφτουνέσκο "Η πολιτεία του ναι κι η πολιτεία του όχι", που αν και γράφτηκε πολλά χρόνια πριν, είναι σαν να δημιουργήθηκε για να περιγράψει αυτή τη συνθήκη που βιώνουμε. Ας το θυμηθούμε φίλοι μου! Καλή δύναμη και καλή λευτεριά!
Η πολιτεία του ναι κι η πολιτεία του όχι- ΓΕΒΓΕΝΙ ΓΕΦΤΟΥΝΕΣΚΟ
Σαν τραίνο ταξιδεύω
χρόνια τώρα
ανάμεσα στην πολιτεία του Ναι
και στην πολιτεία του Όχι
Τα νεύρα μου είναι τεντωμένα
σαν σύρματα
ανάμεσα στην πολιτεία του Όχι
και στην πολιτεία του Ναι.
Όλα είναι τρομερά,
όλοι τρομαγμένοι, στην πολιτεία του Όχι.
Είναι σα σπουδαστήριο γεμάτο ακεφιά.
Όλα τα αντικείμενά της κατσουφιάζουν,αρνούνται να δώσουν κάτι,
και τα πορτραίτα κοιτάζουν μ'υποψία.
Κάθε πρωί τα ξύλινα πατώματά της γυαλίζονται με χολή,
οι καναπέδες της είναι φτιαγμένοι από ψευτιά, τα τείχη της από ατυχία.
Θα πάρεις πολλές καλές συμβουλές εκεί- θα πάρεις που να πάρει η ευχή!-
όχι όμως λουλούδια, ή έστω κι ένα χαιρετισμό ακόμη.
Οι γραφομηχανές φλυαρούν μιαν απάντηση με καρμπόν:
"Όχι-όχι-όχι. Όχι-όχι-όχι.Όχι-όχι-όχι."
Κι όταν τα φώτα σβήσουν τελείως,
τα φαντάσματα αρχίζουν το μελαγχολικό τους μπαλέτο.
Θα βρεις ένα εισιτήριο να φύγεις- θα βρεις που να πάρει η ευχή!-
να φύγεις απ'τη μαύρη πολιτεία του Όχι.
Όμως στην πολιτεία του Ναι-
η ζωή είναι σαν το τραγούδι της τσίχλας.
Αυτή η πόλη είναι χωρίς τείχη-
σα φωλιά.
Ο ουρανός σου ζητά να πάρεις όποιο αστέρι
σ'αρέσει στο χέρι σου.
Τα χείλη ζητούν τα δικά σου, χωρίς ντροπή,
μουρμουρίζοντας απαλά:
"Αα,- τι ανοησίες!"
Και κανένας δεν έχει την παραμικρή υποψία,
και τα κοπάδια που μουκανίζουν δίνουν το γάλα τους,
κι οι μαργαρίτες, ενοχλητικά, σου ζητάνε να τις μαζέψεις,
κι οπουδήποτε θέλεις να είσαι, είσαι εκεί στη στιγμή,
αφού παίρνεις όποιο τραίνο, ή αεροπλάνο, ή πλοίο σου αρέσει.
Και το νερό, σιγανά μουρμουρίζοντας, ψιθυρίζει μέσα απ'τα χρόνια:
"Ναι-ναι-ναι. Ναι-ναι-ναι.Ναι-ναι-ναι".
Για να πούμε την αλήθεια, πότε-πότε είναι λιγάκι ανιαρό,
να σου δίνουν τόσα πολλά, σχεδόν χωρίς καμμιά προσπάθεια,
σ'αυτή τη λαμπερή πολύχρωμη πολιτεία του Ναι.
Καλύτερα να τραντάζομαι-
ως το τέλος των ημερών μου,
ανάμεσα στην πολιτεία του Ναι
και την πολιτεία του Όχι!
Τα νεύρα μου τεντώνονται
σαν σύρματα
ανάμεσα στην πολιτεία του Όχι
και την πολιτεία του Ναι!
Μετάφραση: Ηλίας Κυζηράκος
Πηγή: Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Διόσκουροι
