1η Σεπτεμβρίου. Πάει το καλοκαίρι. Θα δούμε ένα πολύ αγαπημένο μου ποίημα του Σουηδού ποιητή Έρικ Λίντρεγκρεν. "Για ένα χαμένο καλοκαίρι"!
Για ένα χαμένο καλοκαίρι-ΕΡΙΚ ΛΙΝΤΕΓΚΡΕΝ
Αυτό το καλοκαίρι χιόνισε πολύ
αθέατο έπεφτε απ' τον γαλάζιο αιθέρα
από αστέρια νυχτερινά από αυγουστιάτικα φεγγάρια
και σαν στεφάνι έγειρε στα πόδια των αγαλμάτων
σαν σκόνη σκέπασε τα κοιμισμένα παιδιά
που λικνίζονταν σαν τούφες χιόνι και σαν φρούτα πάνω
στα καταπράσινα κλαδιά
όπως το αλάτι στο νερό διαλύθηκαν οι αλήθειες όλες
και κάθε βράδυ ο ήλιος βυθιζόταν σε θάλασσες
ανύπαρκτες
μάταια ακονίζονταν τα επιχειρήματα σε αίμα
χυμένοErik Lindegren
και από τους χτύπους της καρδιάς δεν έφτανε παρά
ένας ήχος μακρινός
όλες οι επιθυμίες επέστρεφαν και σαν μαχαίρια
μπήγονταν
σ'έναν ήλιο χλωμό και σε θαμπούς θαλάσσιους πύργους
αφρισμένους ενώ
έφεγγαν τα πέπλα της σελήνης σαν την πανούκλα μέσα
στο σκοτάδι
και χιόνιζε ασταμάτητα
και τα πηγάδια αναζητούσαν την καρδιά της γης
και μες στο βόμβο της ζωής χάνονταν όλες οι φωνές
και το πρωί ήταν παγωμένα τα λιμάνια των κύκνων
Μόνο στον ύπνο του ξυπνάει κανείς
και το χιόνι που έπεφτε
αθέατο,όλη μέρα,έμοιαζε αποχαιρετισμός
για κάτι από καιρό χαμένο
Ό,τι αγαπήθηκε δεν είναι εδώ
αλλά για ένα θεό η απουσία είναι έρωτας.
(Από τη συλλογή "Χειμωνιάτικες Θυσίες,1954)
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Πηγή: Σύγχρονη σουηδική ποίηση,Εκδόσεις Γνώση,1994
