Στις 19 Σεπτεμβρίου 1870 αρχίζει η πολιορκία του Παρισιού από τις πρωσικές δυνάμεις. Θα γνωρίσουμε ένα ποίημα του σημαντικού Χιλιανού ποιητή Βισέντε Ουιδόβρο για την πανέμορφη πόλη!
Αντίο, Παρίσι - ΒΙΣΕΝΤΕ ΟΥΙΔΟΒΡΟ
Παρίσι
Ένα γυμνό αστέρι
Ανάβει πάνω στην απεραντοσύνη
αστέρι που θα το πάρω με το χέρι μου
στη Νοτρ Νταμ
οι άγγελοι χτυπούν τα φτερά τους
και γεννιούνται χαραυγές
Όμως τα μάτια μου αποτραβιούνται
Όλα τα πρωινά
κατεβαίνει ο ήλιος στη μυσταγωγία που υψώνεις
Και της Μονμάρτης οι μύλοι τον αέρα ανακατεύουν
Παρίσι
Στην καρδιά των πρωινών που λιποψύχησαν
Έχω ξαναναλουλουδίσει τον οβελίσκο σου
Και κει τραγούδησα πάνω σ'ένα καινούριο αστέρι
Πάνω στο στήθος μου φόρεσα
Ένα γιορντάνι από τους φωτισμένους δρόμους σου
Οι δρόμοι σου όλοι με καλούσαν όταν έφευγα
Και σε όλες τις σημαίες
Κυμάτιζαν οι αποχαιρετισμοί
Των ευγενικών σου ορμών οι σημαίες
Περνώντας ρίχνω στο Σηκουάνα
ένα μπουκέτο λουλούδια
Και στα πλεούμενά σου ανάμεσα που απομακρύνονται
Τα καραβάκια σου που βόσκουν τ'απογεύματα
ν'αφήσω θάθελα τ' ομορφότερό μου ποίημα
Ο Σηκουάνας
γλιστρά κάτω από τα γεφύρια
Και στο λαρύγγι μου ένα πουλάκι πνίγεται.
Μετάφραση: Γ.Δ. Χουρμουζιάδη
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
